Isala vecht uitspraak rechter aan
Plaats een reactieDe Isala Klinieken gaan in beroep tegen de uitspraak van de rechter dat zij ruim 1,6 miljoen schadevergoeding moeten betalen aan een thoraxchirurg. ‘Met deze uitspraak holt de rechter de positie van het Scheidsgerecht uit’, zegt bestuursvoorzitter Marjanne Sint. ‘Dat gaf ons eerder immers gelijk.’
Het ziekenhuis trok in april 2010 de toelatingsovereenkomst met de arts in nadat een speciale onderzoekscommissie negatief over diens functioneren had geoordeeld – een oordeel dat door het stafbestuur en later door de raad van bestuur werd overgenomen. Eerder keurde het Scheidsgerecht de beslissing van het ziekenhuis goed, maar de Zwolse rechtbank stelde het ziekenhuis en het stafbestuur aansprakelijk voor de geleden schade. Het stafbestuur was volgens het vonnis ‘uiterst onzorgvuldig’ te werk gegaan en de raad van bestuur had het advies om de arts de wacht aan te zeggen ‘niet klakkeloos’ mogen overnemen. De rechter wees de door de chirurg becijferde ruim 1,3 miljoen aan inkomensschade en ruim 3 ton aan pensioenschade volledig toe.
Marjanne Sint, voorzitter van de raad van bestuur, zegt ‘om principiële redenen’ in beroep te gaan tegen het vonnis: ‘Het Scheidsgerecht heeft geconcludeerd dat wij de toelatingsovereenkomst terecht hebben opgezegd. In zijn vonnis laat de rechter die conclusie intact, maar acht ons desondanks schadeplichtig, omdat wij onrechtmatig zouden hebben gehandeld. Dat valt niet goed te begrijpen. Ook de positie van het Scheidsgerecht wordt zo in feite uitgehold.’
Sint noemt het intrekken van een toelatingsovereenkomst een ‘ultimum remedium’, en een besluit dat een bestuurder ‘nooit, nooit, nooit’ lichtvaardig neemt: ‘Maar als er iets was misgegaan, zoals in het geval van Jansen Steur of de maagbandjes in Emmen, dan waren wij aan de hoogste boom gehangen omdat we een niet goed functionerend specialist hadden laten zitten.’ Ook de omvang van de door de rechter toegekende schadeclaim baart haar zorgen: ‘Met een bedrag als dit breng je een gemiddeld ziekenhuis aan de rand van de afgrond. Als raad van bestuur ben je dan met handen en voeten gebonden als je iets wilt dóen met de conclusie: “Met deze medisch specialist in ons midden staan we niet meer garant voor de kwaliteit en veiligheid van de patiëntenzorg.”
Joost Visser
Lees ook:
- Er zijn nog geen reacties