Waar is de hemoglobinemeter gebleven?

Op zondag wordt een 84-jarige voormalig huisarts misselijk en braakt hij bloed. Enkele dagen daarvoor had hij al zwarte ontlasting. Hij gebruikt acid acetosalicylicum 80 mg per dag en heeft flauwteverschijnselen. Hij belt de dokterspost. De dienstdoende huisarts kan niet komen en stuurt een ambulance.

Het ambulancepersoneel bekijkt de hoeveelheid bloed, bepaalt de zuurstofsaturatie en neemt de bloeddruk van de patiënt op. Vervolgens overlegt het ambulancepersoneel met de arts van de dokterspost. Hij raadt de patiënt aan om de volgende dag zijn huisarts te bezoeken. Die beoordeelt de volgende dag conjunctiva en buik, neemt de bloeddruk op en maakt een afspraak met het laboratorium.

Dinsdag meldt het laboratorium een Hb-gehalte van 3,4 mmol per liter! De patiënt heeft geluk gehad dat hij niet opnieuw een maagbloeding heeft gekregen - hij had wel dood kunnen zijn.

Tegenwoordig vind je in elke huisartsenpraktijk praktijkonder­steuners en zijn ambulances uitgerust met automatische externe defibrillatoren, spirometers en een Lucas-hartmassage­apparaat. Maar waar is de eenvoudige hemoglobinemeter gebleven?