Puzzelen

Mijn pad werd de gynaecologie; na het meemaken van een bevalling was ik helemaal into de obstetrie en stippelde ik een gynaecologische route tijdens mijn coschappen uit. Maar gaandeweg knaagde het en flirtte ik steeds meer met de meer internistische ambachten, in het bijzonder de pulmonologie.

De uiteindelijke definitieve ommezwaai was, hoe ironisch, tijdens mijn semiartsstage gynaecologie, waar tijdens de ochtendoverdracht een 42-jarige patiënte met een onverwachte desaturatie werd overgedragen. Ze had ’s nachts na het roken van een sigaret (!) een saturatie van 87 procent gehad, wat ‘later die nacht “spontaan” was bijgetrokken met wat zuurstof’. Raar verhaal. Als semizaalarts vroeg ik een D-dimeer aan, dat uiteraard drie dagen postoperatief na een hysterectomie verhoogd was. Mijn zaalsupervisor stelde een consult bij de cardioloog voor, die een ecg verlangde om rechtsoverbelasting te kunnen beoordelen (jaja, omslachtig...) en die me uiteindelijk verwees naar de longarts, die me een CT-thorax aanraadde. Later die middag belde de radioloog: longembolieën. ‘Wat een vangst!’ zei mijn gevoel, maar wel eentje met een enorme omweg.

Toen besloot ik: dit vind ik nog leuker, het puzzelen, deze niet-sluitende verhalen ophelderen, en hier wil ik beter in worden. Dus ging er een brief richting een anios-schap interne en later naar de aios-functie longziekten.

Nu, jaren later, blijft de obstetrie nog altijd lonken en trek ik graag de zwangerenconsulten naar me toe. Maar de longemboliecasus zoals deze kom ik, gelukkig, niet vaak tegen. De desaturatieconsulten die ik nu doe op de verlos- en kraamafdelingen, houden meer verband met de foutieve uitslagen van de vingersaturatiemeters op de dikgelakte nagels van de ietwat oedemateuze à terme dames... (Tip: gebruik een oorsaturatiemeter.)

Anne-Marije Buiter, longarts in opleiding, Groningen