Past de werknemersarts in Nederland?
2 reactiesNa mijn vorige column, waarin ik uiteenzette dat individuele arbeidsgerelateerde zorg voor iedereen beschikbaar zou moeten zijn en dat je dat moet onderscheiden van arbeidsomstandighedenzorg/advisering aan bedrijven, kwam de FNV met een persbericht over een werknemersarts en een bedrijfsarts. Dit ter gelegenheid van een conferentie, waar Europese vakbondsvertegenwoordigers van gedachten wisselden met bedrijfsartsvertegenwoordigers uit vele Europese landen over optimale zorg voor de werkende.
Een uitstekend initiatief, zo’n samenkomst! Het is boeiend om kennis te nemen van de verschillende systemen in Europa en Turkije, dat ook genodigd was. In veel landen geven bij verzuim om medische redenen de huisartsen een medisch certificaat uit, en soms ook beperkte aanwijzingen voor re-integratie, terwijl de bedrijfsarts zich uitsluitend bezighoudt met preventie van arbeidsrisico’s en advisering inzake arbeidsomstandigheden. Zo bestaan in veel landen de ‘werknemersarts/huisarts’ en de bedrijfsarts, met duidelijk omschreven rollen.
Laten we ons eerst richten
op diegenen die nu
géén bedrijfsarts hebben
In Nederland geeft de behandelend arts geen enkel certificerend document uit inzake ziekte/arbeidsongeschiktheid. Dát is de reden dat de verzuimbegeleiding eerst terecht kwam bij de verzekeringsarts van de bedrijfsvereniging en later, na de privatisering van de Ziektewet, bij de bedrijfsarts. Zou je nu die rollen uit elkaar halen, dan krijg je in Nederland drie artsen die zich bezighouden met een patiënt: huisarts, werknemersarts en bedrijfsarts. De werknemersarts kan daarbij medebehandelaar zijn met de andere behandelaars – dat is een voordeel. De bedrijfsarts houdt zich alleen bezig met arbeidsomstandigheden en met keuringen gericht op arbeidsrisico’s.
Nadeel zal zijn dat de synergie tussen beiden vervalt. Nu kan je als bedrijfsarts tegen het bedrijf zeggen: ‘zolang er niets aan de stress op die afdeling wordt gedaan, kan X het werk nog niet hervatten’. In het veld hoor ik dat veel collega’s die synergie zeer waardevol vinden en dat dat de weg is waarlangs zij verbetering van arbeidsomstandigheden realiseren. Ook zijn er bedrijfsartsen die hierin juist de professionele uitdaging zien: twee heren dienen, werkgever en werknemer, vanuit een onafhankelijke professionele standaard.
Laten we daarom beginnen met een onafhankelijk arbeidsgeneeskundige voor wie thans géén bedrijfsarts heeft: voor werkzoekenden, schoolverlaters, zzp’ers, mantelzorgers, studenten, maar ook werknemers wier werkgever heeft nagelaten een contract met een bedrijfsarts of arbodienst af te sluiten. Te financieren uit de Zorgverzekeringswet of een onafhankelijk fonds, en gericht op reductie van Wajong- en WIA-instroom, begeleiding dicht bij de werkplek en het voorkómen van beroepsziekten.
Al enkele jaren wordt geëxperimenteerd met deze vorm van arbeidsgeneeskundige zorg in de Sterk naar Werk-projecten, een initiatief van Breed Platform Verzekerden en Werk (thans: Stichting Welder) en de NVAB. De pilotgelden zijn op, tijd voor structurele financiering in het kader van deugdelijk arbeidsmarktbeleid. Er ligt een terrein braak van potentieel 5 miljoen mensen die hier belang bij kunnen hebben, laten we ons daar eerst eens op richten!
Pieter Rodenburg, voorzitter NVAB
Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl
<strong>PDF van het Federatienieuws</strong>
S.H.L.J. Koelewijn-Hoogbergen
, BERKEL EN RODENRIJS
Op 7 mei j.l. werd bekend gemaakt dat er in Nederland jaarlijks 2.000 mensen aan beroepsziekten overlijden. Dit betrof een onderzoek uitgevoerd in opdracht van het FNV, door het Centrum voor Beroepsziekten/ AMC. 2000 per jaar!
1350 vanwege contact me...t gevaarlijke stoffen, en 800 alleen al vanwege hoge werkdruk. In het verkeer minder dan 700, en zelfs dát wordt ontoelaatbaar geacht.
Op dit bericht heb ik van de NVAB nog geen reactie gehoord. Ik hoop niet dat dit komt omdat dit hun broodheren betreft ?
Al jaren zijn er onafhankelijke geneeskundigen die de gezondheid van mensen zonder werk beoordelen, namelijk de artsen (sociaal-geneeskundigen) die bij de GGDen werken voor de gemeenten. De meerwaarde hievan is, naast onafhankelijkheid (de WWB is vangnet), dat zij kennis hebben van de lokale omstandigheden. Vanwege de inmiddels zo populaire marktwerking zijn daar nu meer spelers op de markt, en ja ook de NVAB.
Schoenmaker, blijf bij je leest. Er is blijkens bovenstaand onderzoek werk genoeg aan de winkel voor de bedrijfsarts.
S. Koelewijn-Hoogbergen
arts maatschappij en gezondheid.
,
De onafhankelijkheid en onpartijdigheid van de bedrijfsarts is in Nederland niet toereikend gewaarborgd. Daarom laat Leo Hartveld, bestuurder van de FNV in zijn speech tijdens de conferentie van het EUTC dd 2010.03.22, weten dat er een ‘werknemersart...s’ moet komen.
En hoe reageert de voorzitter van de NVAB hierop in zijn column? Hij negeert het onderwerp en probeert de aandacht te verschuiven naar propaganda voor een ‘onafhankelijk arbeidsgeneeskundige’ voor degene die nu geen bedrijfsarts heeft.
In het TBV 16 | nr 9 | november 2008 schrijft H. Lasshchuijt onder de kop “De onafhankelijke bedrijfsarts. Bedrijfsartsen hebben onvoldoende besef van hun maatschappelijke functie.” dat dit een problematisch onderwerp betreft. De discussie hierover wordt door de beroepsgroep als hinderlijk en zelfs schadelijk gezien, hoewel zij de kern raakt van de maatschappelijke functie van de bedrijfsgezondheidszorg.
Dit artikel heeft voor zover mij bekend geen reactie opgeroepen.
Onafhankelijkheid en onpartijdigheid zijn naast deskundigheid, gedrag en geheimhouding de peilers van de beroepsbeoefening, en dus van het functioneren van de bedrijfsarts. Het signaal van FNV is helder en illustreert het ontbreken van een goed fundament onder het functioneren van de bedrijfsarts als beroepsbeoefenaar. De miskenning van het probleem door de voorzitter van de NVAB is illustratief voor de ernst van de problematiek. In deze omstandigheid hebben de bedrijfsartsen inmiddels een zekere behandelfunctie verworven. Gevaarlijk.
Soesterberg, mei 2010
G.P.J. de Kanter, verzekeringsarts