Laatste nieuws
Achter het nieuws

Nederlandse artsen openen hun deuren voor Oekraïense vluchtelingen

‘Ik ben niet zijn dokter, maar het is makkelijk dat ik snel medicijnen kan regelen’

Plaats een reactie
Getty Images
Getty Images

Ook artsen vangen vluchtelingen uit Oekraïne in hun huis op. Een kinderoncoloog, een oud-longarts en een internist vertellen over hun ervaringen.

Katja Heitink-Pollé, kinderoncoloog hemato-oncologie in het Prinses Máxima Centrum, is met haar man en drie tieners gastgezin voor een Oekraïens jongetje met leukemie en zijn moeder.

‘Ruim twee weken geleden kreeg ik een mail van het Prinses Máxima Centrum. Ze zochten gastgezinnen voor een groep kinderen met kanker en hun begeleiders. Ik las dat mailtje tijdens een training en stuurde het meteen door aan mijn man. We waren ons al aan het oriënteren op hulp bieden, misschien vluchtelingen voor de maaltijd uitnodigen of pleegzorg. Dit voelde goed en onze kinderen waren meteen heel positief. We hebben dochters van 18 en 16 jaar en een zoon van 13. We wonen dichtbij het Prinses Máxima Centrum, in Zeist, en we hebben de ruimte. Op 14 maart kwam de groep patiëntjes met familieleden aan. Wij zaten met alle gastouders in een ruimte. Op een gegeven moment werden we naar beneden geroepen om kennis te maken met onze gasten: een 5-jarig jongetje en zijn moeder. Dat was voor mij heel indrukwekkend. Zo liep ik hand in hand met een jongetje met een knuffel in zijn arm en zijn moeder naar de parkeergarage. Via Google Translate maakten we de dagen daarna kennis. Nu heb ik een handige app die Nederlands vertaalt naar het Oekraïens. We zijn vooral praktische dingen aan het regelen. Een fiets met kinderzitje, school, nagaan hoe de moeder in aanmerking komt voor een vergoeding, paspoorten. In het begin vroeg de moeder steeds wanneer haar zoon zou worden opgenomen. Het was vreemd voor haar dat patiënten met leukemie hier poliklinisch worden behandeld. De jongen was tijdens de behandeling in Oekraïne maar drie weken van de negen maanden thuis geweest. Ze vroeg ook wat mijn rol was. Ik ben niet zijn dokter, dat wilde ik ook niet, dan gaan dingen door elkaar lopen. Maar het is makkelijk dat als er iets is, ze dat aan mij kunnen vragen. Voor mij is het bijzonder om het eens van de andere kant mee te maken. Om te zien wat het praktisch betekent dat je rondom bepaalde medicijnen niet mag eten bijvoorbeeld, of dat je misselijk wordt. Dat je een afspraak hebt in het ziekenhuis die uitloopt. Het is ook prachtig om te zien hoe warm en liefdevol de zorg in ons ziekenhuis is. Daar sta je normaal ook niet zo bij stil.’

‘Na een week zijn ze teruggereisd naar Duitsland’

Mariska Koster, oud-longarts, werkzaam bij Johnson & Johnson, ving een moeder en haar volwassen dochter uit Oekraïne op. Ze zijn na een week teruggereisd naar Duitsland.

‘Met mijn bijna volwassen kinderen had ik al bedacht dat het op onze weg zou liggen om mensen uit Oekraïne thuis op te vangen. Toen ik begin maart een oproep op Twitter zag voor onderdak met de hashtag van mijn woonplaats Zutphen, heb ik gereageerd. Het bleek allemaal wat anders te zijn dan het leek. De vrouwen kwamen van de Krim, waar nu geen oorlog is. De man die hen uit Berlijn had meegenomen, had de situatie in Nederland te rooskleurig voorgesteld. De vrouwen dachten direct aan het werk te kunnen, maar dat lukte niet. Ze zijn na een week terug naar Duitsland gereisd. Los van de fikse taalbarrière – al heb ik een blauwe maandag Russisch gestudeerd – kom je er snel achter dat we heel verschillende gewoontes hebben. Mensen zeggen niet voor niets: visite en vis blijven drie dagen fris. Het zou misschien anders zijn als je een gastenverblijf in de tuin hebt. Ik heb ze met genoegen ontvangen en het waren aardige mensen, die welkom waren geweest om langer te blijven. Maar het spreekwoord bezint eer gij begint, is wel op zijn plaats. In mijn villawijkje buiten Zutphen zijn niet veel vluchtelingen. Daarmee waren mijn gasten verstoken van lotgenotencontact. Ikzelf was fulltime aan het werk. Ik heb besloten dit niet nog een keer te doen, maar officiële instanties stevige ondersteuning te geven om mensen passender op te vangen dan in de logeerkamer van een vrouw met goede bedoelingen.’

‘In de bus begonnen ze te ontdooien, de kinderen konden weer zingen’

Karin Kaasjager, internist, haalde met een medisch team 150 mensen op uit Oekraïne. Ze krijgt binnenkort vluchtelingen in huis.

‘Het begon voor mij half maart met een medische missie. Net over de grens tussen Polen en Oekraïne hebben we hulpgoederen afgeleverd en 150 mensen opgehaald, vooral vrouwen, kinderen en oma’s. De beelden die wij alleen kennen van plaatjes uit de jaren ’40-’45 hebben grote indruk op me gemaakt. De drommen mensen, de blik in hun ogen, een koffertje en een knuffel in de hand. Het was heel belangrijk dat we veiligheid konden bieden, aandacht. In de bus begonnen ze te ontdooien, de kinderen konden weer zingen. Het leed was heel voelbaar, vooral als ze belden met hun mannen in de schuilkelders. Na de lange reis werden de mensen opgevangen in een sportzaal in Ridderkerk. Fijn dat er eerste opvang is, maar tegelijkertijd verschrikkelijk, die veldbedden op een rij, dat helle tl-licht en nul privacy. Deze missie motiveerde me om meer te doen. Via de Telegram-app Artsen voor Oekraïne wisselen we bijvoorbeeld uit hoe de zorg voor Oekraïense mensen in Nederland wordt geregeld. Komende week ga ik via Artsen voor Oekraïne twee weken werken in een veldhospitaal in Hongarije. En via de organisatie Takecarebnb mogen wij op korte termijn gastgezin zijn. We hebben er goed over nagedacht wat het betekent om langere tijd vluchtelingen te ontvangen die familie en huis en haard hebben achtergelaten in een oorlogsgebied. De slaapkamers van onze uitwonende dochters en de zolder zijn beschikbaar. De badkamer moeten we delen. Samen eten vinden we geen inbreuk op onze privacy. We vinden vast een modus om elkaar niet op de zenuwen te werken. We gaan even terug naar de studentenhuisformule.’

Bekijk de uitzending van het NOS Journaal

Lees ook
Nieuws Achter het nieuws oncologie vluchtelingen Oekraïne
  • Eva Nyst

    Eva Nyst werd geboren in Australië en groeide op in Middelburg. Ze studeerde filosofie en theologie aan de Universiteit van Amsterdam en werkte twee jaar als journalist bij De Volkskrant. Van 2001 tot 2022 was ze in dienst bij Medisch Contact. Sindsdien is zij werkzaam bij de KNMG als beleidsadviseur.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.