Laatste nieuws
Bas Knoop
6 minuten leestijd
interview

Marcel Levi says goodbye

Bestuursvoorzitter verruilt AMC voor Londense ziekenhuiscluster

9 reacties

Marcel Levi, bestuursvoorzitter van het AMC in Amsterdam, vertrekt per 1 januari 2017 naar Londen om CEO te worden van een samenwerkingsverband van maar liefst vijf ziekenhuizen. ‘Zo’n slecht moment om te vertrekken is dit niet.’

© Beeldunie
© Beeldunie

Het is het voorjaar van 2015 als op de kamer van Marcel Levi de telefoon gaat. Londen ‘hangt’ aan de lijn. Of de bestuursvoorzitter van het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam interesse heeft in een baan als bestuursvoorzitter van het gerenommeerde University College London Hospitals (UCLH), een samenwerkingsverband van vijf academische ziekenhuizen.

De internist voelt zich ‘vereerd’ en noemt het ‘een hele stoere uitdaging’. Maar hij slaat het aanbod af. ‘Ik heb UCLH in 2015 verteld dat ik tot 1 januari 2017 niet beschikbaar ben’, zegt Levi nu. ‘Wij waren toen volop bezig met de bestuurlijke fusie tussen het AMC en het VUmc. Ik kon niet weg. Het verzoek van het UCLH kwam op een slecht moment.’

Voorjaar 2016. De telefoon op Levi’s werkkamer rinkelt opnieuw. UCLH geeft niet op in zijn poging de 51-jarige Amsterdammer aan te trekken als opvolger van Sir Robert Naylor, de huidige CEO. ‘Ze wilden best wachten tot 1 januari 2017’, zegt Levi. ‘Op dat moment dacht ik: nu moet ik beleefd zijn en maar eens een kijkje gaan nemen in Londen. Daar heb ik geen spijt van gehad. Jemig, wat is dat een geweldige plek om te werken!’

En zo kondigde Marcel Levi vorige week woensdag aan dat hij per 1 januari 2017 vertrekt als AMC-bestuursvoorzitter en decaan van de medische faculteit van de UvA. Hij gaat naar Londen. Het geduld van UCLH is beloond. Een dag na de aankondiging van zijn vertrek gaf de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) zijn goedkeuring aan de fusieplannen van het AMC en het VUmc. De vorming van de bestuurlijke alliantie tussen de twee Amsterdamse academische ziekenhuizen is daarmee weer een stap dichterbij gekomen. Het is nu aan de Autoriteit Consument en Markt (ACM) om een uitspraak te doen over de gevolgen van deze bestuurlijke fusie voor de concurrentie tussen Nederlandse ziekenhuizen.

Waarom heeft u nu wel ‘ja’ gezegd tegen deze baan in Londen? Net als in 2015 is het fusieproces met het VUmc nog niet afgerond.

‘Ik voel me ook heel bezwaard door op 1 januari te vertrekken. Kan ik dit wel maken? Ik heb in de afgelopen jaren iedereen gemotiveerd om zich klaar te maken voor deze fusie en dan knijp ik er zelf tussenuit. Aan de andere kant hopen wij dat in het eerste kwartaal van volgend jaar de bestuurlijke samenvoeging is voltooid. Zo’n slecht moment is dit dus niet om te vertrekken. Bij mijn aantreden in 2010 heb ik gezegd dat ik deze baan minimaal zeven en maximaal twaalf jaar wil doen. Ik loop hier, inclusief mijn studententijd en mijn periode als fulltime arts, al meer dan dertig jaar rond. Zo’n fusie mag dan begin 2017 op papier zijn afgerond, het werk is dat allerminst. Dit project kan wel vijftien jaar in beslag nemen. Als je het zo bekijkt, zou ik de komende jaren niet van baan kunnen wisselen.’

Hoe reageerde Wouter Bos, uw collega-bestuursvoorzitter in het VUmc?

‘Hij was verrast, net als veel andere mensen. Hij zag mijn vertrek naar Londen niet helemaal aankomen. Hij vond mijn overstap jammer voor het AMC en het VUmc, maar goed voor het UCLH.’

Wat is voor u de reden geweest om met uzelf af te spreken maximaal twaalf jaar aan te blijven als bestuursvoorzitter in het AMC?

‘Na een jaar of tien ben je als leider niet meer effectief. Als je leiding geeft aan een organisatie verander je continu dingen omdat je ervan overtuigd bent dat het beter kan. Maar na zo’n lange periode aan het roer, zie je eigenlijk niet meer wat er in jouw organisatie wel en niet meer goed gaat. Dat wil ik voorkomen. Ik wil niet dat als er een nieuwe leider aantreedt, hij dingen verandert waarvan ik achteraf denk: waarom heb ik dat niet gezien?’

Bent u na al die jaren in het AMC ook niet gewoon uitgekeken op dit ziekenhuis?

‘O nee, ik ga het AMC erg missen. Het is namelijk heel leuk om hier te werken. Mijn angst is wel dat men na twaalf jaar op míj is uitgekeken. ‘Ja Marcel, dat verhaal hebben we nu al zo vaak gehoord. It’s time to go.’ Op dit moment heb ik niet het gevoel dat het ziekenhuispersoneel genoeg van mij heeft, maar dat moet vooral ook niet gaan ontstaan.’

Is de Wet Normering Topinkomens (WNT), die uw salaris begrenst op een ministers-salaris, van invloed geweest op uw beslissing om naar Londen te gaan?

‘Nee, ik heb puur om inhoudelijke redenen gekozen voor deze functie. Voor bestaande contracten geldt een overgangsrecht van zeven jaar. Tegen de tijd dat deze termijn zou zijn verstreken, had ik zelf al de beslissing genomen om bij het AMC te vertrekken.’

Terug naar uw nieuwe functie. Waarom klopte het UCLH bij u aan?

‘Die vraag heb ik niet gesteld. Dat vond ik een beetje een onbeschaamde vraag. Maar als ik erover nadenk, zijn er twee dingen die in mijn voordeel hebben gewerkt. Ik ben een buitenlander en ik ben een arts. Het is geen geheim dat de Britse politiek, die ook inhoudelijk een stevige greep heeft op de NHS (het Britse publieke gezondheidsstelsel, BK), graag buitenlanders op leidinggevende posities heeft zitten in toonaangevende ziekenhuizen. Zij moeten nieuw elan brengen. Daarnaast wilde het UCLH graag een keer een professional in the lead, een arts als bestuursvoorzitter. Dat is in Engeland zeer ongebruikelijk, maar dat spreekt mij enorm aan. Een arts als bestuurder, daar ben ik een groot voorstander van. Als je een ziekenhuis echt wilt snappen, moet je er eerst als arts hebben gewerkt. Dokters en verpleegkundigen spreken een heel andere taal dan managers. Het lijkt mij ontzettend moeilijk een ziekenhuis te leiden zonder medische achtergrond.’

Trekt u ook in Londen één dag in de week uw witte doktersjas aan?

‘Ja, ik ga één dag in de week patiëntenzorg doen en ook wetenschappelijk onderzoek. Net als in Nederland is het erg ongebruikelijk dat een praktiserende arts een ziekenhuis runt. Maar toen ik dit voorstelde, reageerde het UCLH erg enthousiast.’

Wat maakt het UCLH zo’n gerenommeerd ziekenhuis?

‘Kijk alleen al naar de verschillende Europese lijstjes over innovatie, kwaliteit en veiligheid van de zorg én vooral ook het niveau van het wetenschappelijk onderzoek, en er staan altijd dezelfde ziekenhuizen in de top drie: Cambridge, Oxford en UCLH. In willekeurige volgorde.’

Groot-Brittannië heeft een publiek gefinancierd zorgstelsel. U zult wel blij zijn. Eindelijk verlost van de door u zo verfoeide marktwerking in de Nederlandse zorg.

‘Ik ben niet van de stelsels. Ik geloof heel erg in mensen, in hun kwaliteiten en ambities. Maar op dit moment hebben wij in Nederland helemaal geen profijt van de manier waarop de zorg is georganiseerd. Alleen maar last. Dat is waanzin. Ik heb het al vaker in mijn columns in Medisch Contact geschreven, er is helemaal geen sprake van volledige marktwerking. Gezondheidszorg is een publieke nutsfunctie, die prima door de overheid geregeld kan worden. We moeten in de zorg samenwerken, niet elkaar beconcurreren. Maar laat ik duidelijk zijn: ik vertrek niet naar Londen omdat ik het hier zo stom vind. Overigens kan er aan de NHS ook nog het nodige worden verbeterd.’

Wat dan?

‘De NHS is erg bureaucratisch en traditioneel. Ik ken redelijk wat mensen die in Britse ziekenhuizen werken en als ik van hen hoor hoe lang junior doctors bijvoorbeeld bezig zijn met het opnemen van een patiënt, dan kan dat een stuk efficiënter. Daar komt veel administratie bij kijken. En de NHS is een tikkeltje ouderwets. Ik ga straks weer poli lopen met een papieren status in mijn hand.’

Hoe is in het Verenigd Koninkrijk gereageerd op uw komst?

‘De Britten zijn logischerwijs nog heel erg bezig met de nasleep van de Brexit. In de media wordt mijn benoeming dan ook gekoppeld aan het aanstaande vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de EU. Journalisten vinden het interessant dat zo kort na de uitslag van het referendum een buitenlander een van de topziekenhuizen van het land gaat besturen. Brexit of niet, blijkbaar zijn we toch nog een interessant land voor de rest van de wereld, is de heersende gedachte in de media.’

Was een baan als ziekenhuisbestuurder in Italië geen logischere keus geweest, het land waar u samen met uw broer een vakantiehuisje heeft?

‘Haha, toen ik aan mensen vertelde dat ik een baan had aangeboden gekregen in het buitenland, dacht iedereen dat ik naar Italië zou gaan. Maar voorlopig blijft dat een ideale vakantiebestemming.’

Lees ook:
interview VUmc ziekenhuizen NHS AMC fusie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • F.B. Kaufmann

    Huisarts niet(meer) praktiserend , DRACHTEN Nederland

    Geachte collega, ik heb uw kritische columns met veel interesse gelezen. Één vraag zag ik graag beantwoord: gelooft u werkelijk dat de fusie tussen AMC en VuMC in het belang van de patiënt is?

  • F.B. Kaufmann

    Huisarts niet(meer) praktiserend , DRACHTEN Nederland

    Geachte collega, ik heb uw kritische columns met veel interesse gelezen. Één vraag zag ik graag beantwoord: gelooft u werkelijk dat de fusie tussen AMC en VuMC in het belang van de patiënt is?

  • F.B. Kaufmann

    Huisarts niet(meer)praktiserend, DRACHTEN Nederland

    Geachte collega, uw kritische columns heb ik altijd met veel interesse gelezen. Graag kreeg ik antwoord op een vraag die mij erg bezighoudt: is de fusie van AMC en VuMC echt in het belang van de patiënt?

  • N.A. Terpstra

    huisarts, voorzitter VtdK, Venhuizen Nederland

    Het blijft een raadsel dat iemand met zijn intellectuele en leidinggevende capaciteiten als prof. dr. Levi zich voor het karretje van ZonMW heeft laten spannen met hun absurde "signalement" en "consortium" dat onderzoek naar alternatieve geneeskunde ...grotendeels laat beoordelen door alternatief geneeskundigen. En dan vilein een column over 'Heksenjacht' afscheidt in het MC van 16-10-14. In Engeland kan hij zich misschien met Prince Charles in verbinding stellen? Net als Pauline Meurs ook een (soort) bestuurder die wetenschappelijke principes niet prefereert boven 'leuke dingen die mensen willen'. Ik snap die Engelsen wel, ze kiezen voor een meesterlijk bestuurder - met imponerende wetenschappelijke credentials - die niet moeilijk doet over de fundamenten onder diezelfde wetenschap.

  • C.M.A. Bruijninckx

    chirurg, ROTTERDAM Nederland

    Een enthousiaste arts-bestuurder die ook nog eens columns schreef die tot nadenken stemden, gaat ons land verlaten. Gelukkig niet omdat hij er hier genoeg van heeft, maar omdat de buitenlandse uitdaging hem zeer bevalt en omdat hij inschat dat een (z...iekenhuis)bestuurder na 10 jaar zijn houdbaarheidsdatum overschrijdt. Dat laatste moeten alle bestuurders van allerlei organisaties, inclusief zij die hoge politieke functies bekleden, zich ter hart nemen. Wellicht kan dit het best contractueel geregeld worden.

  • M.J.C. Weijnen

    Co-assistent, huisartsenpraktijk Ma, MAASTRICHT Nederland

    Zou het zeer interessant vinden om eens met Prof. Levi van gedachten te wisselen over de voor-en nadelen van de NHS. Als co-assistent in de buurt van York zie ik toch dingen waarvan ik denk; dat zou veel beter kunnen.

  • T. van der Laan

    KNO arts, OVERLOON Nederland

    Geachte Marcel Levi,

    Het was altijd inspirerend uw stukken in medisch contact te lezen vooral: "Gezondheidszorg is een publieke nutsfunctie, die prima door de overheid geregeld kan worden. We moeten in de zorg samenwerken, niet elkaar beconcurreren"....
    en
    ‘Ik ben niet van de stelsels. Ik geloof heel erg in mensen, in hun kwaliteiten en ambities". Dit verwijst ook fraai naar een stuk van Ad Verbrugge in het NRC van juni 2005 "Het procesdenken berooft de wereld van zijn bezieling". dit is de link:
    http://vorige.nrc.nl//geslotendossiers/procesdenken/bverbruggeb_procesdenken_beroof/article1866398.ece/Het_procesdenken_van_managers_berooft_de_wereld_van_zijn_bezieling

    Ik wens u veel succes en hoop dat u nog over uw engelse ervaringen zult schrijven in Medisch Contact.

  • W. van der Pol

    Ziekenhuisapotheker, Delft

    Alle "vrienden" brengen vreugde aan. Is het niet bij het komen, dan wel bij het gaan. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit van het UCLH gehoord.

  • J.T te Gussinklo

    Voormalig Internist, ZWOLLE

    Beste Marcel, van harte gelukgewenst. Je toelichting heeft mij beslist overtuigd. Ik sluit mij aan bij een eerdere reactie: laat ons weten wat je opvalt.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.