Blogs & columns
Blog

Nachtmerrie

14 reacties

Ik heb een digitale stalker. Er is althans een beroepspatiënt met CVS/ME die zulke nare reacties geeft op mijn blogs, dat de essentie en het leesplezier ondergesneeuwd worden.

Ik heb daardoor eigenlijk geen zin meer om mijn verhaaltjes aan mijn geliefde Medisch Contact toe te vertrouwen. Zijn werkwijze lijkt op die van de vroegere whiplashbrigade, die mij toen ook bijna mijn liefde voor het vak en mijn patiënten deed vergeten. Ik vind het moeilijk, maar besef dat het iets is dat wij artsen nu eenmaal over ons heen krijgen. Je moet toch op iemand boos zijn nietwaar, als je merkt dat er niets van je leven terechtkomt. Ik denk de laatste tijd vaak aan mijn bevriende collega en opleider Jan Kuks, die ook intensief digitaal geplaagd werd door een psychiatrische patiënt. Met dit verschil dat hij de patiënt leerde kennen binnen een behandelrelatie, harder werd aangepakt en zover is gegaan dat hij een rechtszaak is begonnen en heeft gewonnen. Er zijn wel meer verschillen hoor. Ik kan een eigenwijs en agressief ventje zijn, terwijl professor Kuks een zeer bescheiden en integer mens is.

Om mijn eigen psychische toestand in balans te houden, maak ik er een gewoonte van om mijn dromen te onthouden en te analyseren. Ik vind dat de goedkoopste manier van psychotherapie; het laat me mijn onbewuste emoties verwerken. Hoewel ik me had voorgenomen te stoppen met mijn blog om hierboven vermelde redenen, schrijf ik nu toch weer een stukje, dat ontstond door een leerzame droom. Een nachtmerrie wel te verstaan.

Ik stond op de trap van het Christelijk Gymnasium te Utrecht, die in mijn dromen steeds samenvalt met de trap in de oude neurologische kliniek van het Academisch Ziekenhuis Groningen. Ik werd achtervolgd door een boef voor wie ik erg bang was. Ik was van plan om naar boven te rennen en via het raam van de eerste verdieping naar beneden te springen en te landen op mijn paard om me als Zorro uit de voeten te maken. Maar het liep anders, want ik stond tegen de muur van de kamer van de rector op de begane grond. Met de muur achter me maakte ik me klaar om middels een gemene trap op het onderlichaam en een links-rechtse combinatie met de vuisten mijn tegenstander af te slaan. Dat lukte echter niet. Ik merkte aan mijn slaapverlamming dat ik in mijn droomslaap moest zijn. Toen keek ik mijn aanvaller in het gelaat. Het was mijn stalker. Ik herkende hem van de narcistische foto’s op zijn website. Langzaam kreeg ik de kracht in mijn armen en benen terug en ik merkte dat ik, zwetend en met een tachycardie, wakker werd.

pdf van deze blog

Blogs hersenen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Manja de Wit

    CVS/ME patiënt,

    Ik heb een droom. Mijn plezier in het lezen van digitale blogs is weg. Er is een blogger die zulke nare stukjes schrijft dat het misschien maar beter is om te stoppen met het lezen ervan. Enfin, zittend in de wachtkamer van het ziekenhuis waar ik naa...r toe ben verwezen door een arts die altijd goede ervaringen heeft met deze specialist -want andere artsen zagen mij met onbegrepen klachten liever aan hun deur voorbijgaan- zie ik een man naar de balie lopen met enigszins arrogante en dominante gelaatstrekken die ik herken van een foto op internet. 'Mevrouw de Wit', riep hij. Meelopend met deze alfa man richting zijn spreekkamer vertelt hij mij binnen dat ik lijd aan een revalidatiestoornis. Er zou sprake zijn van een psychosomatische fuik waarin ik terecht was gekomen. Na het stellen van een paar kritische vragen begon hij te fulmineren. Een beetje bang geworden dacht ik aan mijn vriend 192 cm lang en 110 kg zwaar die in de wachtkamer was blijven zitten. Ik liep de gang op en hoorde plots weer die kille stem die riep: 'mevrouw de Wit, wilt u nog even terugkomen?' De stem veranderde en klonk plots warm en begripvol: 'Mevrouw de Wit ik heb uw PET scan resultaten nog eens bekeken hieruit blijkt een verhoogde activiteit van het immuunsysteem (micloglia) in verschillende gebieden van uw brein aanwezig te zijn wijzend op een ontsteking. Wat was deze man ineens aardig en meelevend zelfs tegen bedrijfs- en verzekeringsartsen die mijn loon- en uitkering gestopt hadden kwam deze specialist in het geweer. Ik kreeg medische hulp, begrip en waar ik (financieel) recht op had! Wauw, wat een geweldige arts is dit! Tot ik badend in het zweet wakker werd. 'I have a dream', waren de woorden ooit van een wijs man!

  • Kees Kraaijeveld

    collega-neuroloog, Wassenaar

    Beste Emil,
    Ik fietste bij toeval langs je column. Je toon is verslagen. Kom op. Je pen is veel te dartel om te zwijgen. Dat mensen met de door jou gewraakte 'ziekten' zich ellendig voelen betekent toch niet automatisch, dat ze in die rol van licham...elijk zieke moeten worden bevestigd? Als de weerstand om onaangename waarheden, verpakt in een wat raillerende toon maar groot genoeg is, dan wordt de reactie navenant heftig, onaangenaam en onbillijk. Houd je hoofd en rug recht en ga door!
    Kees Kraaijeveld

  • Rinus Ouwens

    Bedrijfsarts, Bemmel

    Beste Emile,

    In jouw blogs lees ik vooral betrokkenheid met je patient. Het lijkt er echter steeds meer op dat "serieus nemen" en betrokkenheid synoniem zijn met bevestigen van de overtuiging van de patient en diens wensen honoreren. Ook als je da...ar als arts niet achter staat of verwacht dat de patient daar slechter mee af zal zijn.
    De patient is klant en de klant is koning. Op zich prima, maar de arts is geen herione-prostituee die gewoon alles moet doen wat de klant vraagt.
    Wat me zorgen baart is dat artsen die; juist vanuit betrokkenheid, de overtuigingen en wensen van de patient ter discussie stellen steeds vaker welhaast een "terreur" van klachten, procedures, zwarte lijsten en internet-stalking over zich heen krijgen. Je zou bijna een Tuchtcollege voor patiënten gaan wensen....
    Ik hoop dat de reacties op dit blog jou voldoende steun geven die voorkomt dat je je monddood laat maken.

  • Anil van der Zee

    Voormalig balletdanser, Amsterdam

    Geachte heer Keuter,

    Ik vind het echt heel vervelend dat u dit zo boos maakt. Ik lever inderdaad kritiek op uw werk. Uiteraard niet op u als persoon, we hebben elkaar nog nooit persoonlijk ontmoet. Verder is het belangrijk te zeggen dat er hier g...een privéberichten, mails, brieven of wat dan ook gestuurd worden en dat stalken wat mij betreft niet klopt.

    Dit gezegd hebbende zit er wel degelijk een angel in de discussie die er uit zou kunnen. Zowel in mijn opmerkingen of in mijn blog als reactie op uw blog. U zelf haalt echter vaker uit naar bepaalde ziektes, patiënten en artsen dat ik denk van is dit nu nodig? Deze blogs dateren uit een tijd waar ik nog helemaal niet bekend met u was. Dit speelt dus al een tijd.

    De situatie met ME is schrijnend. Als we kijken naar de cijfers in Amerika die hier niet veel zullen afwijken. 85% van de patiënten kunnen geen part-time baan onderhouden. 25% van de patiënten zijn huis, bank of bed gebonden. De ernstig zieke kunnen zichzelf niet meer in bed omdraaien, liggen aan het infuus, sondevoeding, kunnen niet communiceren. Er overlijden ook mensen aan ME en jammer genoeg is het aantal zelfmoorden door uitzichtloze situaties en inadequate behandelingen hoog.
    Als u dus zo uithaalt naar patiënten dan klopt het dat ik ook misschien te emotioneel erop reageer. Dat is misschien niet altijd handig.

    Er is naar mijn mening wel degelijk veel te bespreken. Ondanks dat we een andere mening hebben. Een (verhitte) discussie en kritiek moet toch wel gewoon kunnen?
    Ik ben niet van mening dat alles in het SOLK model per definitie niet klopt, maar wel dat er dingen beter kunnen. Dat de input van patiënten, zeker bij een ziekte waar nog weinig bekend is, cruciaal kan zijn.

    Ik denk dat als we van beide kanten de angel uit de discussies en blogs halen we hopelijk tot een goed dialoog komen. Want uiteindelijk willen we toch beide betere zorg en toekomst voor dit soort ziektes?

    Staat u daar voor open meneer Keuter?

    mvg,

    Anil van der Zee




  • Frank Pameijer

    Radioloog, Utrecht

    Dag Emile, ik lees je beschouwingen met plezier en leer ervan.
    Het zou dus jammer zijn als je er daarom mee moest stoppen. Ik zou het welzeker kunnen begrijpen.

  • Tilly Cordia

    Psychiater, Tilburg

    Emile, ik lees je blogs graag en zou het jammer vinden als je stopt met schrijven.

  • Frits Boer

    Huisarts, Lathum

    GC,

    Lees altijd met veel plezier je blogs,vind ze geweldig.

    Hoop dat je niet stopt.

  • Wiebe Bosma

    Huisarts, Meppel

    Dag Emile
    Met verbazing en afschuw las ik jouw collum
    We kennen elkaar al jaren , Jij als neuroloog van "onze " gezamenlijke patienten
    Je weet hoe ik jou waardeer en respecteer
    , maar dat wil hier nog maar eens een keer voor iedereen laten we...ten;
    Jij behandelt , begeleidt de patienten altijd met respect , deskundigheid , betrokkenheid en nazorg ! Grote dank
    Daar zouden veel tweede lijners nog veel van kunnen leren

  • GJ Bonte

    Neuroloog. , Dalfsen

    @ Vink: Wel genomineerd voor een of andere prijs, dat vind ie blijkbaar belangrijk, maar vooral niet praktiserend achter zijn titulatuur. Daar heb je wat aan als je met de voeten in de modder staat... Iets met een stuurwiel en de wal?

  • Mark Vink

    huisarts n.p. en verzekeringsarts n.p. en genomineerd voor de 2016 John Maddox Science Prize for Standing up for Science voor mijn review van de PACE trial, de allergrootste gedrags- en bewegingstherapeutische studie voor ME tot nu toe.,

    Geachte collega Keuter,

    1. Voor stalking bestaat geen excuus.
    2. Voor gedragstherapeutische sprookjes, namelijk het decennialang verkopen van ineffectieve (en veelal schadelijke) gedrags- en bewegingstherapie voor ME als effectief, bestaat echter... ook geen excuus.
    3. SOLK is een onwetenschappelijke diagnose waarvoor geen enkel bewijs bestaat. Bovendien kan je alleen maar zeggen dat je iets niet of onvoldoende kan verklaren als je alles kan verklaren en dat kunnen we niet.

    Met collegiale groeten,

  • dolf algra

    arts opiniemaker, rotterdam

    Cheer up, Emile. Twee muzikale oppeppers dan maar.

    You know what they say : Always look on the bright side of life

    Some things in life are bad,
    They can really make you mad.
    Other things just make you swear and curse.
    When you're chewing on ...life's gristle,
    Don't grumble, give a whistle!
    And this'll help things turn out for the best
    And
    Always look on the bright side of life!
    Always look on the bright side of life

    If life seems jolly rotten,
    There's something you've forgotten!
    And that's to laugh and smile and dance and sing,
    When you're feeling in the dumps,
    Don't be silly chumps,
    Just purse your lips and whistle -- that's the thing!
    And always look on the bright side of life
    Come on!

    Worse things happen at sea you know
    Always look on the bright side of life

    bron: The life of Brian - Monty Python

    link:
    https://www.google.nl/search?q=always+look+at+the+bright+side+of+life&rlz=1C1ASAC_enNL467NL467&oq=always+look+at+&aqs=chrome.1.69i57j0l5.7122j0j8&sourceid=chrome&ie=UTF-8

    So, cheer up Emile

    Muzikale afsluiting: The Ink Pots
    Into to each life some rain much fall

    Wellicht erg van toepassing op CVS/ME patienten ?

    Into each life some rain must fall
    But too much is falling in mine

    Into each heart some tears must fall
    But some day the sun will shine

    Some folks can lose the blues in their hearts
    But when I think of you another shower starts

    Into each life some rain must fall
    But too much is falling in mine

    https://www.youtube.com/watch?v=2Ko9TpduOhE



  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Nou Emile, jij een agressief ventje?? Ik ken je helemaal niet zo heel goed, maar dat komt toch niet omhoog borrelen in mijn geheugen als ik aan jou denk. Ook niet uit de verhalen van co-assistenten die bij jou de beginselen van de neurologie hebben l...eren kennen en daar zonder uitzondering altijd positief over zijn. Ik dacht altijd dat dat soort termen meer op mij van toepassing zijn. Maar in èèn ding heb je absoluut gelijk: Jan Kuks is een zeer beminnelijk en bescheiden mens, en helaas een uitstervend ras, een klassiek neuroloog die nog naar een patiënt kijkt en daar zijn beleid op durft te voeren.

    Maar het zijn altijd de vriendelijke mensen die last hebben van dergelijke stalkers. Ik heb er bijvoorbeeld nog nooit een gehad. En dat moesten we ook maar zou houden. Nu zijn functionele stoornissen ook niet mijn hobby, dat is wellicht ook wel een dingetje. Het leven zonder digistalker, dat houdt het leven èn de neurologie leuk.

  • jos rensing

    huisarts, den haag

    Beste collega Keuter,
    Ik besef hoeveel energie een stalker van een mens kan vergen.
    Dat kan uitputtend zijn.
    Maar ga alsjeblief door met jouw blogs, die mij ieder keer weer stimuleren met nieuwe inzichten naar mijn vak te kijken.

  • Els van Veen

    , huisarts

    Beste Emile, ik zou het erg jammer vinden als je door dit soort zaken zou stoppen met jouw blogs. Ik lees ze altijd en vind ze ook erg leerzaam, juist omdat er veel aandacht gegeven wordt aan andere aspecten van het patiënt-zijn, zoals de omgeving, d...e angst en de invloed van angst op andere functies van ons brein. Ik heb een tijdje geleden ook jouw "Levenslessen" in Trouw gelezen en was onder de indruk van jouw geschiedenis en ook je waardering voor de dromen (letterlijk) die je als mens hebt. Ga hopelijk door met deze blogs. Dat iedereen tegenwoordig van alles op de sociale media slingert, ook over dokters...het zegt meer over die mensen dan over degenen waarover ze hun bagger uitwerpen.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.