Blogs & columns
Blog

De Ark

1 reactie

Vaccinaties zijn voor mij een vanzelfsprekendheid. Maar deze mening wordt niet door iedereen gedeeld. Ik ken ook de diepgewortelde weerstand vanuit geloofsovertuigingen. Ik ben erg voor keuzevrijheid van het individu, maar in dit geval is er een groter belang. De vaccinatiegraad is namelijk voor iedereen belangrijk. Nog meer moeite heb ik met de antivaccinatiestrijders die vaccinaties wegzetten als schadelijk voor de ontvanger en pleiten voor het weigeren van vaccinatie.

De reden dat het me zo aan het hart gaat, heeft mede te maken met mijn vakantie- en weekendwerk bij De Ark. Dat was een woonvoorziening grenzend aan het toenmalige Zuiderziekenhuis in Rotterdam-Zuid. Het werd geopend voor kinderen met polio die een blijvende forse zorgbehoefte hadden. Deze kinderen waren getroffen tijdens de polio-epidemie van de jaren ’50.

Ik begon hier te werken ergens halverwege de jaren ‘90. Er woonden toen acht mensen in het huis. Het kostte ongeveer 2 uur om één persoon uit bed te halen. De nachtdienst zette het hele ritueel in gang want de bewoners wilden graag vroeg op. Na het wassen op bed, volgde het aankleden en aantrekken van het korset. Twee bewoners waren nog dusdanig zelfstandig dat ze veel minder hulp nodig hadden. Maar er waren toch minimaal vier verzorgenden nodig om tegen 10 uur iedereen uit bed te hebben geholpen. De corsetten waren compleet op maat gemaakt en nodig om überhaupt rechtop te kunnen zitten. De thorax werd ondersteund, maar ook het hoofd steunde op het korset. Vooral aan de ruggengraat was te zien dat het lichaam zich niet normaal had ontwikkeld. Ze werden levenslang ondersteund door korsetten; geen spieren om een normale ontwikkeling te ondersteunen. Allemaal werden ze ’s nachts machinaal beademd via een tracheacanule. Dag en nacht moest er met enige regelmaat worden uitgezogen. Slijm ophoesten konden ze niet, daar ontbrak de kracht voor. Overdag konden de meesten zich redden door op een bijzondere manier adem te halen. Kikkeren heet dat. Het principe daarvan is dat je meerdere kleine hapjes lucht neemt die je daarna in één keer uitblaast. Hun zwakke ademhalingsspieren konden dit nog net aan.

Plaatsnemen in de rolstoel was ook geen kleinigheid, want de meesten konden zich letterlijk niet verroeren. Het enige wat lukte, was met moeite de onderarmen of vingers bewegen. Het was dus zaak om goed te luisteren en de aanwijzingen te volgen. Dat betekende soms eindeloos millimeteren met voeten. Beetje naar voren of beetje naar achteren. Je zou er geïrriteerd van kunnen raken. Ook ik moest wennen, maar al snel hoorde het erbij. Ik bewonderde de bewoners voor hun moed, optimisme en geduld, ondanks de zware handicap.

Mijn ervaringen in De Ark hebben een gezicht gegeven aan mijn opvattingen over vaccineren. De gevolgen van polio kunnen zo immens zijn, dat ik hoop dat we de vaccinatiegraad op peil houden. Dat lijkt me voor iedereen het beste.

  • Deborah van der Stoep

    Deborah van der Stoep werkt als reumatoloog bij Prisma, een platform dat telezorg levert aan huisartsen. Daarnaast is zij werkzaam binnen de ggz als algemeen arts voor somatische en psychische zorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Jan Takken

    Huisarts, Stramproy

    Je diep gewortelde overtuiging voor vaccinatie komt voort uit je ervaring bij de Ark. En begrijpelijk. In de tijd dat de vaccinaties werden ontwikkeld en geïntroduceerd was de maatschappij bekend met de gevolgen van difterie, kinkhoest, tetanus, poli...o en andere ziekten. Dat historische besef zal weer actueel worden als de daling van de herd immunity graad weer een nieuwe epidemie toestaat. Dan is de Vereniging Kritisch Prikken aan zet.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.