Blogs & columns
Blog

De calimero’s van de zorg

1 reactie

Kennen jullie hem nog? Het kleine zwarte kuiken dat vanaf de jaren ‘60 op tv verscheen. Ikzelf ken hem van zijn grote doorbraak in de jaren ‘90 in de gelijknamige televisieserie waarbij het elke aflevering weer een feest was in welke problemen hij terecht zou komen door zijn pesterige vriend Pieter eend. Dat ik ditzelfde kuiken vandaag de dag als vergelijking noem voor mijn eigen beroepsgroep, had ik als dreumes in de jaren ‘90 niet kunnen bedenken.

Als enige zwarte kuiken, opgroeiend tussen gele kuikentjes, is Calimero duidelijk een buitenstaander. Een schattig, lief, zachtaardig, conflict mijdend kuikentje met een enorme eierschaal op z’n hoofd die fungeert als helm. Kritisch zou je hem ook als een onnozel, naïef, sullig kippetje kunnen omschrijven die zijn eierschaal niet óp maar vooral vóór z’n kop heeft. Dat hij zichzelf snel tekort gedaan voelde, bleek destijds al door zijn terugkerende uitspraak: ‘Zij zijn groot en ik is klein en dat is niet eerlijk...’. En in 1999 bleek zelfs de Dikke van Dale fan te zijn van dit kuikentje en kreeg hij een plek in het woordenboek. Het calimerocomplex: ‘Het gevoel van personen structureel tekortgedaan of niet serieus genomen te worden vanwege hun geringe omvang’.

Het is precies dit complex dat ik de afgelopen weken zag bij mezelf en collega-huisartsen. Na de beslissing van VWS dat onze beroepsgroep niet zou worden gevaccineerd, ontplofte mijn sociale media met huisartsen die zich hierover uitspraken. Doordat de focus van de overheid bij de ziekenhuizen ligt, voelde het alsof we werden overgeslagen ‘en dat is niet eerlijk’. De situatie legde ook de vinger op de zere plek, want zitten we als huisarts niet al veel langer met dit complex?

De huisarts wordt op grote schaal gezien als vraagbaak, iets wat we als beroepsgroep ook belangrijk vinden en recentelijk ook weer hebben opgenomen in onze hernieuwde kernwaarden. We willen laagdrempelig zijn, gezamenlijk met de patiënt en andere zorgverleners onze beslissingen maken en continu ten dienste staan van onze patiënt als ‘spin in het web’. Een prachtige taak en dè reden voor mij om te kiezen voor dit mooie vak. Echter, soms slaan wijzelf, maar ook andere zorgverleners hierin door. Er zijn tal van voorbeelden waarin naar de huisarts wordt gewezen als oplossing voor al uw vragen: twijfels over het nieuwe vaccin? Een verklaring voor uitzondering op de mondkapjesplicht? Een commerciële sneltest vergoed krijgen omdat er een medische reden is om met het vliegtuig te reizen (mijn spieren doen minder pijn in mediterrane landen)? Voorrang krijgen bij de oplopende wachttijden vanwege uitstel van reguliere zorg? Vraag het uw huisarts! Ik en mijn collega’s kunnen een boek schrijven met voorbeelden; hierboven noemde ik slechts een paar covidgerelateerde vragen die de afgelopen tijd regelmatig voorbijkwamen.

Frustrerend, dat is het zeker, maar laten we als beroepsgroep ook omarmen dat we het zwarte kuikentje mogen zijn tussen alle dokters in witte jassen. We hebben niet voor niks een eierschaal op ons hoofd om ons te beschermen tegen alles wat van alle kanten op ons terechtkomt. Laten we kritisch blijven, ons blijven uitspreken en vooral plezier in ons werk houden. Het is niet zo dat wij klein zijn en ‘zij’ groot. Dat gevoel had ik afgelopen week in ieder geval niet toen ik een levenseindegesprek had met die 86-jarige man en zijn familie in de huiskamer, toen ik de opluchting zag bij die meneer met een urineretentie bij wie ik een katheter plaatste, of bij de ouders die met hun handen in het haar zaten omdat ze hulp nodig hadden voor hun dochter met een eetstoornis.

En voor degenen die zich afvragen of ik dan geen mening heb over de soap rondom het vaccineren van de huisartsen. Natuurlijk wel. Ik hijs me bijna dagelijks in en uit pbm, vervolg patiënten die met zuurstof uit het ziekenhuis vervroegd thuiskomen en doe coviddiensten op de huisartsenpost. Ik vind het meer dan terecht dat besloten is dat we alsnog gevaccineerd worden en sta straks vooraan om die prik in ontvangst te nemen!

lees meer van eefje suntjens
  • Eefje Suntjens

    Eefje Suntjens is werkzaam als waarnemend huisarts in de regio Utrecht. Zij rondde in 2020 haar opleiding af tot huisarts aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Jan Meijer

    Huisarts, Bennekom

    Zeker, we hebben een mooi beroep en doen zinnig werk, dat zullen veel mensen beamen.
    Echter: de huisarts wordt met uitsterven bedreigd, doordat de politiek ons alleen maar als lastig ziet. Ook de zorgverzekeraars praten liefst zo min mogelijk met hu...isartsen.
    Over 5-10 jaar bestaat de zelfstandig werkende huisarts niet meer en lopen we volledig aan de leiband van overheid, managers en zorgverzekeraars.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.