NVAB-voorzitter: Preventie: het parallelle belang voorzitterscolumn

In het vroege najaar van 2008 werd de NVAB positief verrast door de adviesaanvraag van minister Klink aan onder andere de SER over de manier waarop het parallelle belang tussen individu en samenleving bij het thema ‘preventie’ goed kan worden vormgegeven.

Nadrukkelijk vraagt Klink daarbij hoe het bedrijfsleven – na de Wet verbetering poortwachter, de Wet loondoorbetaling bij ziekte en de vernieuwde Arbowet – kan worden geprikkeld om zijn steentje bij te dragen aan preventie. Verrassend voor de Nederlandse bedrijfsarts is dat deze adviesaanvraag is gedaan door minister Klink van VWS, en niet door minister Donner van Sociale Zaken!

Ik zie het als een bemoedigend teken dat ook in Den Haag wordt gezien dat een integrale benadering van de werkende mens, die immers privé, op het werk of tijdens opleiding met dezelfde gezondheid functioneert, noodzakelijk is om een gezonde en flexibele beroepsbevolking te creëren en in stand te houden.

Een ad-hoccommissie van de SER, onder voorzitterschap van Robin Linschoten, heeft het advies ‘Een kwestie van gezond verstand: breed preventiebeleid binnen arbeidsorganisaties’ voorbereid. Het advies is én gedegen én vernieuwend, evenals de aanvraag vanuit VWS.

Nadat enkele jaren geleden de Gezondheidsraad al het concept van de 3-B-richtlijnen in het leven had geroepen, met de oproep om volgens één concept te behandelen, begeleiden en beoordelen, met aandacht voor de factor arbeid, wordt nu de volgende stap gezet. Waarom wordt de begeleiding van de overspannen werkende door de bedrijfsarts niet uit de zorgverzekering betaald?

En moedig bedrijven aan – via financiële instrumenten van de zorgverzekering – om preventief medisch onderzoek (PMO) te laten doen en biedt vervolgens mensen die in de probleemzone blijken te verkeren, een coachings- of hulpverleningstraject aan. Ook nu al zien we dat tweedelijnsarbozorg (fysiotherapeutische behandeling, psychologische behandeling) vaak via de zorgverzekeraar wordt betaald (ook uit het basispakket). Bedrijven ervaren dat ook als logisch, immers zij betalen toch ook mee aan de premies die naar de zorgverzekeraars gaan? Niemand betaalt toch graag dubbel?

Een dergelijke ontwikkeling zal huisarts en bedrijfsarts ook dichter bij elkaar brengen. Beiden zijn dan immers voor de individuele zorg onafhankelijk gefinancierd. Weliswaar richt de bedrijfsarts zich meer op functieherstel en de huisarts meer op het behandelen van medische klachten, maar beiden hebben toch een duidelijk gemeenschappelijk doel: de patiënt/werkende weer in balans brengen.

Naast de individuele arbeidsgeneeskundige zorg is er natuurlijk ook het meer organisatiegerichte advies dat de bedrijfsarts aan bedrijven levert over verzuimbeleid, algehele preventie, advisering omtrent arbeidsomstandigheden et cetera. Hier is de concrete relatie met het individu minder aanwezig. Het ligt vooralsnog niet in de rede om dergelijke zaken uit de zorgverzekering te financieren, dit past immers niet in het concept van de functionele bekostiging. Zo staat inmiddels de duale financiering, waar de NVAB in 2006 een invitational conference over hield onder de titel ‘De bedrijfsarts: Zorgverlener & Adviseur’, weer helemaal op de kaart. Toch een leuke start van mijn tweede termijn!

Pieter Rodenburg, voorzitter NVAB