Richtlijnmakers bundelen krachten

De Vereniging van Integrale Kankercentra (VIKC) gaat bij het opstellen en herzien van richtlijnen structureel samenwerken met collega’s uit België en Schotland. Er komen geen gezamenlijke richtlijnen, maar samenwerking in het ontwikkeltraject blijkt goed mogelijk.

‘Het overnemen van elders ontwikkelde richtlijnen bespaart nauwelijks tijd en geld, omdat slechts zelden een recent ontwikkelde, kwalitatief goede bronrichtlijn beschikbaar is met identieke uitgangsvragen’, zegt landelijk richtlijncoördinator van het VIKC Sonja Kersten. ‘En dan moet de richtlijn nog worden aangepast aan de lokale situatie.’ Er zijn echter wel degelijk dure, tijdrovende stappen in het richtlijnproces die internationaal gedeeld kunnen worden. Overal in de wereld zoeken richtlijnmakers bijvoorbeeld in dezelfde databases naar dezelfde literatuur en gebruiken zij vergelijkbare methoden om die te beoordelen.

Uit ervaring die de afgelopen tijd is opgedaan met drie richtlijnen, blijkt dat er wel degelijk is te besparen door internationaal samen te werken tijdens richtlijnontwikkeling. ‘We hebben voor de richtlijnen over respectievelijk maag- en testiskanker samen met onze Belgische collega’s van het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) en collega’s van het Scottish Intercollegiate Guidelines Network (SIGN) retrospectief onderzocht of we voor identieke uitgangsvragen tot dezelfde literatuurselectie waren gekomen. Dat bleek het geval.’

Voor het opstellen van richtlijnen over pancreascarcinoom hebben de VIKC en KCE voor het eerst daadwerkelijk samengewerkt. Kersten: ‘We hebben onafhankelijk van elkaar de uitgangsvragen voor de richtlijnen geformuleerd en gekeken waar overlap in zit. Voor de VIKC-richtlijn is gebruikgemaakt van literatuuronderzoek van het KCE, en hun methodoloog heeft meegewerkt aan de Nederlandse richtlijn. Dit scheelt veel tijd en dus geld.’ In de toekomst zal er worden samengewerkt tot en met het vaststellen van de evidencetabellen, waarna partijen zelfstandig verder gegaan om te zorgen dat de richtlijn voor elk afzonderlijk land geschikt is. ‘Uit dezelfde evidence mogen verschillende aanbevelingen komen’, aldus Kersten.

De samenwerking is de verschillende partijen dermate goed bevallen, dat deze is geformaliseerd. De VIKC en KCE hebben in maart een samenwerkingsovereenkomst getekend. Op 13 april 2010 heeft ook SIGN zich daar bij aangesloten.

De komende tijd zal SIGN gebruikmaken van de Nederlandse richtlijn Follow-up na kinderkanker en zal de VIKC samenwerken met KCE voor de richtlijn Cervixcarcinoom. Voor volgend jaar staat primair levercarcinoom op de agenda, waarschijnlijk met beide internationale partners. Kersten: ‘Er zijn wel meer ideeën voor richtlijnen die we gezamenlijk aan kunnen pakken, maar de vraag moet natuurlijk uit het veld komen.’
 
Evert Pronk

Ga naar MC.tv, nascholing aan de hand van Richtlijnen

Meer nieuws