Bezemkasten
4 reactiesOp de eerste dag van mijn coschap voel ik me weer een brugpieper. ‘Wat heb jij een grote tas bij je!’ merkt de specialist op aan wie ik me zojuist heb voorgesteld. ‘Tja, er zitten kolfspullen in,’ antwoord ik terwijl ik mijn schouders ophaal. De twee mannen tegenover me kijken me vreemd aan. ‘Wat?’ ‘Kolfspullen, ik kom net terug van zwangerschapsverlof’, probeer ik te verduidelijken. ‘Ooooh. Ik verstond golfen’, antwoordt de ander een beetje beschaamd.
De WHO raadt aan om baby’s de eerste 6 maanden exclusieve borstvoeding te geven, zelfs dit te blijven continueren tot een leeftijd van 2 jaar of ouder (met in het achterhoofd dat in derdewereldlanden er nauwelijks een alternatief is). Ik ben geen lid van de borstvoedingsmaffia en wil niemand opleggen dit te doen. Maar wat me wel opvalt is dat juist binnen de ziekenhuizen, met zeer veel vrouwelijke werknemers in de vruchtbare leeftijd, men nogal onwennig is met borstvoeding. Eigenlijk zijn ze er gewoon niet op ingesteld. Ik heb gekolfd in bergruimtes en het stookhok. Voor de douche op de SEH, zonder aanwezigheid van een stopcontact, heb ik vriendelijk bedankt. De meest charmante oplossing die me werd geboden in een ziekenhuis was een kamer op de afdeling Gynaecologie, onder voorwaarde dat er niemand lag te baren. Anders moest ik alsnog de bezemkast in.
De wettelijke eisen: een rustige, behaaglijke, afsluitbare ruimte met voorzieningen als een prettige zitplek, koelkast en stromend water heb ik in de ziekenhuizen waar ik ben geweest dus eigenlijk niet voorhanden gehad. Om het nog maar niet te hebben over de reacties die je van sommige artsen ontvangt als je uitlegt dat je een langere pauze neemt. Borstvoeding zou voor niemand goed zijn, de baby alleen maar afhankelijk maken en het zou slecht zijn voor de gezondheid van de moeder.
Gelukkig merk ik de laatste jaren dat er meer ziekenhuizen voorzieningen treffen. Vaak is nog niet alles optimaal – zo weet de beveiliging de ruimte vaak niet eens te vinden en ontbreekt vrijwel altijd een kraan – maar er is ten minste een afsluitbare kamer die ook vermeld staat op het lijstje van de schoonmakers!
Toch gaat men er in diverse centra nog steeds van uit dat ‘het op de afdeling wel geregeld wordt’. Het werk in de gezondheidszorg legt al voldoende druk op gezinnen. Laten we de vrouwen die willen afkolven uit liefde voor en bijdrage aan de gezondheid van hun kind dan ook die mogelijkheid bieden en van alle gemakken voorzien.
Pauline Bogaard
patholoog, Nørresundby
Zo heb ik jaren (9 mnd per kind) doorgebracht op de invalidenwc... ach ja, het was afsluitbaar en er was een kraan... En we stonden gewoon netjes in de rij (op een gegeven moment waren we 4 kolvende vrouwen op de afdeling), en zo lang geleden is dat ...niet. Dan op het werk van mijn man (interpolis) daar was een kamer, met tafel met stekkerdoos in het midden, zodat je "gezellig" met 6 man tegelijk kon zitten.
Jantsje Heeringa
jeugdarts KNMG, Goutum
Er is dus nog niets veranderd in de afgelopen 22 jaar, toen ik mijn co-schappen liep en naarstig op zoek was naar kolfruimte. Ik werd verwezen naar de verloskunde en kinderafdeling, maar die waren toen gevestigd in het nevenfiliaal van het ziekenhuis..., aan de andere kant van de stad... De onderwijsassistente die de co-assistenten indeelde, had zelfs nog nooit van het bestaan van kolven gehoord. "Oh, kan dat dan?" was haar stomverbaasde reactie toen ik uitlegde dat ik het aftappen van moedermelk bedoelde.
Paul De Laat
aios kindergeneeskunde , Rotterdam
Probeer de kinderafdeling eens. Ik heb me laten vertellen dat de lectuur in de kolfkamer(s) vaak iets over de datum is. Maar er is wel stroom, een stoel en dus iets te lezen.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
"Borstvoeding zou voor niemand goed zijn, de baby alleen maar afhankelijk maken en het zou slecht zijn voor de gezondheid van de moeder."
Bestaan dergelijke artsen in Nederland echt?? Kunnen we die meteen hun titel afpakken? En vervangen door de t...itel: "Officieel idioot".