Groot onderzoek naar problemen ouderenzorg
2 reactiesZeventien zorgorganisaties beginnen zaterdag met een groot landelijk onderzoek naar problemen in de ouderenzorg. Doel is om de problemen van kwetsbare ouderen die nog thuis wonen in kaart te brengen, zodat geld op de juiste plaats kan worden ingezet.
Het gezamenlijke onderzoek wordt uitgevoerd door onder meer Patiëntenfederatie Nederland, de Landelijke Huisartsenvereniging, Alzheimer Nederland, de vereniging van Nederlandse ziekenhuizen en mantelzorgvereniging Mezzo.
‘De ouderenzorg in Nederland is zo complex geworden dat de problemen nauwelijks kunnen worden opgelost en door vergrijzing verder toenemen. Ouderen die langer thuis wonen, redden het vaak niet alleen. Wij willen weten waar ouderen, dokters en verpleegkundigen tegenaan lopen’, zegt Dianda Veldman, directeur van de patiëntenfederatie. ‘Waar zitten capaciteitsproblemen? Waarom gaan mensen van het kastje naar de muur? Wat zit daarachter?’, vervolgt ze.
Veldman geeft het voorbeeld van een alleenstaande oudere die het na een operatie thuis niet redt. Zulke mensen belanden vaak ten onrechte op de spoedeisende hulp. Huisartsen zitten vaak uren te bellen omdat er niets geregeld is voor deze patiënten.
Eind maart worden de uitkomsten van het onderzoek verwacht. Patiëntenfederatie Nederland voorziet dat er honderdduizenden ouderen, patiënten en zorgmedewerkers zullen meedoen.
Nederland telt vier miljoen mensen van 65 en ouder, van wie zo’n 70 procent een of meer chronische ziektes heeft. Inmiddels zijn er 715.000 mensen van 80 en ouder.
Lees ook:
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Er was eens een zorg die werd geregeld. Mijn schoonmoeder woonde 100 Km van ons vandaan. Ze had zich goed voorbereid en had een appartement gekocht vlakbij een verzorgingshuis, ze kon daar zorg op maat inkopen. Toen mama een nieuwe heup nodig had, ko...n ze niet zelfstandig zichzelf helpen. Ze kreeg keurig 7 keer per dag zorg vanuit het verzorgingshuis, we schrijven dan eind jaren negentig. Toen ze een keer een trombosebeen bleek te hebben, weer dit zorgprincipe. Mama had ook een alarm, dat afging in het verzorgingshuis, ze kreeg direct hulp. Waarom kan dat nu niet meer zo zijn? Het is toch gewoon een kwestie van regelen.
In die tijd had je ook het fenomeen "logeerkamer" in een verzorgingshuis, want voordat mama in haar appartement was getrokken woonde ze nog in de ouderlijke eengezinswoning in een buurt tussen allerlei hele lieve maar allemaal werkende jonge mensen. Die geen tijd hadden voor mama haar noden, toen mama haar andere heup was vervangen. Mama was ook erg blij met haar buren in het appartement gebouw, het waren bijna allemaal leeftijdsgenoten, ze had op die manier ook sociale contacten, wat ze in haar eigen woning nauwelijks nog had.
Maar als je op kortzichtige wijze de verzorgingshuizen wegbezuinigd, omdat de gedacht is dat iedereen toch zo graag in zijn eigen huis wil blijven wonen, dan ontstaan er problemen. Vooral als je een maatregel treft in een zo kort tijdsbestek. De maatschappelijke gevolgen van maatregelen zijn volledig niet meegenomen in het beleid van het nu bijna "vorige kabinet". Beleid lijkt gebaseerd op eigen persoonlijke ideeen van minister en staatssecretaris, op een gevoel dat je blijkbaar hebt als veertiger of vijftiger in je Haagse ivorentoren over ouder worden.
Het is weer een teken aan de wand dat er onderzoek nodig is, als de politiek zegt dat "onderzoek nodig is" betekent dat meestal, we hebben een maatregel genomen, maar hebben geen seconde nagedacht over de gevolgen.
Het is triest dat dit onderzoek nodig is.
Judith Sluiter
HL arbeid en gezondheid, Amsterdam
Wat een goed idee en hoognodig. Hopelijk wordt er ook aan gedacht aan de mantelzorgers te vragen waar zij momenteel allemaal tegenaan lopen en of dit nog wel is te combineren met hun dagelijkse werkzaamheden; wie heeft eigenlijk de regie in de eerste... lijn voor de oudere in kwestie en wie kan/moet de naaste familie tijdig van de juiste informatie voorzien? Heeft de oudere het hiernaast ook nog zelf voor het zeggen (ook al is sprake van een min of meer noodsituatie) of wordt eigenlijk verwacht dat men toch min of meer maar overal mee moet instemmen? Welke arbeidsomstandigheden zijn nog aanvaardbaar voor de thuiszorgmedewerkers, en waarom wordt van hen verwacht dat ze het in zelfsturende teams voor elkaar krijgen als er teveel zorgvragenden zijn in een wijk?