Laatste nieuws
Nieuws

‘Afghaans meisje kreeg terecht geen cochleaire implantaten’

1 reactie

Het UMCG heeft terecht besloten geen gehoorimplantaten aan te brengen bij een Afghaans meisje zonder verblijfsvergunning. Dat zegt staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (Justitie en Veiligheid). Volgens haar is er voldoende duidelijkheid over hoe artsen moeten omgaan met minderjarige asielzoekers zonder verblijfsvergunning die medische problemen hebben.

In 2013 vroegen de ouders van het toen 1-jarige meisje Ewa asiel aan in Nederland, maar die aanvraag is in eerste instantie afgewezen. In 2014 heeft het UMCG onderzocht of het dove meisje geschikt was voor cochleaire implantaten, maar voerde deze operatie uiteindelijk niet uit omdat onduidelijk (of ‘onzeker’) was of de levenslang benodigde nazorg wel kon worden verkregen. Zonder verblijfsvergunning wordt een dergelijke operatie niet vergoed. Ook was in die beslissing meegenomen dat onduidelijk was of de levenslang benodigde nazorg wel kon worden verkregen.

Kinderombudsman Margrite Kalverboer stelde afgelopen najaar in een rapport dat het UMCG de kinderrechten van Ewa niet heeft nageleefd en dat de betrokken overheidsinstanties onvoldoende met elkaar hebben overlegd. Daardoor is Ewa ‘klem komen te zitten tussen de wereld van gezondheidszorg en de wereld van vreemdelingenrecht’. Kalverboer vindt dat er een richtlijn moet komen over hoe om te gaan met zorg voor kinderen zonder verblijfsvergunning, en hoe betrokken partijen met elkaar in gesprek moeten gaan in zo’n situatie om kinderen zo goed mogelijk te helpen.

In een reactie op dat rapport stelt staatssecretaris Ankie Broekers-Knol van Justitie en Veiligheid dat het UMCG terecht de operatie niet uitvoerde. De staatssecretaris wijst erop dat migranten zonder verblijfsgunning enkel recht hebben op medisch noodzakelijke zorg, en dat het aan medici is om te bepalen wanneer dat het geval is. Er is geen ‘onbeperkt recht op medische zorg’, aldus Broekers-Knol. De staatssecretaris merkt op ‘dat Nederland niet altijd verplicht is de zorg te leveren die hier mogelijk is, anders zou Nederland het ziekenhuis van de wereld (kunnen) worden’. Voor niet-rechtmatig in Nederland verblijvende kinderen is een apart ‘zorgpakket’ van toepassing, de RMA (Regeling Medische zorg Asielzoekers), waar het cochleair implantaat volgens Broekers-Knol op terechte gronden niet in is opgenomen.

Volgens haar heeft de commissie-Klazinga in het uit 2007 daterende rapport ‘Arts en vreemdeling’ voldoende verduidelijking gegeven hoe artsen in situaties met onverzekerbare patiënten moeten handelen, en is er dus geen nieuwe richtlijn nodig.

Ewa en haar ouders hebben overigens later alsnog op uitzonderingsgronden een verblijfsvergunning gekregen, waardoor ook de gehoorimplantaten konden worden vergoed. Vanwege haar leeftijd – ze is inmiddels ouder dan 5 jaar – kwam Ewa inmiddels maar voor één implantaat in aanmerking. Volgens Kalverboer was het beter geweest als ze op jongere leeftijd twee implantaten had gekregen, omdat het dan makkelijker is om ermee te leren horen en spreken.

Lees ook
Nieuws
  • Ilse Kleijne

    Ilse Kleijne-Thoonsen is journalist bij Medisch Contact, met een focus op opleiding, loopbaan en arbeidsmarkt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Marike Ooms

    huisarts oa op het AZC Hoogeveen/Ter Apel , Nijeveen

    Ik lees dat er volgens de staatsecretaris voldoende duidelijkheid is hoe artsen moeten omgaan met minderjarigen zonder verblijfsvergunning. Ga er maar aan staan. Er zijn een paar "richtlijnen, regels" die hier enige sturing aan moeten geven. Zo mogen... we sinds kort als arts meerderjarigen de eerste 2 maandan na binnenkomst niet doorverwijzen als er geen spoed is. Op zich kan ik mij daar een voorstelling van maken, we zien op de AZC's genoeg mensen die inderdaad alleen voor de zorg naar Nederland komen en uit zogenaamd veilige landen komen. Echter de IND heeft deze mensen vaak niet al binnen twee maanden gezien en weer naar huis gestuurd. Hierdoor moet je als huisarts dan toch een beslissing nemen, ga je deze man of vrouw nu wel doorverwijzen of niet. Sommigen wachten jarenlang op een verblijfsvergunning, zelfs het eerste interview kan maanden, tot een 1 1/2 jaar op zich laten wachten. En dat kan in sommige gevallen ernstige schade geven, met name aan opgroeiden kinderen. Persoonlijk vind ik dat het probleem bij de IND ligt/Nederlandse staat zolang wij als Nederlandse staat deze processen niet kunnen versnellen, moeten we de kinderen niet laten wachten op iets wat achteraf gezondheidsschade kan geven. Het is toch een schande dat een gezin met kinderen jarenlang moeten wachten op een uitspraak of ze mogen blijven. Uiteindelijk is er een beslissing dat ze weg moeten omgedraaid en mogen ze toch blijven. Is er dus een instantie aan te wijzen wie verantwoordlijk is geweest voor deze vertraging. Want had deze beslissing niet veel eerder genomen kunnen worden? Kan het gezin nu schadevergoeding gaan vragen aan diegene die in eerste instantie de verkeerde beslissing heeft genomen om ze geen verblijfsvergunning te geven? Dat denk ik niet. De artsen moeten niet voor het blok gezet worden in deze, maar de IND.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.