M@ZL

Nederland is het land met de gelukkigste kinderen, wijst onderzoek uit. Als jeugdarts en moeder maakt zo’n conclusie me natuurlijk erg tevreden. Maar nu ik al ruim vijftien jaar als jeugdarts werk, weet ik dat dat lang niet voor alle kinderen geldt: 300 duizend van hen groeien op in gezinnen die leven onder de armoedegrens

Iedere morgen fiets ik met mijn dochter naar haar school. Vaak kom ik twee kinderen met ernstige gezichtjes tegen: de oudere zus neemt haar broertje mee. Hun moeder ken ik. Het is een vrouw die zich anarchist en nudist noemt. Ze omzeilt alle psychiatrische behandelingen. Ze heeft jaren gezworven met haar kinderen; ze sliepen op stations en bij vreemden. De kinderen stonden letterlijk en figuurlijk bloot aan gevaren voor misbruik.

Samen zijn moeder en ik gaan werken aan een eenvoudige basis. Geen verhuizingen meer, geen nieuwe scholen voor de kinderen. Blijf waar je bent, neem geen vreemden in huis en geef de kinderen rust en voorspelbaarheid. En breng ze iedere dag naar school. Want de kinderen werden bij mij aangemeld omdat ze onregelmatig op school kwamen.

Meer dan 10 duizend kinderen zitten thuis. Zij gaan niet meer naar school: zij hebben een vrijstelling gekregen van leerplicht. Maar liefs 262 duizend kinderen laten schoolverzuim zien op middelbare scholen en het mbo. We hebben het over vier ziekmeldingen in twaalf weken of een zevende schooldag aaneengesloten. Een nog groter aantal wordt niet geregistreerd als verzuim. Schoolverzuim is voorspellend voor werkeloosheid en eenzaamheid later in het leven. De samenwerking van school, leerplicht en de schoolarts (lees jeugdarts) is hier cruciaal. Ook de huisarts wordt gevraagd om bij medische klachten het schoolverzuim niet onnodig toe te staan. Landelijk hebben we een interventieprogramma hiervoor dat M@ZL heet, per gemeente wordt het soms anders ingevuld.

Gelukkig zie ik de kinderen nog door mijn buurtje rijden. Als ik hun moeder zie, zwaait ze altijd uitbundig. Haar dochter zag ik laatst in het zwembad, alleen aan een tafeltje met een pizza. Ik ben hallo gaan zeggen, en we hebben even gebabbeld. Ze vertelde mij dat ze naar de middelbare school zou gaan en dat ze er veel zin in had. Ik wenste haar veel geluk.