Keurige mensen

Op een ochtend werd ik gebeld door haar man: zijn vrouw was in de war en zag mensen en dingen die er niet zijn, ze was angstig. Ik kende het echtpaar, beiden zeventigers, zeer keurige, vriendelijke mensen, met betrokken volwassen kinderen. Ik zag hem regelmatig voor CVRM na een eerder infarct, haar zag ik nooit. Ik spoedde me erheen.

Mevrouw was nu goedgeluimd en vertelde hoe ze sinds tweeënhalve dag mensen in de stoel zag zitten die anderen niet zagen. Het beangstigde haar en ze had er twee nachten niet van kunnen slapen. Verder voelde ze zich heel warm en wat misselijk.

Ik keek haar na en vond, behalve een lichtgestoorde koorddansersgang en een lichte tremor (die ze al lang had) niets bijzonders. Ze had geen koorts, maar voelde inderdaad heel warm. Ze was nu adequaat en vertelde dat haar beelden te corrigeren waren met hulp van anderen. Ze was bang voor alzheimer en parkinson, ziekten die haar moeder had gehad.

Mijn diagnose was een delier en omdat ik de titel van deze casuïstiek nog niet wist, was ik dan ook even van mijn à propos toen mijnheer vroeg of haar klachten soms met eten en drinken te maken konden hebben. ‘Nee’, zei ik, ‘wat bedoelt u?’ ‘Nou, ze was een paar dagen geleden niet lekker, en omdat we toch al van plan waren om binnenkort de alcohol te staken, hebben we dat toen maar meteen doorgevoerd. De vrouw dronk anamnestisch drie à vier glazen per dag.

Ik startte thiamine, lorazepam met haldol en gaf uiteraard uitgebreide uitleg over een alcoholonttrekkingsdelier. We hielden dagelijks contact en de beelden verdwenen binnen enkele dagen. De angst had wat langer nodig. Het lab liet behoorlijke leverfunctiestoornissen zien, en een hoog MCV. Ik verwacht dat dit zal herstellen.

Mijn les: denk ook bij heel keurige mensen die opeens verward zijn aan gestopte intoxicaties!

Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl