Laatste nieuws
psychologie

Onderzoek naar huilende dokters

8 reacties

Mag een arts huilen in het bijzijn van een patiënt? Is dat professioneel, gepast en ethisch? De afdeling Medische en Klinische Psychologie van Tilburg University zoekt antwoord op deze vragen met een onderzoek onder artsen en coassistenten.

Volgens professor klinische psychologie van Tilburg University Ad Vingerhoets rust er een taboe op huilen in het bijzijn van de patiënt. Vingerhoets: ‘Dat is misschien een overblijfsel uit de tijd dat de geneeskunde nog een mannenbolwerk was. Veel artsen hebben er toch mee te maken dat ze tot tranen toe geraakt worden in de spreekkamer, maar tijdens de opleiding wordt daar niet over gesproken. Tegelijk zie je dat er heel verschillende opvattingen bestaan over huilende artsen; soms wordt er begripvol op gereageerd, maar ook de boodschap “niet geschikt voor het beroep” komt voor.’

Vingerhoets wil graag inzicht krijgen in de verschillende opvattingen over tranen bij artsen en of er verschillen te zien zijn tussen mannen, vrouwen, jongeren en ouderen. Ook wil hij weten of huilen in het bijzijn van de patiënt een risicofactor is voor een burn-out. Vingerhoets: ‘Er is niet veel onderzoek naar gedaan, maar ik ben in opiniërende artikelen de suggestie tegengekomen dat je als arts meer risico loopt op een burn-out, als je je tranen toelaat. Ik wil weten of dat hout snijdt.’

Simone Paauw

Meedoen aan het onderzoek? Het invullen van het vragenformulier kost ongeveer 15 minuten tijd:

De vragenlijst voor artsen

De vragenlijst voor coassistenten

Lees ook:


© iStock
© iStock
psychologie burn-out onderzoek
  • Simone Paauw

    Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • H.G.M. de Meijer-Weusthuis

    specialist ouderengeneeskun, NIJVERDAL Nederland

    Ik vind het bijzonder om te lezen dat sommige collega's vinden dat huilen in het bijzijn van een patient kan worden afgedaan als ongepast. Je kan het wel ongepast vinden, maar wat als je het niet kan onderdrukken? Als ik hier en daar een traan laat, ...dan vind ik dat niet erg (meer). Ik heb me er inderdaad jaren aan geërgerd dat het me zo af en toe overkwam, maar heb het nu geaccepteerd (na 20 jaar in dit vak). Er is overigens nog nooit een patient geweest die me dat kwalijk heeft genomen, integendeel. En nog iets: het is ook geen teken van emotionele labiliteit of teken van burnout: ik sta heel stevig en stabiel op mijn benen, zowel privé alsook in mijn vak. En bijkomend voordeel: een goede nachtrust, volgens mij juist omdat ik mijn emoties niet krampachtig probeer weg te drukken.

  • C.J. Swijgers

    arts, CASTEREN Nederland

    Het woord huilen vraagt nadere omschrijving. Ook in onze van Dale is het een te breed begrip van een traan tot een luidrustig jankend snikkend gebeuren.

  • M.H.A. van der Pas

    dat emoties van een arts nooit een plaats mogen hebben in de spreekkamer/aan het bed, vind ik een opvatting die past bij het ouderwetse artsenkeurslijf. Ik denk dat patiënten het ook kunnen waarderen om te zien dat ze niet alleen een professional teg...enover zich hebben, maar ook een medemens. Ik denk dat het mijn kracht is dat ik mezelf als mens niet thuis hoef te laten wanneer ik naar mijn werk ga. En dat dat eerder beschermend is tegen burn-out, dan een teken van het ontstaan ervan. Huilen tijdens patientcontact is me (nog) nooit overkomen. Maar ik zou het niet per definitie willen wegschrijven als een teken van zwakte.

  • M.H.A. van der Pas

    dat emoties van een arts nooit een plaats mogen hebben in de spreekkamer/aan het bed, vind ik een opvatting die past bij het ouderwetse artsenkeurslijf. Ik denk dat patiënten het ook kunnen waarderen om te zien dat ze niet alleen een professional teg...enover zich hebben, maar ook een medemens. Ik denk dat het mijn kracht is dat ik mezelf als mens niet thuis hoef te laten wanneer ik naar mijn werk ga. En dat dat eerder beschermend is tegen burn-out, dan een teken van het ontstaan ervan. Huilen tijdens patientcontact is me (nog) nooit overkomen. Maar ik zou het niet per definitie willen wegschrijven als een teken van zwakte.

  • J.J.P. Lamore

    chirurg in ruste, NAALDWIJK Nederland

    In mijn werkzame leven onvoorstelbaar veel menselijke ellende voorbij zien gaan. Emoties ? Nee, niet en tijde van het werk of in de spreekkamer. Later, bij het schrijven van mijn levensboek werd laag voor laag uit mijn geheugen als een kaasschaaf ope...n gelegd. En toen kwamen de emotie wel te voorschijn. Zo sterk dat ik soms niet in staat was verder te schrijven. Ik kan een ieder aanraden om een levensboek te schrijven !

  • M.H.A. van der Pas

    dat emoties van een arts nooit een plaats mogen hebben in de spreekkamer/aan het bed, vind ik een opvatting die past bij het ouderwetse artsenkeurslijf. Ik denk dat patiënten het ook kunnen waarderen om te zien dat ze niet alleen een professional teg...enover zich hebben, maar ook een medemens. Ik denk dat het mijn kracht is dat ik mezelf als mens niet thuis hoef te laten wanneer ik naar mijn werk ga. En dat dat eerder beschermend is tegen burn-out, dan een teken van het ontstaan ervan. Huilen tijdens patientcontact is me (nog) nooit overkomen. Maar ik zou het niet per definitie willen wegschrijven als een teken van zwakte.

  • J.J.P. Lamore

    chirurg in ruste, NAALDWIJK Nederland

    In mijn werkzame leven onvoorstelbaar veel menselijke ellende voorbij zien gaan. Emoties ? Nee, niet ten tijde van het werk of in de spreekkamer. Later, bij het schrijven van mijn levensboek werd laag voor laag uit mijn geheugen als een kaasschaaf op...en gelegd. En toen kwamen de emotie wel te voorschijn. Zo sterk dat ik soms niet in staat was verder te schrijven. Ik kan een ieder aanraden om een levensboek te schrijven !

  • W.J. Duits

    Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland

    Het huilen bij een patiënt vind ik persoonlijk ongepast. Op zo'n moment hoor je als arts je emoties de baas te blijven. Wanneer je dat niet kan, dan kan dit een uiting zijn van overbelast zijn, een onderdeel van het klachtenspectrum van Burn-out is e...motionele labiliteit.
    Om Burn-out te voorkomen is het wel belangrijk met jezelf in het reine te blijven als arts. De emoties die je hebt moeten wegdrukken zullen wel hun weg moeten krijgen. Het is belangrijk deze emoties van je af te praten, of van je af te schrijven, daar zijn verschillende methodes voor, elk mens is daarin ook verschillend. Maar het is wel belangrijk om er aandacht aan te geven en wegen te vinden om het in elk geval bespreekbaar te maken, te delen met iemand. Het zou onderdeel kunnen zijn van een intervisie. Als je als arts merkt dat je moeite hebt met je emoties te bedwingen, praat eens met de bedrijfsarts.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.