‘Leerpunt gemaakt’

Ik kende hem van een werkgroep huisarts/specialist. Een kinderarts, met kritische vragen en een priemende blik. Hij had de naam ‘af te houden’ in de diensten. En ook ik had wel eens een discussie met hem. Maar altijd was er een sfeer van wederzijds respect.

Tijdens een drukke dienst op de huisartsenpost trof ik hem aan de lijn. Bij het derde kind dat ik in moest sturen, begon hij te sputteren. ‘Je hebt geen idee hoeveel ik al gefilterd heb’, antwoordde ik. ‘Ik heb veel snotneuzen gezien, maar probeer de pneumonie te vangen. Ongeruste ouders heb ik weer op weg geholpen. Ik zag talloze wondjes, maar probeer de kindermishandeling eruit te halen. Je zou ons hier eens moeten zien.’

Sportief nam mijn collega de uitnodiging aan. En vorige week zat hij naast me, in de spreekkamer op de huisartsenpost. Onze tweede patiënt had een acute visusdaling met pijn, verdacht voor acuut glaucoom. De dienstdoende oogarts had niet veel zin om met spoed te komen en hield mij eindeloos aan de praat. Mijn geachte collega-kinderarts zag de ongeruste patiënt, deelde mijn niet-pluisgevoel en voelde de druk van een overvolle wachtkamer op zaterdag. Nog steeds had hij niet veel woorden nodig: ‘Leerpunt gemaakt.’

Volgende week ga ik eens naast hem zitten, op de poli kindergeneeskunde. En die priemende blik? Die is allang overgegaan in een blik van verstandhouding.

Jacqueline van der Geest, huisarts

Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl 

Alle lezersbijdragen van de special over Samenwerking