Kinderen met hoge BMI hebben een lagere groeihormoonpiek
2 reactiesEen verhoogde BMI heeft een negatieve invloed op de groeihormoonpiek van kinderen. Huidige richtlijnen houden hier geen rekening mee, waardoor deze kinderen soms onterecht worden behandeld voor een groeihormoondeficiëntie (GHD). Dat schrijven Ozair Abawi en collega’s van het Erasmus MC in Critical Reviews in Clinical Laboratory Sciences.
Bij een groeihormoonsimulatietest wordt een medicijn toegediend dat de productie van het groeihormoon stimuleert. Vervolgens wordt de hormoonspiegel gemeten in het bloed en vergeleken met een afkapwaarde.
De onderzoekers includeerden 58 studies, waaraan in totaal ruim vijfduizend kinderen deelnamen. In geen van deze studies werd gebruikgemaakt van een BMI-afhankelijke afkapwaarde. Terwijl Abawi e.a. aantonen dat er overlap bestaat tussen de waarden van kinderen met GHD en kinderen met overgewicht zonder GHD.
Op basis van een meta-analyse hebben de onderzoekers BMI-afhankelijke afkapwaarden berekend voor de verschillende type groeihormoonstimulatietesten. Is de afkapwaarde momenteel bijvoorbeeld 10 µg/l, dan zou deze voor kinderen met overgewicht moeten worden bijgesteld naar 9,3 µg/l en voor kinderen met obesitas naar 8,6 µg/l. Hiermee kan worden voorkomen dat kinderen onnodig een dure behandeling met bijwerkingen krijgen.
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
Van hormonen weten we dat het koolwaterstoffen zijn die goed vetoplosbaar zijn. Dus dikkere mensen hebben wat meer "oplossend vermogen" dan dunne mensen.
P.J.M. van Loon
Orthopeed / houdingsdeskundige, Oosterbeek
Er lijkt al langer een meer biochemisch verklaringsmodel voor groeiproblemen te vigeren. Het biomechanisch (anatomisch-functioneel) kijken hoe de morfogenese zich ontwikkelt ( klassieke orthopedie- en gymnastiekkennis) heeft aan belangstelling bij ki...nderartsen ingeboet. Het is het afremmen van de bewegingsdrang en het inperken van voldoende bewegen , ook juist het goede bewegen, die door verminderd gebruik van spieren de neurotransmitter-aan maak en -stofwisseling op een laag peil houdt en zo het neurohormonale apparaat in een te lage stand houdt met alle gevolgen van voor hormonen afhankelijk weefsels en organen. In de gezondheidsleer werd veel (buiten-)spelen en fysiek uitdagen verantwoordelijk gemaakt voor het niet uit de hand lopen van het lichaamsgewicht en een voorspoedige groeisystematiek. Zodat farmaceutische bijsturen tot een minimum beperkt kan blijven.