Nieuwe duidelijkheid over euthanasie

In zijn bijdrage over euthanasie (MC nr.44/ 2000, blz. 1570) beschrijft Govert den Hartogh op voortreffelijke wijze enkele nog niet eerder verwoorde situaties, bijvoorbeeld ‘Hoe te handelen als het verzoek (weloverwogen en vrijwillig) niet door het lijden is gemotiveerd’. Hij concludeert dat de arts wél in staat is het lijden te verzachten zodat het niet ondraaglijk is, maar niet de oorzaak van dat lijden. Als de patiënt deze behandeling dan afwijst, is volgens de nota’s er geen sprake van een reëel behandelingsperspectief - en zo’n weigering hoeft dus inwilliging van het verzoek niet in de weg te staan.

Terecht stelt hij dat artsen het met deze nieuwe duidelijkheid moeilijk krijgen. Dit kan ertoe leiden dat een arts weliswaar niet overtuigd is van het lijden, maar het verzoek van de patiënt toch inwilligt. Iets dat volgens Den Hartogh ook niet door regelgeving kan worden opgelost: ‘Met deze interpretatie van uitzichtloosheid laat de wet de artsen op dit punt onnodig in de steek.’

Waarom de ethicus Den Hartogh desondanks niet bepleit dat artsen een formele mogelijkheid moet worden geboden om te kunnen weigeren, is mij volstrekt een raadsel. Want ook dit is in de voorliggende wettekst onvoldoende geregeld. Hier laat hij de artsen in de steek.

Zeist, november 2000