‘Mag ik even kietelen achter je achterste kiezen?’

Hoe vergaat het (aanstaande) artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van geneeskundestudent Matthew Mulder, die veel kinderen ziet in de XL Teststraat in Utrecht. ‘Snuit je neus nu eens als een olifant?’

Matthew Mulder is vijfdejaars geneeskunde (Universiteit Utrecht). Als onderdeel van zijn coschappen sociale geneeskunde is hij ingezet bij de GGD, waarvan de afgelopen weken bij de XL Teststraat bij de Jaarbeurs. Daar werkte hij als ‘tester’ voor volwassenen én opvallend veel kinderen. ‘Sinds de basisscholen op 8 februari zijn opengegaan, en ook kinderen bij milde klachten worden getest, zien we meer kinderen in de teststraat. Ongeveer 20 procent van de getesten zijn op dit moment kinderen tot en met 12 jaar: scholieren, peuters, kleuters en zelfs baby’s.’

‘Sommige kinderen zijn niet onder de indruk, andere zijn gespannen, dat varieert. Je kunt niet zeggen of dat afhangt van de leeftijd, de ene 3-jarige is relaxed, de andere 8-jarige vindt het superspannend. Of andersom. In deze XL Teststraat hebben we geen speciale kinderwattenstokjes om te testen, al weet ik dat in andere ziekenhuizen daar inmiddels wel gebruik van wordt gemaakt. Je moet gewoon voorzichtig zijn.’

De GGD zal overigens vanaf 4 april minder diep testen bij kinderen: het staafje zal voortaan één tot twee centimeter de neus in gaan in plaats van vier tot zeven centimeter. De testers zullen dezelfde wattenstokjes gebruiken.

Coronatestdiploma

Mulder probeert kinderen gerust te stellen door contact met ze te maken, met een zwaai of ander gebaar en een praatje. ‘Ik zit natuurlijk in een pak, dus het blijft lastig, maar het kan wel. Bij erg jonge kinderen ga ik op mijn hurken zitten, zodat ik op ooghoogte ben, of ik zeg iets over mijn “smurfenpak”. Het helpt als je het luchtig houdt. “Wil je je neus hard snuiten, zoals een olifant?” En, als ik met de swab in de keel moet: “Mag ik even kietelen voorbij je achterste kiezen?” Uiteindelijk krijgen de kinderen een coronatestdiploma, zoiets als een veterstrikdiploma.’

In een enkel geval lukt het niet om een kind te testen. ‘Als een kind het té spannend vindt, te overstuur is, dan stop je. Je stuurt het even met de ouder naar buiten om kalm te worden. Je moet het niet forceren, want dan wordt het een traumatische gebeurtenis. Over tien minuten opnieuw aansluiten, en weer proberen.’ Soms lukt het dan, en soms niet. ‘Dan mag je hopen dat de ouder het kind thuis in quarantaine wil houden.’

Zelf hoopt Mulder later psychiater of huisarts te worden, maar ook dit coschap vond hij interessant. In het begin van de coronapandemie heeft hij ongeveer drie maanden studievertraging opgelopen, nu zit er weer vaart in. ‘Ik heb tijdens dit coschap bij de GGD gewerkt bij forensische geneeskunde, jeugdgezondheidzorg, bron-en contactonderzoek en getest. Het is fijn om betrokken te zijn, en een klein onderdeel te kunnen zijn van alle inspanningen.’