Het Grey’s Anatomy-effect: onrealistische verwachtingen bij trauma

De fictieve traumapatiënten die in de ziekenhuisserie Grey’s Anatomy langskomen, gaan óf dood, óf ze kunnen in een mum van tijd na een enkele operatie naar huis. Dit schept geen realistisch beeld, concluderen Rosemarie Serrone e.a. op basis van uitgebreid televisiekijken waarover zij in Trauma Surgery & Acute Care Open schrijven.

De onderzoekers werken allemaal bij een Amerikaanse chirurgische afdeling. Zij screenden alle 269 afleveringen van de eerste twaalf seizoenen van Grey’s Anatomy. Ze richtten zich daarbij op de fictieve traumapatiënten. Hun uitkomsten vergeleken ze met data uit een nationale traumadatabank. De ernst van de verwondingen was groter, en maar liefst één op de vijf van de patiënten stierf. In werkelijkheid ligt dat rond de 7 procent. Veel vaker dan in het echt gingen mensen direct vanaf de SEH naar de operatiekamer (71 versus 25%) en veel minder vaak werden ze vanaf het ziekenhuis naar een andere instelling verplaatst om verder te revalideren (6 versus 22%).

Ziekenhuisseries hebben doorgaans medische consulenten in dienst die ervoor zorgen dat de casuïstiek enigszins accuraat is. Voor het dramatische effect is de werkelijke gang van zaken echter niet altijd interessant. Daardoor bieden dergelijke series toch een vertekend beeld, wat verkeerde verwachtingen kan opleveren. Zeker voor zaken waar patiënten zich niet op kunnen voorbereiden, zoals een trauma, kan dit een factor van belang zijn. De onderzoekers zijn van plan om de verwachtingen van deze patiëntencategorie te onderzoeken, en willen daarbij ook de rol van massamedia bestuderen.

Trauma Surg Acute Care Open, 2018. Doi: 10.1136/tsaco-2017-000137