Lessen leren van de zaak-Tuitjenhorn
16 reacties
Vijf jaar geleden beëindigde huisarts Nico Tromp uit Tuitjenhorn zijn leven, nadat de inspectie hem op non-actief had gesteld. De commissie-Bleichrodt onderzocht de zaak en deed in 2015 aanbevelingen. Inspecteur-generaal Ronnie van Diemen vertelt wat de inspectie van deze zaak heeft geleerd.
Op 20 september 2013, vijf jaar geleden, komt huisarts Nico Tromp uit Tuitjenhorn weer thuis. Hij heeft twee weken op een gesloten afdeling gezeten wegens neerslachtigheid. In die periode is hij verhoord over zijn handelen aan het sterfbed van zijn patiënt Theo Spaansen, een maand eerder. Hij heeft hoge doses morfine en dormicum toegediend, waarna de patiënt is overleden. De familie Spaansen is tevreden. De coassistent die erbij is, doet verslag bij haar opleider in het AMC. Deze opleider overlegt met de inspectie die een onderzoek start en het Openbaar Ministerie inschakelt. Tromp krijgt hiervan niets te horen en merkt pas dat er wat aan de hand is als IGJ en OM een inval doen in zijn huis en praktijk. Hij meldt zich ziek en zal nooit meer werken. Begin oktober zet de IGJ de arts publiekelijk op non-actief met een bevel. Tegelijk neemt de rechter-commissaris hem in bewaring maar schort dit onder voorwaarden op. Die nacht beneemt huisarts Tromp zich het leven.
Inspecteur-generaal (IG) Ronnie van Diemen, hoogste baas van de IGJ, zit dan in een lastig parket. Nu het OM-onderzoek loopt, kan haar instelling “onvoldoende open zijn vanuit privacy, vanuit wetten, vanuit allerlei omstandigheden”, vertelt ze. Na het overlijden van de huisarts blijft lang onduidelijk waarom de instanties op deze manier zijn opgetreden en ontstaat grote maatschappelijke beroering. De inspectie komt onder vuur te liggen. Als er een mededeling wordt gedaan, gebeurt dat niet door de IG maar door de hoofdinspecteur curatieve zorg. De onrust luwt als duidelijk wordt dat de arts ongebruikelijk hoge hoeveelheden heeft gespoten. Artsenorganisaties dringen aan op onafhankelijk onderzoek naar de proportionaliteit en de inhoudelijke gronden van het handelen van IGZ en OM. Maart 2015 verschijnt het rapport van onderzoekscommissie-Bleichrodt en concluderen de verantwoordelijke ministers dat de “zeer stevige kritiek op de handelwijze van de IGZ en het OM vaak niet op z’n plaats was”.’
Waarom deed u niet de woordvoering in deze zaak en waarom spreekt
u nu wel?
‘Een naast familielid van mij was de huisarts van deze huisarts. Op elfduizend huisartsen, hoe kun je het bedenken? Als er een verbintenis is tussen een zorgverlener en iemand die bij de IGJ werkt – en velen komen uit de zorg – dan neem je geen verantwoordelijkheid in zo’n zaak. Dat is professioneel handelen. Als kinderarts ga je ook je eigen kind niet behandelen. Ik heb toen dus direct afstand gedaan van de zaak, daar zijn we heel open over geweest. Dat is direct naar de betrokkenen gemeld, van OM, van VWS, de minister. De familie informeren was in die fase niet nodig. De verantwoordelijkheid voor deze zaak lag bij de hoofdinspecteur en die deed dat uitstekend. Pas een fase verder ben ik weer betrokken geraakt bij vervolgacties. Dit interview gaat over wat we hebben geleerd. Dat is een verantwoordelijkheid die ik nu draag en dus ook neem.’
Bleichrodt beschrijft de ontwikkeling van de IGJ van instituut waarin artsen collega-artsen beoordelen tot een organisatie die ‘als het ware tegenover de professie gepositioneerd is’ en vraagt zich af of met deze ‘koersverlegging de belangen van de medische professie niet in het gedrang zijn gekomen’. Hoe ziet u dit?
‘Ik begrijp wat Bleichrodt bedoelt. De ontwikkelfases van de inspectie volgen die van de samenleving. Tot in de jaren negentig hadden inspecteurs een medische expertrol. De kwaliteitswet en patiëntveiligheid waren nauwelijks een issue. Raden van toezicht waren alleen met financiën bezig en niet met kwaliteit van zorg. Wij hebben sindsdien stappen gezet en kijken nu naar het gezonde vertrouwen dat een professional nodig heeft om zijn werk te kunnen doen.’
De les die de medische wereld heeft getrokken is: ‘altijd gaan praten met degene over wie een klacht gaat’. Is dat ook een conclusie van de IGJ?
‘Op het moment dat er een strafrechtelijke situatie lijkt te zijn – dat kan bij grensoverschrijdend gedrag of andere delicten – dan is het onze verantwoordelijkheid, zoals in de wet is vastgelegd, dat we met het OM in gesprek gaan. En voor het OM is belangrijk dat verklaringen uit eerste hand worden uitgevraagd door daartoe getrainde opsporingsbeambten. We hebben de samenwerking met het OM versterkt in een overleg waarin opsporing, OM en inspectie bij elkaar zitten om stapeling van maatregelen te voorkomen en op het juiste moment de juiste stap te zetten. Als je elkaar regelmatig ziet, ken je elkaars taal. Het is niet altijd meteen duidelijk of iets onder het strafrecht valt, vandaar dat we die intensieve overleggen met het OM hebben.’
In een tuchtzaak moeten artsen volledige openheid geven. In een strafzaak ligt dat heel anders, iemand hoeft niet aan zijn eigen veroordeling mee te werken. U werkt wel intensief samen met het OM. Hoe houdt u dat uit elkaar?
‘Ik denk dat dat een wezenlijk punt is, iets om te bespreken met de FMS, de KNMG, het Centraal Tuchtcollege, het OM en ook de Patiëntenfederatie. Wij delen geen informatie uit toezichtonderzoek met het OM. Een arts of verpleegkundige mag ervan uitgaan dat wat hij open en reflectief heeft gedeeld, niet wordt gebruikt in de waarheidsvinding van het strafrecht. Dat hebben wij vastgelegd in een protocol. Maar soms zie je toch gebeuren dat via een andere weg bijvoorbeeld informatie uit het calamiteitenrapport een rol speelt in het strafproces.’
Op dit moment speelt de zaak van de ouderengeneeskundige die door de tuchtrechter is berispt voor euthanasie bij een diepdemente patiënte met een wilsverklaring, waarin IGJ en OM weer gelijktijdig onderzoek doen. In hoeverre geeft u zich er rekenschap van dat deze combinatie van instanties, die beide zeer diep in een leven kunnen ingrijpen, zwaar is
voor artsen?
‘Als wij een gesprek voeren over patiëntveiligheid en het OM bekijkt of er verder onderzoek moet komen, dan zullen we dat met elkaar afstemmen, zodat maatregelen voor de zorgverlener behapbaar zijn. Daar letten we beter op dan vijf jaar geleden – ook vanuit het oogpunt van patiëntveiligheid –, zeker bij solisten, die niet kunnen terugvallen op peer support of een raad van bestuur. In een gesprek met de zorgverlener vragen we hoe het gaat en bekijken we of hij nog zorg kan verlenen, wetend wat emoties en slapeloze nachten doen met een mens.’
De Raad van State oordeelde in 2016 dat het IGJ-bevel ten onrechte is afgegeven omdat de arts was ziekgemeld, de inspecteur dat ook had geconstateerd en waarneming was geregeld. Was het bevel een goeie beslissing met te weinig onderbouwing of was het een verkeerde beslissing?
‘De RvS zei dat we onvoldoende hadden onderbouwd dat de maatregel nodig was op het moment dat we daartoe besloten. Voor ons dus de aanbeveling dat we wegen en nog eens wegen, met stopmomenten en mensen kritische vragen stellen, zeker bij acute maatregelen. De commissie-Bleichrodt zegt dat OM en IGJ het in principe goed hebben gedaan. Uiteindelijk zie je dat er toch momenten zijn die beter hadden gekund, afstemming met het OM, wijze van communicatie, contact met de huisartsengroepen die daarin zelf ook een rol hebben. Die dingen komen dan terug als verbeterpunten.’
De inspectie heeft deze maand een schadevergoeding uitgekeerd aan Anneke Tromp, waarom?
‘Als in een onderdeel van een proces een uitspraak wordt gedaan dat iets op dat moment niet goed is gegaan, kortom de maatregel die we niet goed hebben onderbouwd, dan gaan we daarover in gesprek.
Hoe dat verloopt vind ik iets tussen de familie en de inspectie.’
Ronnie van Diemen-Steenvoorde (1958) is opgeleid als kinderarts-nefroloog, was opleider en afdelingshoofd. In 2003 werd ze hoogleraar-directeur van het Instituut voor onderwijs en opleiden van VUmc. Ze bekleedde bestuurlijke functies en werd december 2012 benoemd tot i
nspecteur-generaal Gezondheidszorg en Jeugd.
Dit leerden de huisartsen
‘Allereerst praten met de betrokkene’
Nettie Blankenstein, sinds 2013 hoofd huisartsopleiding Amsterdam UMC, locatie VUmc
‘Deze zaak heeft mij geleerd dat ik altijd moet spreken met de persoon over wie de klacht gaat. Zelfs als dat niet mag, want ik heb liever de problemen die daaruit voortvloeien dan wat er nu gebeurde. De regel dat je iemand zou moeten passeren vind ik onacceptabel en daar trek ik een grens, zelfs als ik er straf voor krijg. Morele zaken kun
je niet altijd met wetten regelen. Voor het opleiden van huisartsen is een hechte samenwerking nodig, gebaseerd op vertrouwen.
Het huisartsenvak brengt artsen in onveilige
situaties, voor anderen maar ook voor henzelf. Daarom moet je altijd allereerst praten met de betrokkene.’
‘Waarheidsvinding is niet de taak van een opleidingsinstituut’
Mirella Buurman, sinds 2015 voorzitter van de Landelijke Huisartsen Opleiders Vereniging
‘Alles aan de zaak Tuitjenhorn was extreem. Het handelen van huisarts Tromp, hoe het is opgepikt en daarna de samenloop van omstandigheden en dat de IGJ meteen naar het OM stapte. Het is naïef om, zoals het AMC deed, te denken dat je vrijblijvend met de IGJ kunt overleggen. Als je belt, weten ze ervan en moeten ze er soms iets mee. Dat is een les voor het opleidingsinstituut. Dat functioneert als een soort werkgever van de opleiders en draagt daarmee verantwoordelijkheid voor hen. In die rol past het niet om aan waarheidsvinding te doen. Zelfs als een signaal heel ernstig is, kan een instituut het er niet bij laten om maar één kant van het verhaal te horen.’
‘Contact met IGJ via medische directie’
Jettie Bont, waarnemend hoofd huisartsgeneeskunde en sinds 2015 hoofd huisartsopleiding van Amsterdam UMC, locatie AMC
‘Terugkijkend zie ik een complexe situatie met alleen verliezers. We willen niet dat zoiets ooit nog gebeurt. Daarom zijn er destijds lessen getrokken. Bij zorgen over het functioneren van huisartsen, maar ook van aiossen en studenten, nemen we nu zo snel mogelijk contact op met de desbetreffende persoon. Een veilig opleidingsklimaat naast veilige patiëntenzorg is immers cruciaal. Ook de interne procedure is aangepast: contact met de IGJ loopt via de medische directie en meldingen moeten bekend zijn bij de raad van bestuur.’
‘Kon het ook anders binnen deze regelgeving?’
Wouter van den Berg, van 2010 tot 2017 voorzitter Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen
‘Voor mij is cruciaal aan de zaak hoe IGJ en OM te werk zijn gegaan. Het OM is met tien man sterk binnengevallen in Tromps huis en praktijk, alsof hij een echte crimineel was. Dit kan je dus overkomen als je verdachte bent, daar sta je als huisarts machteloos tegenover. Bleichrodt heeft bij zijn onderzoek gefocust op de wetgeving en vond dat alles volgens de regels was verlopen. Maar hij heeft zich niet beziggehouden met de vraag: ‘Hadden ze het ook anders kunnen doen binnen deze regelgeving?’
‘Dokter is kwetsbaar in situatie van eindelevenszorg’
Paulus Lips, sinds 2014 bestuurslid Landelijke Huisartsen Vereniging
‘De zorg rond het levenseinde is vaak complex en valt niet altijd binnen
de richtlijnen. Dat maakt de context erg belangrijk en zonder deze context kun je er niet over oordelen. Daarom hebben we van meet af aan gezegd dat er eerst een gesprek met de arts had moeten plaatsvinden. Wij verschillen met Bleichrodt van mening, die het soms gerechtvaardigd acht dat een arts niet wordt gehoord als er een ernstige verdenking is. Ook nu nog denk ik aan deze zaak en ik denk dat dat voor elke huisarts geldt. Ik vraag me af of ik het goed doe volgens de richtlijn, en zo niet, of ik het kan rechtvaardigen. Je bent kwetsbaar als dokter, een-op-een in de spreekkamer, maar ook in zo’n situatie van eindelevenszorg.’
Paul de Breet
Huisarts, Echt
Iedere keer weer blijkt uit de (re) acties van de IGJ dat men zich niet transparantie toets - en leerbaar opstelt. Men graaft zich steeds verder in in haar ongelijk.
Mijns inziens is de oorzaak gelegen in een gebrek aan competentie om medische casuï...stiek te beoordelen. Op grond van dit gebrek verheft men het protocol/ de richtlijn tot enige waarheid. Maar het grootste probleem is nog wel dat men onbewust onbekwaam is en dat maakt inzicht in eigen functioneren onmogelijk en het gesprek zinloos.
F.C. de Beer
neurochirurg, niet praktiserend, ZWOLLE
De documentaire opent weer alle wonden. Ik vind het verbijsterend dat de IGJ alleen ambtelijke taal kan bezigen in haar respons. Nu de hoogste instantie, de RvS de oude vonnissen heeft vernietigd staat het de beroepsgroep vrij om zich uit te spreken.... Het zou de KNMG sieren wanneer zij het -achteraf- betreurd heeft dat de IGZ het aan het OM overliet om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar een zorgverlener in de uitoefening van "al of niet gerechtvaardigd" medisch handelen. We herinneren ons immers nog hoe gaarne het OM in die tijd het medisch tuchtrecht hekelde. Zij was beter geëquipeerd om moord-zaken te behandelen. Uit het interview met Ronnie van Diemen maak ik niet op dat zo'n dwaling in de toekomst uitblijft. Dat is niet in het belang van onze beroepsgroep. En daar ligt dus een taak voor de KNMG.
Tonnis Tjabbes
gepensioneerd internist, Zwolle
De hoop dat mijn boosheid over de zaak van Nico Tromp in 2013 op den duur zou afnemen is helaas niet in vervulling gegaan.
Door het recente artikel van Ronnie van Diemen in MC is mijn ergernis over het onbegrip van de inspectie alleen maar toegenom...en.
Mevrouw van Diemen strooit met dit artikel zout in een open wond.
Zij toont hiermee aan niets van de tragedie te hebben geleerd.
Wim van der Pol
Apotheker niet praktiserend, delft
Ik mis een hele belangrijke les, bij ontbreken waarvan de casus zal blijven schuren. In het Nederlands Register Gerechtelijke Deskundigen is geen specialist opgenomen die de rechterlijke macht kan bijstaan inzake de beoordeling van de gebruikte midde...len en de dosering. Ik denk dat het raadplegen van een dergelijke specialist bijv. een klinische farmaceut, veel ellende tijdig had weten te voorkomen. Ik heb in het verleden eerder een veroordeling door een strafrechter meegemaakt, waarbij de zaak noch door de officier, noch door de advocaat juist was ingeschat, waardoor de beklaagde te streng gestraft werd, terwijl er andere betrokkenen vakinhoudelijk medeverantwoordelijk waren. Had de rechter een deskundig advies gevraagd, dan was de straf veel lichter geweest.
Simon Boerboom
, ex-psychiater
Mevrouw Van Diemen praktiseert wat ze predikt: fouten erkennen en er van leren.
Ze mist het belangrijkste: Nico Tromp bracht Theo Spaansen niet om het leven. Pijn bij een gemetastaseerde oesophagus carcinoom verhindert ademdepressie. De richtlijn ...Pijn bij Kanker stelt op pagina 122 "In geen van de onderzoeken werd respiratoire depressie door opioïdgebruik gerapporteerd".
Tromp behandelde doorbraakpijn met 1000 mg morfine, een verviervoudiging van de dagdosering 250 mg, niet honderdvoudig. Geen "ongebruikelijk hoge hoeveelheid", de richtlijn schrijft op pagina 122 "patiënten met kanker en ernstige pijn (kunnen) soms duizenden milligrammen morfine per dag nodig hebben".
Tromp volgde bij "plotseling ondragelijk lijden" de KNMG-richtlijn (pagina 33 4.4.3) met Acute Sedatie dat "naar de mening van de arts de enige goede optie" was.
Bij een overdosis opiaten is iemand niet "plots overleden" met "opeens grote ogen" (brief co-assistent), de heer Spaansen overleed aan een ziekte een natuurlijke dood.
De gedachte van de co-assistent dat morfine dodelijk was, is door niemand gecorrigeerd. Onjuiste kennis leidt bij de IGZ tot een "vermoeden", bij het OM tot een strafrechtelijk onderzoek en bij Nico Tromp tot een nachtmerrie.
Vervolg - Simon Boerboom
, ex-psychiater
De commissie Bleichrodt vraag expert-toxicoloog Uges naar het effect van de medicatie. Uges gaat voorbij aan het effect van de pijn in zijn antwoord: “De aan de onderhavige patient gegeven SC dosis van 1000mg morfine en 350mg midazolam kan met aan ze...kerheid grenzende waarschijnlijkheid als dodelijk worden beschouwd)”.
Huisarts Tromp handelde Lege Artis, de instanties toonden chaos. Door de vergissing van Uges concludeert Bleichrodt het omgekeerde.
Met deze brief hoop ik een bijdrage te leveren aan de discussie op het MC-evenement De dokter en de dood en het ‘leren uit Tuitjenhorn’.
DISCLAIMER Volgens Boerboom heeft een valse beschuldiging van de IGZ tot doorhaling van zijn BIG geleid. In het kader van zijn herregistratie onderzoekt hij zaken waarbij de IGJ verkeerd handelt of onjuiste verklaringen aflegt.
[Reactie gewijzigd door op 01-10-2018 14:14]
FM van der Linden
Chirurg, Gouda
Stuitend.
Een zeer wrange smaak blijft kleven aan deze zaak. Mw. R van Diemen lijkt haar handen te willen wassen in onschuld. Opnieuw blijkt het strafrecht het tuchtrecht over te nemen. Hij, die wellicht een medicatie fout maakt, wordt beschouwd als... moordenaar, 's nachts door een arrestatie team van zijn bed gelicht en in hechtenis genomen. Hij komt met naam en toenaam in de krant.
Mw v Diemen verschuilt zich achter een technocratische uitleg van hoe het recht werkt, maar verzuimd reflectief te zijn en in te zien hoe de menselijke maat volledig uit het oog is verloren. Iedere zaak heeft vele kanten en dient genuanceerd te worden onderzocht. Natuurlijk had eerst met Tromp zelf gesproken moeten worden. Mijn ergernis van destijds is met dit artikel in verhevigde mate weer terug. Een diep en welgemeend excuus van het AMC, de IgJ en het OM is noodzakelijk. Niet zo'n interview.
Inderdaad stuitend.
W.J.Duits
Bedrijfsarts, Houten
Dit artikel schuurt bij mij ook. Waar is het normaal burgerlijke fatsoen gebleven? Als je iets verkeerds meent te signaleren, ga je dan niet eerst in gesprek? Als een ervaren collega in gesprek was gegaan, dan was de actie van de betrokken huisarts w...aarschijnlijk in het juiste perspectief bekeken. Nu zie ik alleen maar instanties die als Pilatus’ hun handen wassen in onschuld.
Ignace Schretlen
Voormalig huisarts, Maliskamp
Al jarenlang schrijven de gedragsregels voor artsen
(KNMG) voor dat kritiek op elkaar in eerste instantie
met betrokkene moet worden
besproken maar wie leest,
laat staan kent überhaupt nog deze gedragsregels? Wanneer
het er echt op aan komt zal ...
de inspectie wel vragen of de kritiek met betrokkene is besproken maar los daarvan zal dit voor het beleid - zo blijkt uit
het verleden - weinig of niets
uitmaken. Ik waag te betwijfelen of dit vanaf nu echt zal veranderen. De inspectie is in
Nederland in juridisch vrijwel oppermachtig. Rapporten over
de inspectie van commissies (ook vanuit de Tweede Kamer) maar eveneens van oa de Nationale ombudsman leiden tot conclusies die kunnen worden beschouwd als morele oordelen. Dat verplicht feitelijk tot niets.
De excuses die naar aanleiding
hiervan min of meer automatisch worden gemaakt hebben bijna een instrumenteel karakter. Het moet omdat het moet. Heeft de inspectie ooit écht schuld bekend voor iets wat (mede) door haar toedoen misging?
Dr C.C.Leibbrandt
KNO-arts in ''ruste'', Nijmegen
Het is goed dat collega Dirk J van Leeuwen, MDL arts, Amsterdam/Colchester VT in een voorgaande reactie wist op de betrekkelijkheid van doseringen van stoffen als morpine. Wist de Inspectie die niet?. Zo ja, waarom dan dit niet nagevraagd bij een des...kundige alvorens juist het punt van de dosering te gebruiken bij een zo overhaaste en overtrokken reactie in de casus Tuitjenhorn. Met tragische afloop, zoals we gezien hebben. Macho gedrag? Er was tijd genoeg geweest om na te denken en te overleggen. Dat was voor alle partijen beter geweest. Nu is er alleen maar schade en verdriet..
Dr C.C.Leibbrandt
KNO-arts ''in rust'', Nijmegen
Dirk J van Leeuwen, MDL arts, Amsterdam/Colchester VT
dolf algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, rotterdam
Dit interview blijft enorm bij mij 'schuren'. Want: hoe moet ik dit nu allemaal 'lezen' ?
In de brief van minister Hugo de Jonge aan de Tweede Kamer dd 14 september lees ik het volgende: 'De inspectie heeft ... haar excuses aangeboden voor het ...onrechtmatige bevel' .
Onrechtmatig dus.
Die onrechtmatigheid wordt in het interview net even anders ingekleurd. Kijk en lees maar.
Op de vraag: was het bevel een goeie beslissing met te weinig onderbouwing of was het een verkeerde beslissing? antwoord van Diemen dit interview het volgende :
‘De RvS zei dat we onvoldoende hadden onderbouwd dat de maatregel nodig was op het moment dat we daartoe besloten.
Voor ons dus de aanbeveling dat we wegen en nog eens wegen, met stopmomenten en mensen kritische vragen stellen, zeker bij acute maatregelen.
De commissie-Bleichrodt zegt dat OM en IGJ het in principe goed hebben gedaan.
Uiteindelijk zie je dat er toch momenten zijn die beter hadden gekund, afstemming met het OM, wijze van communicatie, contact met de huisartsengroepen die daarin zelf ook een rol hebben.
Die dingen komen dan terug als verbeterpunten.’
Ik blijf in vertwijfeling achter. Vind het IGJ cq van Diemen dat het besluit nu wel of niet onrechtmatig was ?
Dirk J van Leeuwen
MDL arts, Amsterdam/Colchester VT
Een van de feiten die steeds weer wordt genoemd in deze zaak - hier en passant - is de uitzonderlijk hoge doses van de medicatie medicatie die werden toegediend. Dat wordt kennelijk vooral geconcludeerd door mensen met minder ervaring want sommige ...patiënten, te meer met inadequate circulatie, te meer met al langere blootstelling aan de medicatie, blijken weinig te doen op onwaarschijnlijk hoge doses. Waar de een een ademstilstand krijgt van 10 mg morphine gebeurd dat soms bij de andere zelfs niet niet bij 500 - 1000 mg. Omdat het steeds herhaald wordt, herhaal ik dit nog maar eens....
JoJan Keuning
gepensioneerd internist-oncoloog, Wageningen
IGJ-baas Van Diemen "kijkt nu naar het vertrouwen dat een professional nodig heeft".
Vijf jaar na dato krijg ik nog steeds een bittere smaak in mijn mond over hetgeen collega Tromp overkomen is. Destijds liep ik mee in de stille tocht te zijner nage...dachtenis en ter ondersteuning van zijn vrouw en medewerkers. Het is wrang te moeten constateren dat destijds IGJ, AMC, minister Schippers en de commissie-Bleichrodt recht praatten, wat krom was en dat mevrouw Van Diemen dat in gemitigeerde vorm nog steeds doet. Alleen de onderbouwing van het handelen van IGJ moet een volgende keer iets beter. Alsof dát het vertrouwen oplevert, dat een professional nodig heeft!
J. van der Tuin
huisarts, oud Scen, Hoogezand-Sappemeer
Nav het artikel van collega van Diemen.
Wat me misschien, onbedoeld, pijnlijk raakt is de zinsnede "zeker bij solisten" Daar ben ik er 1 van.
Als de gedachte leeft dat deze "solisten" al hun beslissingen en overwegingen solo doen, durf ik de coll...ega geruststellen. Ik ben er van overtuigd dat het grote merendeel van "solisten " niets anders doen dan samenwerken met tal van andere discliplines en hun collega huisartsen/peers in de HAGRO. Los wat ik van de manier vind waarop destijds met deze huisarts is omgegaan.
dolf algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, rotterdam
De lessen - zoals geleerd door IGJ en verteld door IGJ baas Ronnie van Diemen - op een rij gezet. Een schrift lezing - op basis van close reading.
Les 1.over vraag of IGJ ‘tegenover de professie staat’: wij kijken nu naar het gezonde vertrouwen... dat een professional nodig heeft om zijn werk te kunnen doen. Wij hebben sindsdien stappen gezet
Les 2. over 'altijd gaan praten met degene over wie de klacht gaat': we hebben de samenwerking met het OM versterkt
Les 3. over wel of geen volledige openheid van zake geven en het verschil tussen tucht - en straf zaak:
wij delen geen informatie uit toezicht/tucht onderzoek met het OM ivm strafzaak; de arts of verpleegkundige,mag er vanuit gaan dat - 'wat open en reflectief is gedeeld' - niet gebruikt wordt in de waarheidsvinding van het strafrecht, maar soms....
we hebben een protocol.
Les 4: over zaak rond patient veiligheid: we gaan beter met het OM afstemmen, zodat maatregelen 'voor de zorgverlener behapbaar zijn'
Les 5. over het gewraakte IGJ bevel: de commissie Bleichrodt zegt dat het OM en IGJ het in principe goed hebben gedaan.
Les 6: Uiteindelijk zie je dat er momenten zijn die beter hadden gekund.. die komen dan terug als verbeterpunten
Vertrouwenwekkend genoeg ? Lees vooral ook wat de huisartsen ervan hebben geleerd !
Ik had graag (ook) het verhaal/reflectie van de hoofd inspecteur vernomen. Want die was in charge.
Voor de rest: lees nog eens de andere kant van het verhaal –
Weduwe Anneke tromp blikt terug. Naar zijn verhaal is nooit geluisterd.
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/naar-zijn-verhaal-is-nooit-geluisterd.htm