ICD na hartaanval verbetert overleving niet

Implantatie van een defibrillator na een hartaanval verbetert de totale overleving niet. Dit blijkt uit een gerandomiseerde trial in ziekenhuizen in Duitsland, Polen, Hongarije, Zweden en Nederland. Steinbeck c.s. rapporteren hierover in The New England Journal of Medicine van 8 oktober.

Onder de patiënten die een implanteerbare cardioverterdefibrillator kregen, nam tijdens de follow-up het risico om te sterven aan plotse hartdood weliswaar significant af, maar de sterfte door andere oorzaken nam navenant toe. De reden hiervoor is onbekend en vraagt om verder onderzoek, stellen de auteurs.
In het onderzoek werden bijna negenhonderd mensen geïncludeerd die een myocardinfarct hadden doorgemaakt. Zij moesten voldoen aan één of beide criteria: een slechte linkerventrikelfunctie (ejectiefractie \≤40%) met een hartfrequentie van 90 of meer op het eerste ecg, of een doorgemaakte, kortdurende ventriculaire tachycardie (VT) met een frequentie van 150 of meer.
Gedurende de follow-up van gemiddeld ruim drie jaar overleden 116 patiënten in de ICD-groep en 117 in de controlegroep. Plotselinge hartdood kwam in de ICD-groep duidelijk minder voor: 27 versus 60 in de controlegroep. Tussen de verschillende subgroepen, ingedeeld naar de eerdergenoemde inclusiecriteria, was geen significant verschil. In de controlegroep ontvingen 39 mensen uiteindelijk toch een ICD, terwijl in de ICD-groep 45 patiënten geen ICD kregen of hem liet verwijderen om verschillende redenen. Van de mensen die een ICD kregen geïmplanteerd, kreeg 16 procent een complicatie die in het ziekenhuis moest worden behandeld. SB

N Engl J Med 2009; 361: 1427-36

Meer nieuws >>