Voor welk specialisme ben jij geboren?

Help, ik ben bijna arts! Deze gedachte galmt de laatste maanden door mijn hoofd. Hét gespreksonderwerp nummer één tijdens de lunchpauzes met mijn mede semi-artsen. Zeven jaar geleden begon ik aan mijn studie. Vanaf mij 14de wist ik zeker dat ik arts wilde worden. Nu, tien jaar later moet ik weten wat voor arts ik wil worden. Dát vind ik geen makkelijke beslissing.

Aan het eind van je studie is het handig te weten welk specialisme bij je past. Maar waarop moet ik die keuze baseren? Lastig. Ik heb maar bij een beperkt aantal medisch specialismen een kijkje kunnen nemen tijdens mijn coschappen. Het aantal specialismen is de afgelopen jaren fors toegenomen. Maar aan de vakken waarin coschappen worden aangeboden is al lang niets veranderd. Waarom wordt er niets gedaan aan deze coschapindeling? Bijvoorbeeld door studenten al eerder te laten kiezen tussen specialisatierichtingen. Ik had dan al voor mijn coschappen een aantal vakken kunnen afschrijven.

Een ander dilemma is om al op 24-jarige leeftijd te moeten beslissen hoe ik de rest van mijn leven wil indelen. Hoeveel uur per week wil ik werken? Hoeveel uur wil ik tijd hebben voor een sociaal leven? Alle vakken die ik leuk vind, hebben de meest onregelmatige werktijden. Of lijkt dat alleen maar zo? Ik weet nu nog niet of ik op mijn 55ste nachtdiensten nog zo spannend vind. Met medestudenten discussieer ik hier vaak over.

En dan die keuze voor een specialisme. De strijd om felbegeerde opleidingsplekken is groot. Door verhalen van ouderejaars studenten werd ik bang dat ik nooit het specialisme van mijn keuze zou kunnen volgen. Om een reële kans te maken schijnt het erbij te horen dat je onderzoek doet, artikelen schrijft of promoveert. Ook ik begon er alvast aan. Maar tegelijkertijd besloot ik dat bang zijn geen zin heeft. Met al mijn enthousiasme ga ik er de komende jaren hard voor werken.

Tot drie maanden geleden wist ik niet in welk vak ik verder wilde. Ik ambieer een afwisselend zowel snijdend als beschouwend vak. Dan blijven er nog veel specialisaties over. Het liefst wilde ik die keuze een aantal jaar uitstellen. Totdat ik bij toeval belandde op de afdeling Urologie. Voor mij biedt dit vak een perfecte afwisseling tussen denken en doen. Even was ik bang dat mijn keuze te laat was. Maar al snel besloot ik me niet te laten afschrikken door het geringe aantal opleidingsplaatsen, de drukke diensten en promoveren. Keuzes maken en ergens helemaal voor gaan, daarvoor is het nooit te laat.

En wat als ik nooit was binneng elopen op de afdeling Urologie? Dan was ik vast gelukkig
geworden in een ander vak. Ik geloof niet langer dat je wordt geboren als een bepaald soort arts, maar dat je keuzes mede worden beïnvloed door vele factoren die je pad kruisen. Eindelijk, ik ben bijna arts!

Fleur van den Heijkant, voorzitter KNMG Studentenplatform