Enkel vrijwillige rol arts in voltooidlevenwet
8 reacties
Artsen hebben een beperkte rol in de behandeling van verzoeken van mensen die hulp bij zelfdoding willen na een voltooid leven. Dat blijkt uit het wetsvoorstel dat D66-Kamerlid Pia Dijkstra vrijdag heeft ingediend. Artsen komen wel in aanmerking om levenseindebegeleider te worden. Maar artsen hoeven verder alleen vrijwillig door ouderen met een voltooid leven te worden betrokken bij hun doodswens.
Het wetsvoorstel gaat uit van een leeftijdsgrens van 75 jaar en ouder. Mensen moeten zich volgens het voorstel melden bij een levenseindebegeleider, die de wens tot levensbeëindiging toetst om te kijken of het verzoek ‘zonder druk van buitenaf tot stand is gekomen’, en ‘weloverwogen en duurzaam’ is, aldus Dijkstra. Vorig jaar gaf zij nog aan dat ze niet per se een rol zag voor artsen als levenseindebegeleider, omdat haar voorstel zich richt op mensen die niet in medisch opzicht lijden.
Arts als begeleider
Maar in het wetsvoorstel staat dat zowel artsen als verpleegkundigen, psychotherapeuten en gezondheidszorgpsychologen deze functie kunnen vervullen, nadat ze een nog te ontwikkelen kopstudie hiervoor hebben afgerond. Het beroep komt zo onder de Wet BIG en daarmee het tuchtrecht te vallen. Het ministerie van VWS moet een register van levenseindebegeleiders aanleggen, stelt Dijkstra voor.
Rol huisarts
Een levenseindebegeleider dient zowel met naasten als de huisarts van een levensmoede oudere te overleggen, aldus Dijkstra. Een huisarts kan volgens haar ‘een bijdrage leveren aan het verkrijgen van een achtergrondbeeld van de hulpvraag’. Maar dat overleg met een huisarts hoeft alleen te gebeuren als dat ‘mogelijk en gewenst is’ door de oudere. Als een oudere de keuze wil maken zonder de huisarts erbij te betrekken ‘heeft dit verder geen gevolgen voor het verzoek’, aldus Dijkstra.
Gewetensbezwaar
Ook als een huisarts wegens gewetensbezwaren niet wil meewerken aan zo’n overleg, hoeft dat geen gevolgen te hebben voor het verzoek, aldus het voorstel. En als medische klachten bijdragen aan de wens tot levensbeëindiging, kan de levenseindebegeleider ook ‘in overleg met de betrokkene een arts of specialist raadplegen’, aldus het voorstel. ‘Echter, de oudere mag de hulp die hem geboden wordt wel afwijzen’.
Een levenseindebegeleider moet minstens twee gesprekken voeren met de oudere, verspreid over een periode van twee maanden, waarin de wilsbekwaamheid wordt vastgesteld en een schriftelijk of audiovisueel verzoek wordt opgesteld. Ook moet een verzoek worden voorgelegd aan een tweede, onafhankelijke levenseindebegeleider. Als een verzoek kan worden gehonoreerd, kan de levenseindebegeleider de benodigde middelen voor zelfdoding voorschrijven en op een afgesproken tijdstip overhandigen aan een oudere. Hij blijft erbij als de middelen worden ingenomen – of brengt de middelen terug naar de apotheek als een oudere er op het laatste moment toch van afziet.
lees ook
Peter van Rijn
huisarts n.p., Rheden
Correctie! In het hoogduits heten deze levenseindebegeleiders natuurlijk : `Unterärzte` und `Überärtzte`..
Peter van Rijn
huisarts n.p., Rheden
De arts heeft als enige van de wetgever de macht gekregen om euthanasie ook daadwerkelijk uit te voeren. Door diens eed van Hippocrates is deze gedwongen voor diens patiënt alleen maar het goede te doen zonder deze te schaden.De lijder aan een volto...oid leven is echter geen patiënt en kan daardoor tot beëindiging hiervan geen beroep op een arts doen .Tot levenseindebegeleider omgeschoolde verpleegkundigen ,psychotherapeuten en gezondheidspsychologen zijn natuurlijk geen artsen maar zouden met enige welwillendheid nog kunnen worden omgedoopt tot ` unterärtze`. Omdat échte artsen bovendien niet bereid zullen zijn om de aan hen door de wetgever verleende macht uit handen te geven aan derden, blijft als enige dus nog over de mogelijkheid die de nieuwe Duitse regering van na de Weimarrepubliek aan artsen heeft geboden om van staatswege opgedragen handelingen met een rein geweten te volbrengen .Namelijk door de artseneed niet langer verplicht te stellen .Alleen op deze wijze kan de deskundigheid van de arts ,die onmisbaar zal zijn voor een correcte uitvoering van de gewenste dood, worden aangewend. Professioneel ,doch gewetenloos .Laten we deze categorie voor de duidelijkheid maar `überärtze` noemen .
Peter van Rijn
huisarts n.p., Rheden
De arts heeft als enige van de wetgever de macht gekregen om euthanasie ook daadwerkelijk uit te voeren. Door diens eed van Hippocrates is deze gedwongen voor diens patiënt alleen maar het goede te doen zonder deze te schaden.De lijder aan een volto...oid leven is echter geen patiënt en kan daardoor tot beëindiging hiervan geen beroep op een arts doen .Tot levenseindebegeleider omgeschoolde verpleegkundigen ,psychotherapeuten en gezondheidspsychologen zijn natuurlijk geen artsen maar zouden met enige welwillendheid nog kunnen worden omgedoopt tot ` unterärtze`. Omdat échte artsen bovendien niet bereid zullen zijn om de aan hen door de wetgever verleende macht uit handen te geven aan derden, blijft als enige dus nog over de mogelijkheid die de nieuwe Duitse regering van na de Weimarrepubliek aan artsen heeft geboden om van staatswege opgedragen handelingen met een rein geweten te volbrengen .Namelijk door de artseneed niet langer verplicht te stellen .Alleen op deze wijze kan de deskundigheid van de arts ,die onmisbaar zal zijn voor een correcte uitvoering van de gewenste dood, worden aangewend. Professioneel ,doch gewetenloos .Laten we deze categorie voor de duidelijkheid maar `überärtze` noemen .
A. Tinselboer
Apotheekhoudend huisarts, Slagharen
Nog even losstaand van het feit dat een arts ook bij levensbeëindiging bij euthanasie ook een vrijwillige rol heeft en ook voorbijgaande aan de discussie of voltooid leven een reden is voor levensbeëindiging en of het een goed plan is of niet-medici ...mensen met (dodelijke) medicamenten moeten behandelen, moet me toch van het hart dat als we dit malle plan ten uitvoer willen gaan brengen, dat we de uitvoerders in ieder geval equiperen met op z’n minst dezelfde kans op een even succesvolle uitvoer van de doding van de wenshebber als bij een euthanasie, zoals die nu lege artis door een (meestal huis)arts gebeurd. Een dodelijk drankje/pilletje is vragen om ellende en gebeurt daarom (in de regel) bij euthanasie niet. Waarom wil je dan wel dezelfde kans op ellende als die door enthousiastelingen met sterfcursus-aantekening wordt voltrokken?
JMGroen
Uroloog b.d., Bennebroek
Doet mij denken aan Aldous Huxly schrijver van de Brave New World. Bij 65 melden bij de levenseinde kliniek: tabletje Soma plus en daarna direct door naar het crematorium. Alles in de maakbare wereld.
Anne-Marie van Dam
psychiater, Amsterdam
Ik mag toch hopen dat dit onzalige plan heel snel naar de prullenbak gaat.
Dodelijke middelen laten voorschrijven door niet medici. Gelukkig heeft mevrouw Dijkstra wel goed begrepen dat dokters hier verder niets mee te maken willen hebben. Misschien... moet ze ook het onderzoek van van Wijngaarden nog eens goed lezen over factoren die een rol spelen bij de doodswens van mensen boven de 75 jaar. En zouden we niet gewoon wat beter voor onze ouderen moeten zorgen?
Hans
uroloog, Maasbree
Wellicht dat ook de melkboer als levenseindebegeleider bijgeschoold kan worden. Hij of zij heeft immers een jarenlange band met de betrokkene, kent de cliënt in zijn of haar thuissituatie en kan bij uitstek beoordelen of deze levensmoe is.
J.K. Bruins
huisarts, Appelscha
Even praktisch; "kan de levenseindebegeleider de benodigde middelen voor zelfdoding voorschrijven"
Dus een psycholoog met bijscholing kan dit voorschrijven?
Wat vinden de apothekers hiervan?