Eén been in de buitenwereld

Veel aandacht voor medische loopbaanperikelen de laatste tijd. Feminisering der specialismen stagneert. Jonge klaren komen in ziekenhuizen niet aan de bak. Onzekerheid in de banenmarkt door corona en financiële perikelen. Ik denk dan terug aan mijn eigen loopbaanstart.

Ik had moeite om mijn draai te vinden en wist alleen dat ik als onverbeterlijke generalist niet in een ziekenhuis thuishoorde. Ik werkte achtereenvolgens als ‘medic’ op een booreiland, in een polikliniek in Oost-Suriname, als accountmanager bij een ziekenhuisautomatiseerder, in de pathologie, als stagiair-redacteur bij een landelijke krant en als ‘wetenschapsvoorlichter’ in wat nu het VUmc is. Mijn moeder zaliger maakte zich zorgen over mijn loopbaanplanning en zei dat ik op ‘een scharrelkip’ leek. Totdat ik de rode draad ontdekte en begreep dat ik mij naar de randen van de geneeskunde moest begeven, met één been erin en één been in de buitenwereld. Vandaar de GGD en de rest is history.

Maar ik was daarmee een uitzondering. De meesten van mijn vrienden en collega’s probeerden ergens specialist te worden, met alle hindernissen en geploeter van dien. Vind maar eens een opleidingsplaats neurochirurgie, gynaecologie, of kindergeneeskunde. Jarenlange trajecten waren dat ook toen al. En banen waren ook niet gegarandeerd: jonge klare chirurgen huurden gezamenlijk een bus om naar een sollicitatieplek te rijden. Niet zelden werden jonge dokters na diverse frustrerende agnio-plekken ‘toch maar huisarts’. Of bedrijfsarts. Of verpleeghuisarts. Of GGD-arts. Aanvankelijk leek dat dan een verlegenheidskeuze. Tot ook zij ontdekten dat onze medische ‘opvoeding’ – om toch vooral maar specialist te worden – echt niet voor iedereen zaligmakend is.

Als ik tegenwoordig met coassistenten of assistent-forensisch artsen praat, krijg ik de indruk dat die daar ook minder dwingend in staan dan mijn generatie. Ik hoop het van harte. Er is veel meer te zien en te doen in de geneeskunde dan in het toch vaak beperkte werkveld van een ziekenhuis. En er bestaan ook genoeg specialisten die serieus moeite hebben om in hun vak het hoofd boven water te houden, omdat ze niet echt op hun plek zitten. Dus als het niet loopt zoals je dacht: kijk dan ook eens verder, kijk naar buiten.