In hun schoenen

Waarschijnlijk is het aan de meesten van u geruisloos voorbijgegaan: 4 maart, Dag van de Doktersassistente. In onze praktijk viel het een en ander dit jaar op zijn plaats: het plan bestond al dat de vrouwen er eens samen op uit zouden gaan. Dat zou eerst in een weekend gebeuren, maar vervolgens ontstond het idee: waarom niet door de week? Dan zouden de artsen – allemaal mannen – ook eens ervaren hoe het is om in een prachtwijk aan de telefoon te zitten.

Daar zaten we, drie zwetende heren, druk in de weer met doorverbinden, verstopte oren, injecties, urine en herhaalrecepten. Ondertussen waren de dames, die dit gewoonlijk doen zonder met hun ogen te knipperen, een stad verderop aan het relaxen in sauna’s en stoombaden.

Het was echt leuk om te doen en goed om te ervaren. Onze huisarts in opleiding en een ingehuurde waarnemer deden het spreekuur. Patiënten schrokken nogal eens als ze zomaar de dokter aan de telefoon kregen, of moesten erom lachen. Gelukkig was het niet de meest hectische dag, en we hadden nog een stagiaire doktersassistent in huis voor als het echt moeilijk werd.

De voorspelde John Cleese-achtige toestanden bleven beperkt tot een rood hoofd, wat extra okselzweet en een stuk of wat mislukte doorverbindingen. Moe maar voldaan verwelkomden we rond vijf uur de naar etherische oliën geurende vrouwen.

Wat levert het op? Een goed humeur van iedereen en een goede blik op de kleine en grote dingen van het werk buiten de spreekkamer. Ik ben erachter gekomen dat ik mijn roeping niet heb gemist, maar ben wel een stuk handiger met de receptenlijn.

Michiel van der Pol, huisarts

Alle lezersbijdragen