Ministerie: ‘Tot 10 procent meer personeel voor nieuwe kwaliteitsstandaard is oké’

Als het aantal zorgverleners dat nodig is om te voldoen aan een nieuwe kwaliteitsstandaard onder de 10 procent blijft, zullen de VWS-ministers deze standaard niet tegenhouden vanwege de bijkomende kosten. Dat blijkt uit een voornemen van het ministerie van VWS.

De Tweede Kamer stemde eind januari in met een wetswijziging die het beide VWS-ministers mogelijk maakt om kwaliteitsstandaarden voor de zorg tegen te houden als deze ‘substantiële financiële gevolgen’ hebben. In lagere wetgeving moest nog worden vastgelegd wat de criteria zijn om te bepalen wanneer er sprake is van zulke gevolgen. Dat is nu gedaan in een voorstel voor een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) die ter consultatie is voorgelegd.

Een aantal zaken was al via de wetswijziging onderscheiden als risicofactor voor die substantiële financiële gevolgen. Het gaat dan om een toename van het aantal fte aan zorgverleners, een verhoging van de kwalificaties die zorgverleners moeten hebben als er sprake is een nieuwe wijze van zorgverlening, of een nieuwe manier van organiseren van de zorg (die investeringen met zich meebrengt voor bouwkundige, ruimtelijke, technische of organisatorische aanpassingen). Minister Hugo de Jonge (VWS) preciseert in de concept-AMvB wanneer hij en zijn collega Bruins zeggenschap hebben over het wel of niet toelaten van een nieuwe standaard.

Zo komen kwaliteitsstandaarden in aanmerking voor een VWS-oordeel als deze van toepassing is op zorg waar jaarlijks naar verwachting minstens veertigduizend mensen voor in aanmerking komen. En in het geval van nieuwe vormen van zorg geldt dat voor standaarden waar jaarlijks naar verwachting minstens vijfduizend mensen gebruik van zullen maken.

Verder maakt De Jonge in de concept-AMvB vooral duidelijk wanneer er juist géén sprake is van substantiële gevolgen en hij dus geen oordeel hoeft te geven. Dat is volgens hem het geval als er slechts tot 10 procent meer zorgverleners nodig zijn om aan een nieuwe standaard te voldoen. Mocht een aantal zorgverleners in een standaard worden vervangen door een gelijk aantal zorgverleners van een ander type, dan is dat ook niet zo. Als voorbeeld noemt hij de vervanging van honderd SEH-artsen door honderd intensivisten.

Ook is er geen sprake van substantiële gevolgen als de partijen die een standaard opstellen, zelf onderbouwd aangeven waarom die geen gevolgen heeft en zij dus ook geen financieel beroep doen op de overheid. De Jonge zegt met de verduidelijkingen te willen voorkomen dat ‘inperking van de vrijheid van medisch handelen niet verder gaat dan strikt noodzakelijk’.

Aanleiding voor de wetswijziging was de kwaliteitsstandaard voor verpleeghuiszorg, waar na bekrachtiging door het Zorginstituut een jaarlijks prijskaartje van ruim twee miljard euro aan bleek te hangen.