Langdurige zorg beter en betaalbaar

In de programmabrief Langdurige zorg van de staatssecretaris van 1 juni staan interessante punten voor specialisten ouderengeneeskunde. Veel punten ook die wij al jarenlang als speerpunt van ons beleid voeren. Leidend voor de zorg is bijvoorbeeld dat de patiënt de behandeling krijgt die hij nodig heeft. In een zorginstelling als dat nodig is, thuis als dat kan. Dit is de belangrijkste reden waarom ons vak zich de laatste jaren buiten de muren ontwikkelt: de zorg vraagt nog niet om een verpleeghuis, maar de behandeling wel om een specialist ouderengeneeskunde. De mensen met een verblijfsindicatie blijven toegang houden tot het persoonsgebonden budget (pgb). Deze groep kan zorg ook op een andere manier inkopen. Koop bijvoorbeeld een specialist ouderengeneeskunde voor thuis!

Positief is de manier waarop de beroepsverenigingen, zorgverzekeraars en werkgevers wordt gevraagd eigen kwaliteitsnormen en richtlijnen te ontwikkelen. Dit bevordert de ontwikkeling naar het vastleggen van gewenste kwaliteit van beroepsuitoefening en personeel. Hier klinkt hoopvolle toekomstmuziek voor de specialist ouderengeneeskunde, namelijk de gewenste kwaliteit personeel op de werkvloer voor taakdelegatie en ondersteuning. Dat maakt het vak ook weer spannender en aantrekkelijker voor nieuwe beroepsbeoefenaren. Nog een stap in de goede richting.

De staatssecretaris roept ons op regels en administratieve handelingen te melden die hinderen om cliëntgericht te werken of die kwaliteit en doelmatigheid in de weg staan. Een mooie opdracht voor Verenso en de beroepsgroep. Ouderenzorginstelling De Hoven is per 1 juli al gestart met een experiment onder de naam ‘Zorg Zonder Regels’.

Met oog voor de patiënt
en de professional

Punt van zorg is het onderbrengen van de extramurale begeleiding in de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Veel gemeenten hebben noch de expertise noch de belangstelling om de Wmo vorm te geven zoals deze bedoeld is. Zorg en hulpverlening vergen bepaalde expertise, zoals het kunnen maken van professionele afwegingen binnen de kaders van de wetgeving. Niet voor niets gaat de indicatiestelling vereenvoudigen en schrijft de staatssecretaris dat zij ‘vertrouwen heeft in het oordeel van de professional’. Het domweg uitvoeren van regels voldoet niet en levert in de praktijk slechts dure, slechte zorg op.

‘De professional moet de patiënt kunnen bijstaan op de manier die volgens de patiënt en de professional het meest passend is. Medewerkers moeten de ruimte krijgen die zij nodig hebben om zoveel mogelijk volgens eigen inzicht te handelen’. Daaraan wordt de invloed gekoppeld die patiënten en professionals moeten hebben op beleidsbeslissingen van zorginstellingen. Ook een heel belangrijk punt van Verenso.

Na een door Verenso georganiseerde werkconferentie over de relatie bestuur-specialist ouderengeneeskunde was de finale conclusie al dat er een richtlijn moet komen van de IGZ, Actiz en Verenso. Hierin wordt vastgelegd hoe de inspraak van de specialist ouderengeneeskunde wordt gewaarborgd. Op die manier kunnen professional en bestuur de krachten bundelen op zoek naar wat het beste is voor de patiënt/cliënt.

Beter en betaalbaar, met oog voor wat volgens de patiënt en de professional het meest passend is. Het lijkt mij fantastisch!