Specialisten verplicht in loondienst oké, mits…!
Probleem is de onvoorspelbaarheid van de politieke arena
10 reacties
Half april verscheen in opdracht van de vaste Kamercommissie voor VWS een rapport over het verplicht dienstverband voor alle medisch specialisten. (1) De FMS reageerde kritisch en pleit voor nader onderzoek. Maar hoe hard moeten we nog vasthouden aan de vrijgevestigde specialist?
Mochten we op dit moment in de gelegenheid zijn om de medisch-specialistische zorg opnieuw vorm te geven, zouden we dan de huidige situatie als het ideale scenario schetsen? Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Er is zonder enige twijfel een productieprikkel aanwezig in ons systeem die een barrière opwerpt tegen investeringen in preventie en taakherschikking.
Deze productieprikkel is aanwezig tussen zorgverzekeraar en ziekenhuis, maar ook tussen msb en medisch specialist. Hoewel de FMS en verschillende msb’s bezig zijn om deze interne productieprikkel verder te verminderen ten gunste van gelijkgerichtheid met het ziekenhuis, is dit bij de meeste ziekenhuizen nog niet geïmplementeerd en áls het geïmplementeerd is, is het probleem nog steeds niet opgelost, want die andere productieprikkel – die tussen de zorgverzekeraar en ziekenhuis – is nog steeds aanwezig. Gelijkgerichtheid is in die zin dus nietszeggend zolang het nog steeds gebaseerd is op productieafspraken.
Vermoedelijk ligt het ideale scenario veel dichter bij de principes van waardegedreven zorg: betalen voor gezondheid en niet voor ziekte, langdurige contracten en meer nadruk op prestatie dan op productie. En met medisch specialisten in dienstverband die een sturende rol hebben binnen de ziekenhuisorganisatie.
Scylla en Charybdis
De FMS zal zich voelen als Odysseus die probeert heelhuids tussen Scylla en Charybdis te varen. Enerzijds ziet de federatie waarschijnlijk ook wel in dat de vrijgevestigde status van de medisch specialist niet per se in dienst staat van de kwaliteit van zorg. Het is nou eenmaal een erfenis van lang vervlogen tijden. Anderzijds voelt zij wel de druk om de belangen van deze zevenduizend vrijgevestigde leden te behartigen. En terecht. Deze leden bestaan al lang niet meer uit de ‘oude garde’ die hun kostje verdiend hebben en enkel twijfelen of zij hun spaargeld investeren in een boot of een vakantiehuis. Deze leden vormen grotendeels een jonge groep specialisten die geen andere keus heeft gehad dan een forse lening af te sluiten om te kunnen werken in dat droomziekenhuis tegen een alleszins redelijke (en doorgaans geen buitenproportionele) winstuitkering.
De koers die de FMS lijkt te varen is er een van behoud van de vrijgevestigde specialist. Of zoals men dat consequent aanduidt: de vrije keus voor dienstverband of vrijgevestigd specialist. Ik twijfel echter of ik dat nou zo’n prettige koers vind.
De vrijgevestigde status van de specialist is een erfenis van lang vervlogen tijden
Allereerst geldt die ‘vrije keus’ alleen voor de zittende specialisten. De aankomend specialisten moeten gewoon eten wat de pot schaft: is er een plek vrij in een vrijgevestigde maatschap, dan ís er helemaal geen keus. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat de weg naar waardegedreven zorg makkelijker wordt afgelegd met medisch specialisten in loondienst dan in vrije vestiging. Ook al is de productieprikkel niet alleen aanwezig in het msb, érgens moeten we beginnen met het afscheid nemen hiervan. De afspraken tussen zorgverzekeraars en ziekenhuizen zullen ongetwijfeld volgen.
Maar laten we beide opties (koersen op behoud van vrije vestiging versus koersen op overstap naar dienstverband) eens tegen het licht houden.
1. Behoud van vrije vestiging
Volgens de FMS heeft de medisch specialist behoefte aan rust en duidelijkheid over zijn positie binnen de vrije vestiging. Juist in postcoronatijd, waarin een stuwmeer van zorg op ons ligt te wachten, zal een verplicht dienstverband veel onrust veroorzaken, zo is de gedachte. Klinkt logisch, maar hoelang duurt deze periode van rust en duidelijkheid dan? U raadt het al: maximaal vier jaar, want bij de volgende kabinetsformatie zal de discussie ongetwijfeld opnieuw losbarsten. Persoonlijk vind ik die rust dan ook eerder in een duidelijke transitie naar dienstverband dan in het tijdelijk uitstellen van de gehele discussie. De aankomende jonge specialisten die zich de komende jaren in de schulden steken voor een ongewisse toekomst van deze centjes zullen het ongetwijfeld met me eens zijn.
De gelijkgerichtheid zal zich in deze situatie verder ontwikkelen door gebruik te maken van het ‘capaciteitsmodel’ van de firma Logex (zie onderstaand kader).
De overgrote meerderheid van de msb’s maakt gebruik van de benchmarkingmethodiek van deze firma en het nieuw ontwikkelde capaciteitsmodel zorgt voor verdere vermindering van de productieprikkel binnen het msb om zich te voegen naar de begroting (en daarmee de productieprikkel) van het ziekenhuis. Op zich niks mis mee, maar wél een verdere uitkleding van de semionafhankelijke positie van de vrijgevestigde medisch specialist. Van het ondernemersargument blijft hierna in ieder geval weinig over.
Taakherschikking en preventie zullen de komende jaren op dezelfde barrières stuiten als voorheen en ook de ontwikkeling van (extramurale) zorgketens zal zich moeilijk ontwikkelen, alle goede wil ten spijt. Want elke vorm van zorgverschuiving die (mogelijk) gepaard gaat met productievermindering zal een zeer moeizaam implementatieproces tegemoet gaan.
De bestuurbaarheid van het ziekenhuis zal blijven zoals die is. Bij de ziekenhuizen waar dit prima verloopt, zal dit prima blíjven verlopen. Bij de ziekenhuizen waar de medisch specialisten zich opstellen als een conservatief machtsblok zal dit óók zo blijven.
Gelijkgerichtheid en het capaciteitsmodel
Met gelijkgerichtheid bedoelt men de gewenste situatie dat de belangen van de medisch specialist overeenkomen met de belangen van het ziekenhuis. Een denkbeeldige situatie waar deze belangen niet gelijkgericht zijn tekent zich af als een ziekenhuis ervoor kiest om meer te focussen op hoogcomplexe zorg en de laagcomplexe zorg wil afbouwen, maar de medisch specialisten geen afscheid willen nemen van deze laagcomplexe zorg omdat zij dan als groep zouden moeten inkrimpen óf een deel van hun omzet zien verdwijnen.
Het capaciteitsmodel van Logex beoogt gelijkgerichtheid te bevorderen door de beloning (het honorarium) van de vrijgevestigd medisch specialist te koppelen aan de begrotingsafspraken binnen het ziekenhuis. Overproductie leidt dan niet meer tot een hogere beloning indien dit niet binnen de begroting past.
Het capaciteitsmodel van Logex is een doorontwikkeling op het prestatiemodel van Logex. In het prestatiemodel vindt géén koppeling plaats met de begroting van het ziekenhuis. Toename van efficiëntie en (in mindere mate) productie leiden hierbij tot een hogere beloning van de medisch specialist.
2. Naar verplicht dienstverband
In welke mate er door invoering van verplicht dienstverband chaos ontstaat, zoals de FMS vreest, valt te bezien en zal afhankelijk zijn van het fatsoen van het kabinet en de Tweede Kamer. Mochten zij daadwerkelijk overwegen om de bestaande schulden van de (jonge) specialisten niet aan te duiden als ‘eigendom’, dan zal die vrees zeker uitkomen. Artsen zijn doorgaans heel redelijke en rationele mensen, maar óók mensen met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Een niet-gecompenseerde transitie naar verplicht dienstverband is totaal niet te rechtvaardigen. Want die goodwill heeft geleid tot een forse schuld bij de bank die moet worden afbetaald, heeft tienduizenden euro’s aan rentelast veroorzaakt en heeft wel degelijk invloed gehad op het besteedbaar inkomen van vele jonge gezinnen gedurende de eerste vijf tot tien jaar na toetreding tot de maatschap. De vraag of goodwill in juridische termen nou wel of niet als ‘eigendom’ mag worden aangeduid lijkt me derhalve volstrekt irrelevant. Een fatsoenlijke regering zal zorgdragen voor een fatsoenlijke compensatie en een nette transitieregeling. En als dát direct wordt uitgesproken en vastgelegd, zal die chaos vast meevallen. Voor alle jonge en aankomende specialisten zullen rust en duidelijkheid bij een verplicht dienstverband dan wellicht alleen maar toenemen.
De gelijkgerichtheid tussen medisch specialist en ziekenhuis is per direct geen issue meer. Maar niet alleen dat, ook de gelijkgerichtheid tússen specialisten zal verbeteren. Want ook binnen het MSB zijn soms nog grote inkomensverschillen aanwezig die niet in lijn zijn met de geleverde arbeid of kwaliteit.
Taakherschikking en preventie zullen niet meer vastlopen op inkomensdiscussies binnen de medische staf, maar zijn puur afhankelijk van de afspraken die het ziekenhuis hierover maakt met de zorgverzekeraars en met de regionale zorgpartners. Of deze zaken hiermee direct een vlucht nemen valt nog te bezien, maar er is in ieder geval één potentiële barrière geslecht.
Gaat de bestuurbaarheid van het ziekenhuis hiermee daadwerkelijk verbeteren? Dat lijkt me geen uitgemaakte zaak. Daar waar het msb zich ten opzichte van het ziekenhuis als conservatief machtsblok opstelde, zullen de medisch specialisten dit misschien ook blijven doen in dienstverband. Maar het ziekenhuis heeft dan wél meer mogelijkheden om hier paal en perk aan te stellen en deze ziekenhuizen zullen een verplicht dienstverband dan mogelijk ook wel zien zitten. Het omgekeerde is overigens ook geen uitgemaakte zaak: daar waar het MSB een prettige partner was in de governance van het ziekenhuis en de kikkers netjes in de kruiwagen hield, zal de raad van bestuur er wellicht moeite mee hebben om hetzelfde vertrouwen te krijgen. Op termijn is er mijns inziens echter geen twijfel mogelijk: het afschaffen van de msb’s zal de bestuurbaarheid van het ziekenhuis eerder verbeteren dan verslechteren.
Op het persoonlijke vlak zal er voor de medisch specialisten wel het een en ander veranderen: er zullen weinig vrijgevestigde specialisten zijn die er financieel op vooruitgaan; de meerderheid zal er financieel op achteruitgaan. En met de Wet normering topinkomens (WNT) in het vooruitzicht zal de honorering op termijn waarschijnlijk ook nog gemaximeerd gaan worden. Maar: op andere vlakken wordt het leven mogelijk ook aangenamer. Het eerste deel van mijn werkdag eindigt namelijk om 17.30 uur en op dat moment begint het tweede gedeelte van mijn werkdag, die meermaals per week gevuld is met maatschapsvergaderingen, opleidingsvergaderingen, richtlijnbesprekingen, commissiebesprekingen etc. Het verschuiven van al deze werkgerelateerde nevenactiviteiten naar de avonden is namelijk óók een ongewenst effect van de productieprikkel. Wanneer dat wegvalt lijkt het mij een heerlijk vooruitzicht dat deze werkzaamheden – ten minste deels – zouden kunnen plaatsvinden binnen de ‘normale’ arbeidstijden. Ik heb daar best wat salaris voor over. Maar dat verlies van productiviteit heeft natuurlijk wel een keerzijde: er zullen, zoals de FMS en ook het genoemde rapport reeds opmerken, meer specialisten moeten komen.
Dat brengt mij bij het laatste positieve effect van een verplicht loondienstmodel, namelijk het effect voor de jonge klaren en de beroepsgroep in het algemeen. De Jonge Specialist (de aan de FMS gelieerde belangenbehartiger van a(n)iossen) maakt zich al jaren zorgen over de arbeidsmarktproblematiek voor jonge klaren. Al vanaf 2016 laat de werkloosheid onder hen een stijgende lijn zien. Met een geschat productieverlies van 10 à 30 procent biedt een algemeen dienstverband volop mogelijkheden om deze onbenutte potentie in te zetten in de posities waar ze zo lang voor gestudeerd hebben: een vaste plek in het door hen geambieerde vakgebied. Een direct gevolg van het instromen van deze jonge klaren tussen de andere medisch specialisten zal dan ook zijn dat de dienstbelasting enigszins afneemt en daarmee een verdere verbetering op de arbeidsomstandigheden van de huidige groep medisch specialisten mogelijk maakt.
Verplichte loondienst is gunstig voor de arbeidsmarktpositie van jonge klaren
Politiek speelveld
Wat mij betreft is het meest gewenste scenario: een toekomst met alle medisch specialisten in dienstverband, maar wel met een rechtvaardige goodwillcompensatie, een nette transitieperiode en het voornemen dat de ziekenhuizen het verlies van productie zullen faciliteren door ruimte te bieden aan de vakgroepen om een of meer jonge klaren te laten toetreden. De potentiële voordelen liggen met name op het gebied van kwaliteitsverbeteringen en bestuurbaarheid, terwijl de nadelen vooral de autonomie en persoonlijke financiën betreffen, hoewel deze laatste mogelijk wel gecompenseerd worden door verbetering van de werkomstandigheden.
Het probleem ligt echter bij de onvoorspelbaarheid van de politieke arena. Want wat is de beste strategie van de FMS als die net als ik bovenstaande zou willen realiseren? In een politiek speelveld kan men wellicht het beste zelf óók politiek bedrijven. Met andere woorden: misschien is het wel veel verstandiger om in te zetten op behoud van vrije vestiging om vervolgens na een harde en lange onderhandelingsperiode genoegen te nemen met een rechtvaardige goodwillcompensatie en een nette transitieperiode. Of gaat de nieuwe bestuurscultuur in de Tweede Kamer hier verandering in brengen en kunnen we eerlijk zijn in wat we willen zonder politieke spelletjes te spelen?
Toch maar gokken op de oude bestuurscultuur lijkt me de veiligste optie.
auteur
Jeroen Becker, gynaecoloog St. Antonius Ziekenhuis Nieuwegein
contact
j.becker@antoniusziekenhuis.nl
cc: redactie@medischcontact.nl
Voetnoot
1. Rapport: Juridisch onderzoek naar de overstap van vrijgevestigde medisch specialisten naar loondienst.
download dit artikel (in pdf)
pietje puk
specialist zowel in maatschap als in dienstverband gewerkt, drachten
Eens met de auteur van artikel.
Zowel in loondienst gewerkt, maat geweest en als waarnemer meerdere klinieken gezien.
Vrije vestiging is onzin, ondernemerschap is voor velen een farce. Krampachtig ondernemer door als maat bij de buren te gaan waarn...emen of nog elders een paar kruimels te pakken om maar 2 opdrachtgevers te hebben.
In een maatschap zit je met maten. Begrijp wel waar het woord matennaaien vandaan komt. Zo veel vergaderingen, die vergaderingen gaan nooit over kwaliteit maar alleen maar over geld, geld en nog eens geld. Ook binnen maatschappen zie je kleine turfbattles om geld om de verrichtingen te doen die het meest lucratief zijn.
In loondienst wordt duidelijk minder productie geleverd dan in een maatschap, soms op het frusterende af met weinig volume. Ook veel meer zinloze vergaderingen tijdens kantoortijd over vakgroep visies, kleuren van de wachtkamer etc. Maar ondanks minder netto is de kwaliteit van leven, balans prive/werk, veel beter. En euro/verrichting scheelt niet veel.
Het is bizar dat de markt voor jonge klaren, maar ook voor niet meer zo jonge klaren, zo slecht is. Er zijn genoeg specialisten die 5-15j na afronding nog dolend zijn, naar buitenland of gewoon zijn gestopt.
Ik vind dat per direct moet worden gestopt met het CdC gebeuren, dit is zulk evident misbruik van marktsituatie. Vaak met uitzicht op. Alleen nemen ze zelden iemand aan. Iedereen kent die vakgroepen binnen zijn vakgebied wel. Daar ligt een rol voor de beroepsverenigingen om corrigerend op te treden maar die verenigingen hebben allemaal boter op hun hoofd en worden gedomineerd door de vrije beroepers.
Gewoon iedereen in loondienst en voor de mensen met een nog niet afgeboekte goodwill door de collegae uit zelfde vakgroep of beroepsgroep laten compenseren. Echt, hoeveel 50 plussers hebben de afgelopen 15 jaar niet keer op keer goodwill geind voor uitbreiding met meerdere maten?
Maar de rol en macht van de zorgverzekeraars is nog veel kwalijker. NHS model is beter.
Laurens van der Waaij
MDL-arts, voorzitter vrijgevestigden Martini ZH, Groningen
In een, in mijn ogen ongenuanceerd artikel in MC van 10 juni, stelt Jeroen Becker vraagtekens bij de mogelijkheid om als vrijgevestigd specialist te blijven werken. Een belangrijk argument voor hem is de productieprikkel die bij vrijgevestigden veel ...meer dan bij medisch specialisten in dienstverband (MSDV) een rol zou spelen en ook zou de governance eenvoudiger worden. Vanuit mijn functie heb ik veel met deze onderwerpen te maken. Het is mij de afgelopen jaren duidelijk geworden dat MSDV een even grote productieprikkel hebben als vrijgevestigden omdat ze onderdeel zijn van dezelfde capaciteitsbegroting. Vanuit mijn ervaring wil ik stellen dat de bestuurbaarheid van een ziekenhuis niet zal veranderen als alle medisch specialisten in dienstverband zijn.
Voor de discussie wil ik een nieuw element toevoegen: selectieve krimp. De politiek en de zorgverzekeraars streven naar herinrichting van het zorglandschap met transitie van zorg uit het ziekenhuis. Dit zal resulteren in een krimp van productie van bepaalde specialismen en daarmee in een kleinere formatie van het betreffende specialisme.
Bij MSDV ligt het financiële risico bij de RvB. Een dienstverband kan immers niet zomaar aangepast worden. Bij krimp van zo’n specialisme zullen de loonkosten stabiel blijven terwijl de inkomsten voor het ziekenhuis zullen dalen. Alleen bij uittreding is er een keuzemoment. Voor vrijgevestigden betekent selectieve krimp dat door aanpassing van de capaciteitsbegroting van een bepaald specialisme het maximale honorariumbedrag dat dat specialisme kan krijgen verminderd wordt. Dit zal resulteren in een lager bedrag per fte medisch specialist. Het financiële risico bij krimp ligt dus geheel bij het betreffende medisch specialisme, eventueel verzacht door solidariteit binnen de vrijgevestigden.
Als de politiek streeft naar een herinrichting van het zorglandschap dan lijkt het me onverstandig om een voorwaarde daarvoor, de aanwezigheid van flexibel in te zetten vrijgevestigden, te verbieden.
jan keppel hesselink
pijnarts, Bosch en Duin
Ik constateer meteen al verwerpelijke journalistieke manipulaties met grote schreeuwende koppen in dit stuk zoals: "De vrijgevestigde status van de specialist is een erfenis van lang vervlogen tijden". ....
Marleen van der Kaaij
Internist (vrijgevestigd), Haarlem
Ik (jonge klare met sinds dit jaar een vaste positie als lid van een MSB) ben het volledig met dit artikel eens. Goed en genuanceerd opgeschreven, met oog voor kwaliteit van zorg en de jonge collegae.
Heleen de Wit
internist (in loondienst), Amersfoort
Wat fijn om te lezen dat een vrijgevestigde specialist het systeem wél wil veranderen! Toen ik de brief van de FMS aan VWS las over gedwongen dienstverband bekroop mij het onaangename gevoel dat de FMS alleen opkomt voor de financiële belangen van ee...n deel van de achterban. En verder pleit voor een status quo, die nadelig is voor alle anderen. Voor mijzelf in loondienst omdat ik niet kan voldoen aan de (vrijgevestigde) benchmark, voor jonge artsen die een verandering willen van de werkcultuur en vooral voor jonge klaren die werkloos toekijken. Uitgerekend ongewenste productiedaling (tot 30%!) noemt de FMS als argument tegen overstap. Terwijl vele werkloze collega’s staan te trappelen om dit op te vangen. Op mij komt dit over alsof loondienst gelijk staat aan luiheid. Toegegeven, ik krijg minimaal 15 minuten spreekuurtijd, behoor alle activiteiten, ook niet-patientgebonden af te krijgen binnen werktijd en krijg voldoende hersteltijd na mijn diensten, die na mijn 60e worden afgebouwd. Is dat zo erg? De FMS zegt dat wij in Nederland de beste zorg leveren. Maar goede zorg is ook doelmatige zorg. Zorg op de juiste plek, 1,5 lijns zorg, zinnige en zuinige zorg leiden tot minder productie. Onder productieprikkels lijden we allemaal. Juist daarom is het zo belangrijk om uitkomst en kosten(besparing) van een behandeling te gaan belonen en niet de hoeveelheid, aard of duur daarvan. Ook ik zie dat niet gebeuren in het huidige systeem. Dus FMS, kom op voor de rest van je achterban en doorbreek de status quo!
PS een jonge specialist in loondienst zal nooit €160.000 verdienen. Bovendien is het veel lagere inkomen in de eerste 5 jaar geen schuld die wordt terugbetaald. En als het wel klopt dat een vrijgevestigd specialist gemiddeld €170.000 verdient, waarom dan weerstand tegen invoering van de WNT?
Ralph J. de Wit
Traumachirurg (in vrije vestiging), Enschede
De medisch specialist in vrije vestiging is omwille van zijn positie bij uitstek gedreven om kwalitatief hoogwaardige en kosten-effectieve zorg te leveren. Goede (of slechte) prestatie in relatie tot zijn patiënten of zijn ziekenhuis (-bestuur en -st...af) raakt de vrijgevestigde rechtstreeks: de sterkst denkbare gelijkgerichtheid.
De door de auteur genoemde productieprikkel is een achterhaald en onzinnig argument. Al jaren worden specialisten en ziekenhuizen gekort bij overschrijding van de gemaakte productie afspraken. Verder hebben de argumenten ten gunste van loondienst meer het niveau van de spreuken uit een communistische heilstaat en ook dat is een sprookje gebleken. Het probleem van de jonge klaren is reëel maar nog meer specialisten die nog minder mogen en kunnen doen is niet de oplossing. Loondienstverband voor alle specialisten leidt mijn inziens alleen maar tot extreem lange wachttijden voor de patiënten, enorme toename van de bureaucratie, minder zorg voor meer geld en een lager kwaliteitsniveau. Geen patiënt of dokter die daar op zit te wachten, hooguit een gedesoriënteerde politicus.
Er is maar 1 systeem waarin alles en iedereen goed tot zijn recht komt: alle specialisten in vrije vestiging.
Erik Walbeehm
Plastisch chirurg, Nijmegen
De huidige stand van zaken betreffende jonge klaren vind ik het belangrijkste deel van deze discussie. Het is onverkropbaar dat er jonge collega’s zijn die veelal gepromoveerd zijn, fellowships gedaan hebben en uitermate kundig, die geen baan krijgen... (zie het artikel in de Volkskrant van vandaag, onder andere). Wat er echter veel gebeurd is dat medisch specialisten de zwarte piet toegespeeld krijgen en dat zij maar in moeten schikken terwijl het een politiek besluit is geweest om meer op te gaan leiden. Daarmee wordt ook druk gezet (bewust, denk ik) door de politiek om in loondienst te gaan. Wat iedereen vergeet is dat wij een bijzonder goed systeem hadden voordat de politiek het de nek omdraaide (denk aan thuiszorg etc) door de marktwerking te willen laten werken in een niet aan marktwerking onderhevige zorgdruk zoals bijv nu met de COVID situatie. Een aanname in het bovenstaande stuk “ De afspraken tussen zorgverzekeraars en ziekenhuizen zullen ongetwijfeld volgen.” baart me de meeste zorgen. De zorgverzekeraars zijn de grote winnaars geweest de afgelopen jaren en zij gaan echt geen winst inleveren om de medisch specialisten te faciliteren. Als laatste is Engeland een paar decennia eerder al in volledige loondienst gegaan. Daar zouden we lering uit moeten trekken. Het salaris van de specialisten is toen hard achteruit gegaan. De oplossing van de medisch specialisten is toen geweest om massaal in privé praktijken op te richten om inkomen te garanderen. Dus niet alleen moet er een garantie zijn voor de goodwill, maar ook voor het inkomen zelf. In de grote bedrijven wordt gezegd dat bonussen noodzakelijk zijn om marktconform te blijven internationaal en worden nog bizarre bedragen uitgekeerd ondanks enorme staatssteun. En ondertussen worden medisch specialisten die serieus hard werken met ook enorme verantwoordelijkheden neergezet als veelverdieners?
Wim van der Pol
ziekenhuisapotheker niet praktiserend, Delft
Interessant is de discussie zeker. Wie het weet mag het zeggen. Wat ik in de discussie mis, is de systematiek van de tarieven en de tariefstelling. Wie aan die knop draait kan bepalen wat de uitkomst van de discussie wordt. Maar kennelijk zijn de tar...ieven van het ziekenhuis en van de specialist aan elkaar gelinkt, anders valt niet te verklaren dat er geen lagere tarieven voor de specialist hem/haar in de handen van de loondienst drijven. Tot slot merk ik, dat vrijgevestigdheid (nog) steeds ernstig wordt geromantiseerd als ware het topspelers op een ongelijk speelveld.
Peter Doorn
Orthopedisch chirurg, Leeuwarden
Het is goed dat de discussie gevoerd wordt over loondienst versus dienstverband, waar collega Becker zijn bijdrage aan levert. Het uitwisselen van onderbouwde en inhoudelijke argumenten helpt bij het vormen van een mening over dit lastige en gevoelig...e onderwerp. Wat niet helpt is het framen van vrije vestiging als erfenis van lang vervlogen tijden, die door de FMS alleen maar wordt verdedigd omdat er nu eenmaal zevenduizend leden vrijgevestigd zijn, en die geen ruimte biedt voor kwaliteit, preventie en taakherschikking. Dit doet te veel denken aan hoe de discussie binnen de politiek wordt gevoerd. Daarnaast voelt het niet rechtvaardig naar mij en andere vrijgevestigde collega's die hun best doen goede zorg te leveren met oog voor productie en efficiency, alsmede kwaliteit, preventie en taakherschikking.
Frans Philipszoon
niet praktiserend arts, Tilburg
Interessant artikel! Een toekomst met alle medisch specialisten in loondienstverband ondergraaft volgens mij ondernemerschap en gedeeltelijk de daarbij behorende noodzakelijke innovatie en waardegedreven preventie & zorg. Uiteraard dient de arbeidsma...rktpositie van jonge klaren fors te worden verbeterd.