NVAB-voorzitter: Het Elektronisch Sociaal-Medisch Dossier (ESMD)

Er is de laatste tijd veel over het elektronisch patiëntendossier geschreven. Vanuit de behoefte aan adequate informatie bij acute zorg is het idee geboren voor het elektronisch medicatiedossier en het elektronisch waarneemdossier. In principe natuurlijk een goed streven, maar bij de uitwerking ging het niet goed. Op medisch-juridisch gebied rammelende een en ander. Ook werd voorbijgaan aan de vele regionaal functionerende digitale netwerken binnen ziekenhuizen en van daaruit naar de lokale eerste lijn. Uitstel was het gevolg.

Ook in de bedrijfsgezondheidszorg is digitalisering in principe nuttig. Een praktijkvoorbeeld. De bedrijfsgezondheidszorg komt tot stand via aanbesteding. Onlangs heb ik in mijn uitvoerende praktijk, samen met de organisatie waar ik in dienst ben, een nieuw groot bedrijf weten binnen te halen. Fijn voor onszelf, maar mogelijk leidt het tot gemengde gevoelens bij de werkenden, die nu moeten wennen aan een nieuwe bedrijfsarts. Voor de vorige bedrijfsarts betekent het op zijn minst een loslatingsproces.

Je begint met patiënten zien, maar wilt toch graag – zeker van de mensen die al in een re-integratieproces zitten – de relevante sociaal-medische gegevens kunnen raadplegen, zoals een probleemanalyse met daarin de medische mogelijkheden en beperkingen. De werkgever wil ook graag dat de nieuwe bedrijfsarts die gegevens krijgt, vanuit goed werkgeverschap. Gelukkig heeft het College bescherming persoonsgegevens, na interventie van de NVAB en enkele hoogleraren medisch recht, geen bezwaar meer dat de nieuwe bedrijfsarts deze overdracht van re-integratiegegevens vraagt.

Dus ik schrijf een keurige brief, waarna de patiënt/werknemer zijn bezwaar kenbaar kan maken. Gelukkig heeft de patiënt zelden bezwaar. Sterker nog, de patiënt wil juist graag dat de nieuwe bedrijfsarts onder andere op die manier communiceert met de vorige bedrijfsarts. Vervolgens gaat er een verzoek van de nieuwe naar de oude bedrijfsarts. Gegevens uit het ene systeem worden geprint en opgestuurd naar het secretariaat van de nieuwe bedrijfsarts. Op het secretariaat van de nieuwe bedrijfsarts worden deze gescand en opgenomen in het daar aangemaakte nieuwe digitale dossier. Een langzaam en duur proces.

Mensen, dit kan beter! Daarom heeft de NVAB een blauwdruk laten maken voor het elektronisch sociaal-medisch dossier. Kern van het verhaal is dat bepaalde documenten die in de bedrijfsgeneeskunde worden gebruikt, zoals probleemanalyses en re-integratieverslagen, van een ‘kopje’ worden voorzien, waardoor ze – met toestemming van de patiënt – via een gemeenschappelijke database zijn te vinden. Ook de huisarts of de klinisch specialist kan de informatie inzien, daartoe door de patiënt gemachtigd.

Zo kan de curatieve arts meer bij de re-integratie en de factor arbeid worden betrokken en ontstaat er meer integrale zorg voor de patiënt/werkende. De informatie is na afstemming met de patiënt ook beschikbaar voor de verzekeringsarts, conform de bedoeling van de sociale-zekerheidswetgeving. En de patiënt/werkende kan, als hij dat wil, zelf informatie uit het eigen curatieve digitale dossier opnemen in het eigen elektronisch sociaal-medisch dossier, dit zolang een mogelijke koppeling tussen beide dossiers nog niet is gerealiseerd. Zo wordt enerzijds integrale zorg en anderzijds de continuïteit van bedrijfsgezondheidszorg voor de patiënt/werkende bevorderd.

Pieter Rodenburg, voorzitter NVAB