Meer dwars-laesiepatiënten reïntegreren

De meeste patiënten met een dwarslaesie zijn in staat om na revalidatie hun baan weer op te pakken. Het gaat om ongeveer 60 procent van het totale aantal dwarslaesiepatiënten, veel meer dan de 25 tot 40 procent die in de literatuur wordt gerapporteerd. Slechts een zeer kleine minderheid kan na een dwarslaesie helemaal niets meer.

Revalidatiearts Marleen Schönherr brengt dat aan het licht en schrijft erover in haar proefschrift, waarop ze 17 december promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Ze stelt dat de zorg voor deze patiënten erg versnipperd is en pleit daarom voor een ‘regionale zorgketen’ waarin revalidatieactiviteiten zijn geïntegreerd vanaf de eerste dag na het ontstaan van de laesie tot na de reïntegratie in de samenleving. Aan het begin van dat traject moet het revalidatieteam in samenspraak met de patiënt realistische doelen stellen. Prognostische modellen die op basis van de hoogte van de dwarslaesie bepalen in welke mate iemand op de langere termijn weer zelfstandig kan functioneren, blijken niet altijd te voldoen. Ze overschatten vaak het niveau van functioneren dat een patiënt na de laesie nog kan bereiken. Daarom moeten vooral persoonlijke ervaringen, behoeften, verwachtingen en doorzettingsvermogen centraal staan; die zijn bepalend voor het welslagen van de reïntegratie. Dan ook zal blijken dat

factoren als leeftijd en hoogte van de laesie van weinig betekenis zijn bij de hervatting van (aangepast) werk en vrijetijdsbesteding.  << HM