‘De wereld staat in brand en wij kijken ernaar’
3 reactiesHoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van gynaecoloog Anika Dam en specialist ouderengeneeskunde Barend Kooistra.
Gynaecoloog Anika Dam werkt in het VieCuri Medisch Centrum in Venlo. De gynaecologen staan een beetje aan de zijlijn in deze crisis: ‘We hebben geen poli’s, we bellen ons wel scheel, maar voor de covid-patiënten kunnen we niet veel. Dat voelt toch een beetje alsof de wereld in brand staat en wij ernaar staan te kijken. We helpen waar we kunnen, vaardigen mensen af voor ondersteuning en we houden natuurlijk de verloskunde overeind. Ik maak me zorgen om de mensen die uit oprechte bezorgdheid over het coronavirus niet op hun controles verschijnen. Zoals voor een echo in verband met groeivertraging. Die mensen moeten we echt overhalen om toch te komen. Maar we krijgen ook minder vragen, over buikpijn, over minder leven voelen, over twijfels en onzekerheid. Ik denk dat vrouwen toch vaker denken ‘ach het zal wel niets zijn’. Zo’n patients’ delay willen we niet, dus we proberen duidelijk te maken dat we er zijn, en dat vrouwen gewoon mogen komen.’ Dam vindt de veranderde sfeer in haar ziekenhuis het meest indrukwekkend: ‘Het is leeg en stil, het voelt als een vacuüm. En ons geboortecentrum grenst aan de intensive care. Kamers waar normaal gesproken zwangeren liggen, kunnen nu dienen als overloop voor de ic. Als ic-patiënten overlijden, kunnen ze op deze kamers worden gelegd, zodat de familie afscheid kan nemen. Dat is voor ons een heel bijzondere gewaarwording.’
Specialist ouderengeneeskunde Barend Kooistra werkt bij Amaris Zorggroep. In het verpleeghuis waar hij werkzaam is zijn inmiddels de eerste besmettingen vastgesteld: ‘Maar mensen worden vrijwel niet getest. Als er één iemand op een afdeling besmet is, wil de microbioloog de volgende met klachten niet testen, omdat die capaciteit voor het ziekenhuis te hard nodig is. Dan moeten we er maar van uitgaan dat het ook covid-19 is. Dat betekent dus wel isolatie. Maar wij hebben veel te maken met mensen met wat klachten, soms niet typisch voor covid, wat dan? Moeten we dan maar op cohortverpleging overgaan? We weten niks, dat is echt heel moeilijk. Op de psychogeriatrische afdeling zijn we al heel snel op cohortverpleging overgegaan, omdat we daar niet zoveel mensen kunnen isoleren. Maar als er maar één of twee corona hebben, dan besmetten we de rest van de mensen op die manier misschien wel. Dat is echt een verschrikkelijk idee. Het meest schrijnende is dat onze bewoners geen bezoek mogen ontvangen. Daar worden wel initiatieven voor ontplooid, met beeldbellen, en muzikanten die buiten spelen. En de meeste familieleden begrijpen het ook, hoewel ze bezorgd zijn. Ik word verder warm van hoe de mensen die hier werken goede zorg geven. De werkvloer krijgt het echt voor zijn kiezen, maar de veerkracht is groot. We zullen nooit kunnen uitrekenen wat dat heeft geholpen, maar ik ben trots op onze sector.’
Voor humor blijft gelukkig nog ruimte: ‘We dragen weer witte jassen, om wat te besparen op beschermende kleding. Een patiënt die me daarin zag, zei: “Ben je kok geworden?”
Eerder op de werkvloer-
Bekijk het dossier dossier Covid-19
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Ik geloof al lang niet meer in Quality Adjuste Life Years (QALY). Een idiote en abstracte maat, bedacht door mensen die meetbaar willen maken wat helemaal niet meetbaar gemaakt kan worden. Alsof je aan de ziektelast door arthrose, COPD, hartfalen, MS..., Parkinson, ALS, depressie en psychose een getalletje kunt hangen die bepaalt of het leven de moeite waard is om geleefd te worden, en of het allemaal niet te duur wordt. Lees er de "Tyranny of Metrics" maar eens op na. Wie nog in een dergelijk concept gelooft, is niet goed bij zijn hoofd. Alleen geschikt voor "zorgeconomen" zoals Canoy, Hoogervorst en Klink, die zich bemoeien met zaken waar ze de ballen verstand van hebben.
Waar ik wel in geloof zijn huisartsen, specialisten ouderengeneeskunde, psychiaters, internisten, neurologen en verder iedere andere dokter die met zijn patiënten gaat zitten en rustig met hen bespreekt wat ze nog zouden willen in welke situatie. Als je mensen een reëel beeld schetst wat je ze te bieden hebt, en vooral wat je niet meer te bieden hebt, kom je daarin het algemeen altijd wel uit.
Daar heb ik geen stompzinnig getalletje als een QALY voor nodig. Juist niet!
Maarten-Jan Smit
Arts voor verstandelijk gehandicapten
Als je puur kijkt naar de Qualy's van de IC patiënten is uw signaal misschien het overwegen waard maar als je de honderden/duizenden Qualy's van kwetsbaren in de samenleving meeneemt valt het kwartje misschien de andere kant op.
Alle maatregelen zi...jn volgens mij niet alleen gericht om de zieke mensen een kans te geven om beter te worden doordat de ziekenhuizen overeind blijven. Zij zijn ook om de kwetsbare mensen een kans te geven het virus niet te krijgen.
Er zijn wel degelijk mensen die hebben geprobeerd om de economie voorop te laten staan in deze crisis, kijk naar Bolsonaro of Trump. Beiden moeten daar echter van terug komen. Lijk auto's zijn in New York inmiddels vervangen door koelvrachtwagens.
De grootste financiële gevolgen van deze crisis zullen voortkomen uit de economische schade en niet zozeer de investeringen in het opschalen van de IC capaciteit.
Natuurlijk is er wel een belangrijke rol weg gelegd voor huisartsen, specialisten ouderen geneeskunde en AVG om samen met familie de afweging te maken of insturen naar het ziekenhuis en behandeling op de IC in het beste belang is van de individuele patiënt. In die afweging zijn de te verwachten Qualy's wat mij betreft een goed hulpmiddel.
jan Keppel Hesselink
pijnarts, Bosch en Duin
Nu hebben we altijd via de Qualy ( Quality-adjusted life year) bepaalt of een bepaalde interventie qua prijs wel zinvol was. Sommige interventies zijn duur en voegen misschien een levensjaar met bijzonder matige kwaliteit toe. Op basis van die overwe...gingen worden bepaalde dure interventies niet gegeven.
Hebben we met zijn allen dit vergeten? Nu gaan er volgens mij miljarden in een systeem om misschien enkele honderden een extra levensjaar te geven. Wat zie ik fout.... We vernietigen de hele economie wereldwijd, zonder dat iemand ooit een alternatief scenario neergezet heeft. En zonder dat iemand duidelijk kan maken of we hier niet met vele kanonnen op een virus schieten, als ik die vergelijking mag maken. Met enorm veel collaterale schade.
Ik hoor deze argumentatie steeds vaker, en wil dit toch even onder de aandacht brengen van onze beroepsgroep.