Menschlievende houding

In het eerste nummer precies 75 jaar geleden protesteren artsen uit bevrijd zuidelijk Nederland bij Seyss Inquart tegen maatregelen in de nog bezette gebieden. Die zijn ‘wel niet direct tegen de artsen gericht, doch vormen een zoodanige dreiging voor de volksgezondheid, dat de artsen meenen niet te mogen zwijgen’. De artsen maken bezwaar tegen de aanstelling van een NSB’er aan het hoofd van het Rode Kruis, tegen het ‘nijpende tekort aan voedsel’ en tegen tewerkstelling: ‘Als slaven worden de mannen opgejaagd en weggevoerd zonder dat met kennelijke ziekte of invaliditeit rekening wordt gehouden.’

‘Door dit alles wordt het de Nederlandsche artsen in toenemende mate moeilijk, tegenover de Duitschers de menschlievende houding te blijven aannemen, die bij hun beroep hoort. Zooals ge weet, hebben zij, indien dit verenigbaar was met het behoud van hun geestelijke onafhankelijkheid nooit geweigerd in noodgevallen aan vriend of vijand gelijkelijke hulp te verlenen. Gij zult U er van bewust moeten zijn, dat, wanneer gij in de toekomst van de hulp van de Nederlandsche artsen gebruik zult willen maken, deze niet anders gegeven wordt dan uit hoofde van het gevoel van beroepsplicht en omdat zij zich niet willen plaatsen op het peil van hun tegenstanders. Op grond van deze zelfde beroepsplicht echter richten zij het woord tot U, nu de nood van hun volk hen tot spreken noopt.’

Medisch Contact voor het bevrijde Nederlandsche gebied, 27 januari 1945, pag. 5-6