‘Meer tijd voor de patiënt’

Toen kinderpsychiater Renée Arnold bijna vier jaar geleden gedeeltelijk arbeidsongeschikt raakte, maakte ze min of meer noodgedwongen de overstap naar een solopraktijk. Hoewel ze hier aanvankelijk tegen opzag, ziet ze nu vooral de positieve kanten. Ze heeft bijvoorbeeld meer ruimte om zich te richten op de behoeften van de patiënt.

‘De kinderpsychiatrie is een multidisciplinair vak en ik begreep niet hoe je dat solo zou moeten doen. Het was nooit mijn ambitie om solo te werken, maar om mijn registratie te behouden, ben ik toch mijn eigen praktijk begonnen. Inhoudelijk is het werk niet heel anders dan binnen een instelling. Ik werk nu bijvoorbeeld ook samen met psychologen en orthopedagogen, die vaak zelf een eigen praktijk hebben.

Ik heb nu de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen, dat is met mijn fysieke beperking heel prettig. Ook kan ik zelf bepalen hoe ik mijn werk inricht, hoeveel tijd ik besteed aan een patiënt. Binnen een instelling word je als psychiater vooral bij patiënten gevraagd voor acute beoordelingen of voor het instellen van de medicatie. Je hebt veel minder tijd voor de verdere behandeling van de patiënt. Binnen mijn eigen praktijk ben ik veel meer allround bezig en dat maakt het werk leuker.

Ik verlang niet terug naar een dienstverband. Je hebt dan te weinig regie over je eigen werk, je moet je oren te veel laten hangen naar het management. Ook wordt er een enorme druk op je gelegd, je moet productie draaien en je bent ontzettend veel tijd kwijt aan vergaderingen.’

Simone Paauw