Nieuwe remmer voor eierstokkanker

Niraparib zorgt voor significant langere progressievrije overleving bij vrouwen met een recidief van platinumgevoelige eierstokkanker. Dit blijkt uit een gerandomiseerde placebogecontroleerde fase-3-studie in NEJM.

Behandeling van kanker middels chemo- en radiotherapie zorgt voor het induceren van DNA-schade in kankercellen. Tumoren proberen deze schade te herstellen door middel van DNA-herstelmechanismen en zorgen daarmee voor een verkleining van het anti-tumoreffect van de kankerbehandeling. PARP-remmers, zoals niraparib, remmen de DNA-herstelmechanismen van de tumor waardoor kankercellen doodgaan.

Mirza e.a. includeerden 553 vrouwen behandeld voor een recidief van platinumgevoelige eierstokkanker en categoriseerden hen op basis van de aanwezigheid van een BRCA=mutatie (erfelijk bepaald) of homologe recombinatiedeficiëntie (HRD). Zowel bij BRCA-mutaties als bij HRD is het herstelproces van dubbbelstrengs-DNA-breuken in de cel verstoord. Een deel van de vrouwen kreeg na randomisatie niraparib (300 mg) als onderhoudsbehandeling.

De mediane progressievrije overleving van vrouwen met een erfelijk bepaalde BRCA-mutatie was 21 maanden in de niraparib-groep vs. 5,5 maand in de placebogroep (hazard 0,27). Voor alle vrouwen zonder zo’n erfelijke BRCA-mutatie was dit 9,3 vs. 3,9 maanden (hazard 0,45). Een deel hiervan had een HRD; de progressievrije overleving van deze subgroep van vrouwen was 12,9 vs. 3,8 maanden (hazard 0,38).

David Spriggs en Dan Longo benadrukken in hun commentaar dat er de afgelopen jaren veel nadruk is gelegd op het ontwikkelen van PARP-remmers; twee jaar geleden is het eerste middel, olaparib, zelfs goedgekeurd voor gebruik. Onduidelijk is het nog of PARP-remmers ook effectief zijn als initiële behandeling in combinatie met chemo of als onderhoudsbehandeling na een eerste remmissie. Hier lopen trials naar.

doi: 10.1056/NEJMoa1611310 en doi: 10.1056/NEJMe1612843