Psychoanalyse niet meer vergoed

Als een zwaard van Damocles hangt het noodlot boven de psychoanalyse in Nederland. Al meer dan veertig jaar. Tot nu toe heeft iedere Nederlander een fundamenteel recht om als dat nodig is in aanmerking te komen voor ‘banktherapie’. Dat komt nu te vervallen. Begrijpelijk in een schaarste-economie.

Psychoanalyse heeft een preventief effect op psychosociale gevolgen zoals disfunctioneren in werk en gezin. Dat er een verband bestaat tussen zelfinzicht en medisch gezien slechte levensgewoontes die het risico op ziektes bevorderen, is een ervaringsfeit waar de grote getallen geen vat op hebben. Psychoanalyse wordt inmiddels in de hele wereld gepraktiseerd en is internationaal georganiseerd. Veel inzicht wordt toegepast in psychische behandelvormen.

Nu staan de psychofarmaceuten met de rug tegen de muur en is het credo: dan maar cognitieve gedragstherapie. Waardevol, maar het gaat om emotionele stoornissen, waar we omwille van de objectivering uiteindelijk niet omheen kunnen. Dat er altijd zuinig is omgesprongen met het indiceren van psychoanalyse, verdient eveneens de nodige aandacht. Als al het andere niet helpt, hebben we altijd nog psychoanalyse. Bijvoorbeeld bij borderliners van het narcistische type.

Wist u dat de twee vormen van borderline zelfs met hersenscans zijn te onderscheiden? En dat psychische stoornissen op een scan altijd beelden te zien geven van een mengeling van hyperactieve en minder actieve gebieden, overeenkomstig de opvatting over verdringing van wat onbewust is en regressie als compenserend mechanisme?

Gelukkig zijn er zoveel ervaren analytici dat er controleerbare resultaten zijn te behalen met intensieve psychotherapie. Als de psychoanalyse zou verdwijnen, gaat er veel inzicht verloren dat niet meer is terug te winnen.

Kootstertille, maart 2010
Arie van Engelen, psychoanalyticus

Naar de brievenrubriek