Vaker zwangerschapsdiabetes vaststellen leidt niet tot betere uitkomsten

Met een éénstapsscreening wordt bij meer vrouwen zwangerschapsdiabetes vastgesteld dan met een tweestapsaanpak. Dit leidt echter niet tot betere uitkomsten voor kind of moeder, blijkt uit vergelijkend onderzoek van Teresa Hillier e.a. waarover zij in The New England Journal of Medicine schrijven.

In Nederland vindt screening op diabetes gravidarum in principe alleen plaats bij een verhoogd risico (zoals obesitas, positieve familieanamnese of een groot kind). In de VS is het de bedoeling dat alle zwangeren screening ondergaan. Hillier e.a. vergeleken twee methodes die daarvoor worden aangeraden: een eenstapstest (glucosetolerantietest (GTT) na inname 75 gram glucose op nuchtere maag) en een tweestapstest (GTT na 50 g glucose, niet op nuchtere maag; bij positieve uitkomst gevolgd door een GTT na 100 g glucose op nuchtere maag).

Zij randomiseerden bijna 24 duizend zwangeren. De helft zou een eenstapstest moeten ondergaan, de andere helft een tweestapstest (GTT na 50 g glucose, niet op nuchtere maag; bij positieve uitkomst gevolgd door een GTT na 100 g glucose op nuchtere maag). Opvallend genoeg deed maar 66 procent van de zwangeren mee aan de eenstapstest, tegenover 92 procent aan de ander.

Met de eerste methode werden bijna twee keer zoveel vrouwen gediagnosticeerd (16,5 versus 8,5%). Zij werden nadien allemaal volgens hetzelfde protocol behandeld. Van de eerste groep kreeg 43 procent insuline of andere glucoseverlagende medicatie, van de laatste groep 46 procent.

Er was tussen beide groepen geen significant verschil in de incidentie van een hele bups zwangerschapsuitkomsten: hypertensieve aandoeningen (zoals pre-eclampsie), primaire sectio’s, macrosomie en een composiet van perinatale uitkomsten zoals neonatale sterfte en schouderdystocie. 

Het onderzoek laat zien dat je met een andere screeningsmethodiek veel meer gevallen van zwangerschapsdiabetes kunt opsporen, maar dat moeder en kind daar – op korte termijn – niet per se voordeel van lijken te hebben. Het zou kunnen dat er langetermijnvoordelen zijn, bijvoorbeeld door meer vrouwen te identificeren die een verhoogd risico lopen om later diabetes mellitus te ontwikkelen, maar dat staat nog niet vast.