‘Verwijten aan co in zaak-Tuitjenhorn niet terecht’
8 reactiesGeneeskundestudenten schrikken van de verwijtende toon waarmee over de coassistent in de zaak-Tuitjenhorn wordt gesproken. Dat stelt belangenvereniging De Geneeskundestudent, die denkt dat het veilige leerklimaat van geneeskundestudenten en coassistenten hierdoor in het geding kan komen.
De Geneeskundestudent (DG) zegt in een verklaring op de eigen Facebookpagina dat er in het leertraject ruimte moet zijn om je twijfels en zorgen te bespreken met anderen, ook buiten de directe omgeving van het coschap om. Hiermee reageert DG op de documentaire over de zaak Tuitjenhorn die op 6 mei werd uitgezonden en waarop ook door artsen veel wordt gereageerd. De Geneeskundestudent-voorzitter Amir Abdelmoumen: ‘Al vanaf de eerste minuut van de documentaire wordt de rol van de coassistent benoemd. Het beeld dat ontstaat is dat de coassistent de katalysator is in de zaak en dat het aan haar te wijten is dat het uiteindelijk zo dramatisch afliep met huisarts Nico Tromp. Ik vind dat heel kwalijk. De coassistent treft wat ons betreft geen blaam.’
DG vindt dat coassistenten die iets meemaken op de werkvloer wat ze een niet-pluisgevoel geeft of waardoor ze gaan twijfelen, dat altijd met hun intervisiegroepje of met begeleiders van de faculteit moeten kunnen bespreken. Abdelmoumen: ‘Wij zijn bang dat de discussie over de coassistent een barrière opwerpt om dit soort zaken te bespreken buiten de begeleiders op de werkvloer om. Dat is namelijk toch al spannend genoeg, omdat je je in een afhankelijkheidspositie bevindt ten opzichte van de arts die je beoordeling doet en met wie je tijdens de rest van je coschap ook nog door één deur moet kunnen. Het past in een leersituatie om twijfels over iets dat je hebt meegemaakt te kunnen bespreken op de faculteit. Het is dan aan de begeleider om te beoordelen of de meegemaakte situatie inderdaad alarmerend is. En om daar vervolgens al dan niet actie in te ondernemen.’
Lees ook-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
Het is inderdaad schandalig dat de coassistent überhaupt in het hele verhaal mee is genomen. De coassistent heeft gemeld bij haar begeleider, vanaf dat moment is het de verantwoordelijkheid van de begeleider over hoe nu verder. Deze had vervolgens er... voor moeten zorgen dat de coassistent buiten beeld blijft. In strikte zin is het een ernstige schending van de privacy van de coassistent, zij moet er op kunnen vertrouwen dat haar melding op een zorgvuldige wijze wordt behandeld.
Helaas getuigt deze hele zaak van een verwording van ons hele Rechtssysteem. We zijn alleen nog op zoek naar schuldigen, het corrigerende doel van het Recht wordt volledig naar de achtergrond gedrukt.
Wim van der Pol
Apotheker niet praktiserend, Delft
De casus kent vele leermomenten. De documentaire geeft de tragiek goed weer. Hopelijk zal het nog te verschijnen boek van mevr.Tromp nader op de leermomenten ingaan. Gezien bovenstaande wil ik vooruitlopen op een heel belangrijk moment. Het meldmomen...t. Melden is niet makkelijk. Dat moet geleerd worden. Hoe, aan wie, door wie, wanneer etc etc. Allemaal finesses van het melden. Niet voor niets dat het begrip "veilig melden" is uitgevonden. Daar komt nu nog bij: "instaan voor de gevolgen".
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
@Bruin: Ik wilde net een reactie schrijven, maar uw reactie vat het allemaal al krachtig samen. Het zijn de begeleiders en de IGJ die hier blaam treft, niet de co-assistent. En het zijn de begeleiders en de IGJ die hiervoor op het matje geroepen dien...en te worden.
Daan Backes
Huisarts io, Utrecht
Het is jammer dat de docu alleen het verhaal vanuit de familie Tromp weergeeft en niet het verhaal van de co en andere betrokkenen. Daarnaast is het onjuist dat de namen en stemmen van de betrokkenen vanuit inspectie zijn weg gepiept en de coassisten...t met naam en toenaam inclusief stageverslag in beeld komt.
Ike de Jong
, revalidatie-arts in ruste
Ik kreeg echt niet de indruk, dat de co-assistent de schuld kreeg, wel de daarop m.i. onbezonnen reacties van de inspectie.
Merhai
Anesthesioloog, Lelystad
Natuurlijk treft de co geen blaam.
Die mag als hij /zij iets niet begrijpt of uitleg wil zich wenden tot zijn opleider of zijn universiteit.
Hoe die vervolgens met de melding van de co omgaat is verre van professioneel.
Daar ligt de initiële fo...ut.
En dan gaan de anderen in de keten volledig de mist in. De IGJ voorop. Die zien weer een kans om te scoren en dan gaan alle registers open en wordt je als zorgprofessional geconfronteerd met hun dictaat. En ja, ze hebben altijd “ gelijk”
Ahmed Bayoumy
, Coassistent AMC-UvA
We moeten sowieso af van het ouderwetse beoordelingssysteem met een beoordelingsboekje voor je coschap. Het is geen objectieve beoordelingsmethode en er heerst een zeer grote variabiliteit tussen artsen welke beoordeling je krijgt. Daarnaast creëert ...het een scheve machtsverhouding tussen beoordelaar en coassistent en een onveilige omgeving waarin de coassistent niet zijn mond durft open te doen. Mijn voorstel is om een beloningssysteem te creëeren voor studenten om een hoger cijfer te behalen. Je begint dus je coschap standaard met 6 of 7 en om een hoger cijfer te behalen moet je bijvoorbeeld een x aantal patiëntenverslagen schrijven en een bepaalde score halen op de kennistoets om je cijfer te verhogen. Hiermee zullen de gemotiveerde coassistenten op een objectievere manier een hoger cijfer kunnen krijgen. Dit is maar een voorbeeld hoe het kan anders kan maar hierover moet veel beter worden nagedacht. Maar wie luistert er nou naar mij, de coassistent?
Bart Bruijn
Huisarts, Streefkerk
Precies, ik blijf zeggen dat de co-assistent zich heeft gekweten van haar taak en die taak is zoveel mogelijk kennis, kunde en inzicht uit het co-schap te peuren. De verantwoordelijkheid van een co-assistent ligt, ernstige misstappen daargelaten, uit...sluitend bij haar toekomstige patiënten. Het zou pas te verwijten zijn geweest als ze dit voor zich zou hebben gehouden en het níet met haar begeleider zou hebben besproken. Pas daarna ging het mis en vreselijk mis op vele fronten.
Ik vond het dan ook schokkend dat haar naam werd bekendgemaakt om kleinzielige redenen door iemand die beter had moeten weten en inmiddels vind ik het nog veel schokkender dat diegenen die wél rechtstreeks persoonlijk (mogelijk gedeeld, maar toch individueel) verantwoordelijk zijn, zich in de anonimiteit verschuilen en zich daar blijkbaar niet eens voor schamen. Dat men blijkbaar het contrast tussen wat men met Tromp heeft gedaan (!) en wat men zichzelf toestaat niet lijkt te bemerken.
Ik pleit voor een gerechtelijk, dan wel tuchtrechtelijk, wat er maar van toepassing zou zijn, onderzoek, zowel bij de inspectie als bij de opleiding. Het is fout gegaan en er is m.i. fout gedaan. Dat moet in de zorg consequenties hebben.
Want wie niets fout heeft gedaan heeft niets te vrezen, toch?
Toch?