Pondje, mondje

In de Volkskrant stond vandaag een

aangrijpende column van Asha ten Broeke over alle schaamte en vernedering die ze heeft moeten ervaren over haar obesitas. Ik schrijf vaak over de vooroordelen over psychische aandoeningen. Maar ook lichamelijke aandoeningen, waarbij men denkt dat het je eigen schuld is, kunnen rekenen op weinig begrip.

Voor zover ik weet hangt het grotendeels af van erfelijke factoren en je sociale status of je in een bepaalde cultuur erin slaagt op gewicht te blijven. Dat elk pondje door het mondje komt, klopt wel maar het suggereert een keuzevrijheid die er niet is. Er is een leuk YouTube-filmpje, waarin een psychiater als enige therapie heeft dat hij zijn patiënte toeschreeuwt dat ze moet stoppen met zich zorgen te maken. Stop it. ‘Gewoon minder gaan eten.’ Wie zich ook maar enigszins verdiept in de (on)mogelijkheid om blijvend af te vallen, snapt dat het niet zo eenvoudig ligt. We zullen het meer moeten zoeken in een cultuurverandering dan in het verantwoordelijk stellen van het individu. Bij roken is dat tenslotte ook gelukt.

Nu is er een manifest Leefstijlgeneeskunde en zelfs ook al een Nederlands Innovatiecentrum daarvoor. Esther van Fenema schreef erover in haar blog Hardlopen en broccoli. Naïef als ik ben heb ik dat manifest ondertekend, want als we ziekte kunnen voorkomen dan moeten we dat natuurlijk niet laten. Maar naderhand ging ik twijfelen. De immer attente Désirée Hairwassers, geen onbekende op deze blogpagina, maakte mij op twitter duidelijk, dat de initiatiefnemer Martijn van Winkelhof, ambtenaar (policy advisor) is op het ministerie van Financiën. Dat geeft verder niks, maar hij noemt het niet. Zie haar reactie onder de column van Esther.

Kinderarts Carsten Lincke laat me weten niet te tekenen, omdat het volgens hem een afleidingsmanoeuvre is. De overheid laat legio middelen om gezondheid te bevorderen ongebruikt.

Ik heb de site van dat Innovatiecentrum nog eens wat beter bekeken en dat stelt me niet gerust. Er staan zinnen als: De op FAIR standaarden gebaseerde data-infrastructuur en -pipelining van de gezondheidsdata community is een aantrekkelijke basis voor samenwerking met leefstijlgeneeskunden aanbieders. Hoewel het er op lijkt dat persoonlijke data tegenwoordig nergens echt veilig is, werkt het Nederlands Innovatiecentrum voor Leefstijlgeneeskunde volgens de maximale data privacy en security protocollen, en worden uw data veilig opgeslagen op de systemen van het LUMC. De taalfouten heb ik niet verbeterd. Als het even veilig is als hun taalgebruik dan is het niet best. Ik snap het bij lange na niet allemaal, maar mijn boerenachterdocht is gewekt. Wie betaalt dit allemaal? En is er een verborgen agenda van big data aanleggen? Het LUMC was ook een voorloper van de ROM.

Ik word hoe langer hoe banger dat leefstijlgeneeskunde een vorm is van dikkebultgeneeskunde, waarover ik eerder blogde.

Mijn paranoia neemt mijn denken helemaal over als ik deze website tegenkom. Je leefstijl als medicijn. Ook hier weer Martijn Winkelhof, dit keer wel als policy advisor. Ook hier weer TNO en LUMC. LUMC? Maar daar werkt Esther van Fenema. Oh, help. Bram Bakker staat er ook bij. Dat is mijn uitgever. Oh nee! William Cortvriendt staat er ook bij. Die heeft ook een boek gepubliceerd bij diezelfde uitgever. Het wordt me steeds duidelijker. Er is een complot en ik ben omsingeld. Bij de overburen zie ik nu de weerkaatsing van het zonlicht in wat wel een verrekijker moet zijn. Gauw de gordijnen dichtdoen. Anders zien ze wat ik eet en gaat mijn zorgpremie omhoog. Ik was juist van plan iets meer aan sport te gaan doen, maar dat zet ik nu ook wel uit mijn hoofd. Want het is een kwestie van tijd tot de sportblessures, waarmee op zondag de eerste hulp vol zit, niet meer worden vergoed.

Ik moet nu stoppen, want er wordt aangebeld. Ik ben bang dat het een gezondleveninspecteur is, dus ik duik de kelder in. Daar ga ik het boek met de geweldige titel Ingewikkeld lezen. Daarin wordt prachtig de ontwikkeling van een paranoïde psychose bij Sven Unik-Id beschreven. Deze Sven is ook een van de sprekers op het grote NHG-huisartsencongres. Ik zou daar ook spreken, maar dat weet ik nu niet meer, hoor. Ik wil eerst precies weten wie er allemaal komen.