Waar is de aandacht voor de verzorgende?

In de media is afgelopen tijd veel gepubliceerd over de helden van nu: de artsen en verpleegkundigen. Ik ben zelf vijfdejaars geneeskundestudent en heb tijdens mijn studie goed meegekregen hoe zwaar de werkdruk voor verpleegkundigen en artsen is. Zeker in het begin van de coronapandemie leverde dat veel stress op. Vanuit de omgeving was er gelukkig voldoende aandacht voor het harde werk in het ziekenhuis. Maar naar de verpleeghuizen en thuiszorg werd nauwelijks gekeken.

Omdat de coschappen zijn gestaakt, had ik plots enorm veel vrije tijd. Ik had het gevoel dat ik een gat belandde en niet goed wist wat ik met mezelf aan moest. Gelukkig kon ik na een paar weken in een verzorgingshuis aan de slag als verzorgende, het werk wat ik eerder tijdens de studie ook in de weekenden had gedaan. Hierbij help ik dementerende ouderen bij het wassen, aankleden en eten en geef ik de medicatie. Ik merkte tijdens dit werk met collega verzorgenden hoe onbelicht dit gedeelte van het zorgsysteem is. Veel te laat zijn beschermende maatregelen getroffen, zoals mondkapjes, voldoende handschoenen en schorten, terwijl hier met de meest kwetsbare mensen van de samenleving wordt gewerkt. Veel collega’s zijn zelf ziek geworden, waardoor de druk op de rest nog hoger werd. Er moeten meer diensten worden gedraaid en het werk zelf is veel intensiever met het continu dragen van de beschermende kleding. Na een dag een mondkapje dragen staan de striemen in je gezicht en doen je oren pijn van de lusjes.

Al deze mensen, die werken als helpenden of verzorgenden doen zó belangrijk werk, wat naar mijn mening totaal is ondergesneeuwd. Daarom deze oproep: richt de aandacht ook op de verzorgenden, helpenden en de thuiszorg. Zij zijn even goed onze helden deze periode.

Lotte Oldenburg, geneeskundestudent, Utrecht