Tuchtrecht heeft negatieve bijeffecten

Tuchtrecht heeft dusdanig negatieve effecten dat het de vraag is of het wel bijdraagt aan verbetering van de kwaliteit van zorg. Dit is een van de conclusies die Nivel-onderzoekers trekken op basis van een enquête onder zorgverleners die een tuchtmaatregel kregen opgelegd. Berber Laarman e.a. schrijven erover in The BMJ Open.

Het Nivel maakte de resultaten van het onderzoek eerder al openbaar, maar in het Engelstalige stuk is alleen gekeken naar de 210 artsen die reageerden. Bijna 80 procent van hen was man, en driekwart van de respondenten was man. Zij kregen een maatregel opgelegd in de periode 2012-2016. In die tijd werd de naam van de arts bij een berisping openbaar gemaakt. Van de respondenten had bijna 80 procent een waarschuwing gekregen, en ruim 20 procent een berisping. Van de berispten zei 71 procent dat de tuchtzaak alleen maar negatieve gevolgen had gehad voor hun beroepsuitoefening, van de gewaarschuwden was dat 41 procent. Die gevolgen waren bijvoorbeeld het vermijden van hoogrisicopatiënten en het in elke patiënt een mogelijk nieuwe klager zien. Er waren ook positieve effecten: zo ging de dossiervoering er bij een groot deel op vooruit, en was er vaker sprake van overleg. Eén op de drie dokters die waren berispt hadden het idee dat de maatregel consequenties had voor hun carrièremogelijkheden.

Onderzoeksleider Roland Friele zei eerder in Medisch Contact dat meer openheid in de zorg zelf aandacht verdient: ‘De procedures die we nu gebruiken, of het nu interne calamiteitencommissies zijn of tuchtrecht, werken niet goed, het is vaak wrijven in een vlek.’

BMJ Open, 2019. Doi: 10.1136/bmjopen-2018-023576