Strijd tussen nieuwe orale anticoagulantia onbeslist
1 reactieAls het gaat om secundaire preventie van CVA bij atriumfibrilleren, zijn de verschillende orale anticoagulantia min of meer gelijkwaardig. Als het gaat om primaire preventie, zijn er kleine verschillen in effectiviteit en bloedingen. Dit blijkt uit een indirecte vergelijking van de middelen waarover Lars Rasmussen e.a. in BMJ schrijven.
De nieuwe orale anticoagulantia, factor-Xa-remmers rivaroxaban en apixaban en trombineremmer dabigatran, zijn tot nu toe vergeleken met vitamine-K-antagonist warfarine. Rasmussen en de zijnen gebruikten de informatie uit zulke gerandomiseerde trials om de nieuwe middelen met elkáár te vergelijken. Dit is niet zaligmakend, en voor een echt oordeel zullen de pillen direct met elkaar vergeleken moeten worden, maar deze exercitie geeft wel een idee.
Als het gaat om secundaire preventie (bij patiënten met atriumfibrilleren die al een CVA hebben doorgemaakt) vonden Rasmussen e.a. geen grote verschillen qua effectiviteit en veiligheid, hoewel bloedingen minder vaak voorkwamen bij de lage dosis dabigatran (tweemaal daags 110 mg) dan bij rivaroxaban.
In de primaire preventiegroep (wel atriumfibrilleren, nog geen CVA) bleek de hoge dosis dabigatran (tweemaal daags 150 mg) geassocieerd met minder herseninfarcten, maar met meer ernstige bloedingen dan apixaban. In vergelijking met rivaroxaban waren er geen grote verschillen. Een lage dosering bleek minder goed in het voorkomen van ernstige CVA’s. Bij apixaban kwamen minder bloedingen voor dan bij rivaroxaban.
Wat de praktiserend arts er op dit moment mee moet, is de vraag. Voor de commissies die zich buigen over de nieuwe middelen, kan het van nut zijn. Hoewel die wellicht ook wachten op studies waarin de middelen vergeleken worden met fenprocoumon of acenocoumarol, de vitamine-K-antagonisten die in Nederland het meest worden gebruikt. Of op een manier om doorgeschoten antistolling met de nieuwe middelen mee te couperen.
Sophie Broersen
Lees ook:
Redactie
Redactie, Utrecht
Test