‘Corona levert mij tot nu toe eigenlijk weinig stress op’

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van Maurits Gosler, huisarts bij het asielzoekerscentrum in Budel.

Het aantal besmettingen in asielzoekerscentra is tijdens de laatste paar maanden hoger dan tijdens de eerste golf. In het asielzoekerscentrum in Budel – net als Ter Apel een aanmeldcentrum waar nieuw aangekomen asielzoekers terechtkomen – valt het aantal besmettingen nog wel mee, vertelt Gosler. Bij elkaar had het asielzoekerscentrum tot nu toe ongeveer vijftig bewoners die coronapositief waren, van wie twee naar het ziekenhuis moesten en gezond terugkwamen.

‘Het grootste aantal bewoners die tegelijkertijd corona hadden was tien. Dat was in december. Op dit moment hebben we twee bewoners met covid-19 op de quarantaineafdeling. We hanteren een heel streng preventiebeleid. Dat is nodig omdat mensen hier dicht op elkaar wonen. Er is hier ruimte voor ongeveer twaalfhonderd bewoners, op dit moment zijn het er bijna elfhonderd. Ze wonen met vier personen op een kamer. Dat kunnen gezinnen zijn, maar ook vier alleenstaanden – die we in dit kader als gezin rekenen. Wc’s, badkamers en in veel gevallen keukens worden met veel meer mensen gedeeld.

Bewoners met potentiële coronaklachten worden bij voorbaat op de quarantaineafdeling geplaatst. Die bevindt zich in een apart gebouw en bestaat uit een afdeling voor mensen die nog wachten op de testuitslag én, een verdieping hoger, een aparte afdeling voor mensen die positief zijn getest. We nemen zelf de tests af, omdat het te ingewikkeld is om mensen die de taal nog niet spreken naar een teststraat te laten gaan met een taxi op dertig minuten rijden afstand. Ook worden alle nieuwe bewoners uitgebreid medisch gescreend. Dat was altijd al zo, maar nu dus ook op covid-19-symptomen.

Tot nu toe hebben we relatief weinig besmettingen. Dat is opvallend, maar tegelijkertijd ook niet zó vreemd. Juist omdat we een aanmeldcentrum zijn, is het contact met de buitenwereld meestal nog heel beperkt. Er worden hier bijvoorbeeld weinig activiteiten georganiseerd door vrijwilligers, omdat de bewoners daar nog niet zoveel behoefte aan hebben. Ook gaan ze zelf nog weinig van het terrein af.

Corona levert mij tot nu toe eigenlijk weinig stress op. Maar als huisarts op een azc ben ik ook wel wat gewend. Ik maak hier elke dag wel iets mee wat niet netjes in een NHG-richtlijn past. Ik kom relatief vaak bijzondere diagnoses tegen en infectieziekten die hier in Nederland niet zoveel voorkomen. Ik moet vaak ad hoc van alles regelen en creatief zijn.’