Blogs & columns
Blog

De dag nadat…

2 reacties

De dag nadat ik samen met mijn collega-intensivisten en een hele hoop andere mensen aan de vergadertafel zat. Dat we met z’n allen besloten dat scenario 3 – van alle scenario’s die drie collega’s een dag eerder tot laat in de avond minutieus hadden uitgewerkt – het beste van alle slechte was.

Dat niet de scenario’s slecht waren maar wel wat ze inhielden. Dat daarna de bespreking voor mijn gevoel vooral leek te gaan om de communicatie naar de buitenwereld, om managementtermen en schadebeperking. Dat heel veel dingen door allerlei mensen scherp moesten worden geformuleerd. Dat ik het gevoel had dat ik en mijn collega’s steeds meer omver werden gelopen door alle omstanders die er wat over te zeggen hadden en dat we de regie verloren. Dat ik vond dat mijn collega’s niet genoeg waardering voor al hun werk kregen maar dat ik hoopte dat het feit dat iedereen daar zat zo’n enorme crisis impliceerde dat waardering op dat moment gewoon even geen ruimte kon krijgen.

De dag nadat we met z’n allen hebben moeten besluiten dat we de patiëntenzorg niet meer veilig kunnen leveren en de afdeling moet sluiten. Dat het verpleegkundige tekort zo groot is dat het rooster niet meer rond te breien is. Dat er geen oplossing meer mogelijk was waarbij we de veiligheid van onze patiënten kunnen garanderen. En dat het team al veel te lang onder veel te hoge druk staat. Dat we ons realiseerden dat we de afgelopen jaren alle creatieve oplossingen al hadden uitgedacht en gebruikt. En de dag nadat ik toch, daar aan die vergadertafel, met gebroken stem moest uitleggen dat je niet van elke verpleegkundige kunt verwachten dat ze binnen een paar dagen op onze afdeling kan werken. Dat deze beslissing met deze gevolgen zo ongelooflijk veel impact heeft op iedereen. Omdat iedereen dit werk en deze afdeling zo’n ontzettend warm hart toedraagt en iedereen zo tot het uiterste is gegaan om het anders te laten zijn. Dat dit ontstaan is doordat iedereen al maanden, nee al jaren keihard heeft gewerkt. En dat de op handen zijnde alliantie ook stress geeft, naast al het extra werk dat iedereen ervoor heeft gedaan en alles wat nog gedaan moet worden. De dag nadat ik de vergaderzaal even verliet om mijn emoties te verbijten, omdat ik het zo verdrietig vond dat dit alles niet duidelijk leek te zijn.

De dag nadat besloten is dat de afdeling vroegtijdig, twee maanden voor de alliantie, gaat sluiten voor opnames. De afdeling waar ik zo trots op ben, waar ik zulke mooie patiëntgerichte zorg lever met dat oh, zo kleine en kwetsbare, maar ontzettend fijne team. Waar we voornemens waren om nog twee maanden vol aan de bak te gaan en behalve voor patiënten te zorgen ook de alliantie goed en gedegen voor te bereiden. Om nog enkele ideeën verder uit te werken, de laatste protocollen te synchroniseren, de inwerkdagen te plannen en de verpleegkundige nascholing te verzorgen.

De dag nadat er discussie aan tafel was over het woord sluiten en hoe dat anders te formuleren in de persberichten. De dag waarop de verpleegkundig manager aan iedereen aan tafel vroeg waarom men mist wilde creëren over dat woord. Want het is toch simpelweg de dag nadat we met z’n allen hebben moeten besluiten dat we geen kinderen meer kunnen opnemen op onze intensive care omdat we te weinig personeel hebben. Een dag die gewoon ongelooflijk veel pijn doet.

lees ook

  • Berber Kapitein

    Berber Kapitein is kinderarts-intensivist en medisch bioloog en werkt bij het Amsterdam UMC.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A.M. van Doorenmaalen

    , SO

    Wat mooi en ontroerend beschreven. Sterkte.

  • Bart Bruijn

    Huisarts, Streefkerk

    Maar op de bruine managers- en bestuurdersbaantjes en vooral bij de consultants en verzekeraars zijn geen onvervulbare vacatures. Onze jargonzombies zonder verder enige kennis van zaken zijn met groot gemak in grote aantallen te vinden.

    En komen ...al die overbetaalde overbodige gebakken lucht verkopende lieden op de bullshit-banen, vaak veroorzaakt en in stand gehouden door soortgenoten die dit zorgsysteem toch ook zo'n geweldig systeem vinden, op het volgende heel simpele idee? MAAK HET ECHTE WERK, DAT ECHTE INZET EN ECHTE VAKKENNIS VEREIST WEER AANTREKKELIJK!! Net zo aantrekkelijk als hun eigen 'werk'.

    Nee, kan je net denken. We moeten praten over 'innovatie', 'patiëntgericht', patiënt-centered', 'verandermanagement' en vooral zoeken we de 'oplossing' in 'eHealth' dat door 'aanjaagteams' moet worden 'geïmplementeerd' en 'uitgerold' om 'de stip op de horizon' 'goed in focus te krijgen'.

    Ja, je zou eigen overbodigheid en schadelijkheid toch eens duidelijk maken.

    Maar boven zie je slechts één voorbeeld van wat er gebeurt op enorme schaal in de zorg.

    Tijd om de échte experts te laten beslissen wat er moet gebeuren.

    TE BEGINNEN MET DE MINISTERS EN HET HELE MINISTERIE.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.