‘Deel klagers wil verzoek aan huisarts laten inwilligen via tuchtklachtfunctionaris’

Een deel van de klagers over huisartsen die zich tot de tuchtklachtfunctionaris wenden, wil niet zozeer een klacht indienen, maar vooral bewerkstelligen dat hun huisarts hun wens inwilligt. Dat valt te lezen in het Jaarverslag Tuchtklachtfunctionarissen 2019 dat gisteren is verschenen.

Met de nieuwe Wet BIG van 1 april 2019 zijn de tuchtklachtfunctionarissen geïntroduceerd. Ze ondersteunen patiënten of nabestaanden kosteloos bij het opstellen van hun tuchtklacht bij het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Tussen 1 april 2019 en 1 januari 2020 meldden zich in totaal 922 klagers bij de tuchtklachtfunctionarissen. In die periode leidde hun werk tot 176 klaagschriften. In de top tien van de klachtonderwerpen staat ‘onhebbelijk gedrag’ op nummer één, gevolgd door ‘niet serieus genomen worden’ en ‘verkeerde diagnose’. Verreweg de meeste klachten gaan over huisartsen (222), gevolgd door de ggz (207) en de categorie keuringsartsen, bedrijfsartsen, verzekeringsartsen en medisch adviseurs (56).

Mensen die over huisartsen klagen hebben vaak één klacht. De meest gehoorde grief is dat ze niet zijn verwezen naar de tweede lijn. Veelgehoord is ook het bezwaar dat de huisarts geen of onjuiste medicatie gaf, geen huisbezoek aflegde of niet direct bereikbaar was en geen kopie van het medisch dossier overhandigde. De opstellers van het jaarverslag noemen het opvallend dat een deel van de klagers niet zozeer een tuchtklacht wil indienen, maar via de functionaris wil bereiken dat hun huisarts hun wens inwilligt. ‘Klagers geven geregeld aan niet zelf in gesprek te willen of durven gaan over hun klacht met hun huisarts. Ze zeggen geen vertrouwen te hebben in de uitkomst van het gesprek en nemen aan dat de huisarts geen gesprek (meer) wil voeren over de betreffende klacht of dat de huisarts hen zal wegsturen of boos zal worden.’

In de ggz komen juist meerdere klachten samen. ‘Inhoudelijke klachten worden vaak in één adem genoemd met bejegeningsklachten. Ook hebben klagers soms het gevoel niet gehoord te worden of hebben ze de overtuiging dat de zorgverlener niet het beste met hen voorheeft’, aldus het verslag. Volgens de opstellers is er een zeer kleine groep ggz-klagers die meermaals meerdere klachten indienen. ‘Deze groep klagers maakt daarmee ruim gebruik van de tijd en capaciteit van de tuchtklachtfunctionarissen.’

Bij klachten tegen keuringsartsen, bedrijfsartsen, verzekeringsartsen spelen vaak onderliggende problemen als een arbeidsconflict, aansprakelijkheidsvragen na een ongeluk en herkeuringen door uitkeringsinstanties. Financiële belangen spelen een grote rol. ‘Vaak komen klagers na een eerdere bezwaar- of beroepsprocedure (bestuursrechtelijk) toch nog bij het tuchtrecht uit in hun behoefte om de arts die een oordeel heeft uitgesproken te sanctioneren en als het ware te “bestraffen”. “Recht” halen lijkt in sommige gevallen moeiteloos over te gaan in “gelijk” halen’, aldus het jaarverslag.

De functionarissen moeten de kwaliteit van klachten verhogen en onnodige belasting van tuchtcolleges voorkomen. Ze kunnen ook verwijzen naar klachtloketten bij de organisaties waar de zorg is verleend. In het jaarverslag wordt opgemerkt dat 40 procent van de klagers al contact heeft gehad met zo’n klachtenfunctionaris van de instelling, maar daar is afgehaakt of ontevreden is over het eindresultaat. De functionarissen vallen onder het ministerie van VWS en zijn gehuisvest bij de ondersteunende dienst op het ministerie. Ze staan los van de tuchtcolleges.

https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-volksgezondheid-welzijn-en-sport/organisatie/organogram/diensten-en-instellingen/tuchtklachtfunctionaris