Microcefalie door zika zeer waarschijnlijk
Plaats een reactieHet zikavirus infecteert en doodt groeiende hersencellen, concluderen onderzoekers Patricia Garcez e.a. in Science.
Garcez e.a. gebruikten neurale stamcellen, gekweekt tot neurosferen (clusters van stamcellen) en tot hersenorganoïden (een soort miniorganen). Deze twee modellen worden gebruikt om de embryologische ontwikkeling in vitro te bestuderen. Geïnfecteerde cellen met het zikavirus stierven binnen korte tijd en de groei van de organoïden werd met 40 procent geremd. Geïnfecteerde cellen met het denguevirus, een flavivirus lijkend op zika, overleefden aanzienlijk langer. Ook remde dengue de groei van de organoïden niet. Volgens de onderzoekers bewijzen deze resultaten dat het zikavirus zeer waarschijnlijk de hersengroei bij ongeboren kinderen remt.
De hersenafwijkingen die hierdoor ontstaan werden nader onderzocht in een retrospectieve observationele studie gepubliceerd in BMJ. Onderzoekers de Fatima Vasco Aragao e.a. analyseerden de CT- en MRI-scans van 23 kinderen met microcefalie geassocieerd met het zikavirus. De kinderen hadden microcefalie of typische craniofaciale kenmerken, of beide, en een aangetoonde congenitale infectie. Andere mogelijke oorzaken van microcefalie, zoals toxoplasmose en CMV, werden uitgesloten.
Bij alle kinderen waren er calcificaties zichtbaar op de overgang van de subcorticale en corticale witte stof en was met name in de frontaalkwab het gyri-sulcipatroon verstreken. Daarbij zagen zij een vergroot cisterna magna, afwijkingen aan het corpus callosum en hypoplasie van het cerebellum en de hersenstam. Volgens de onderzoekers is dit de eerste keer dat de hersenafwijkingen zo gedetailleerd in beeld zijn gebracht.
De publicaties volgen een reeks onderzoeken op die het verband tussen microcefalie en het zikavirus bevestigen. Begin deze maand stelde de WHO vast dat er wetenschappelijke consensus is bereikt over de stelling dat het zikavirus microcefalie, guillain-barré en andere neurologische afwijkingen veroorzaakt.
May de Wild
- Referentie:
Science doi:10.1126/science.aaf6116 - BMJ doi:10.1136/bmj.i1901
- Er zijn nog geen reacties
