‘Gebruik feedback patiënten voor herregistratie’
22 reacties
Neem het patiëntperspectief mee in de beoordeling van het functioneren van artsen. Sterker nog: laat patiëntbeoordelingen een rol spelen bij de herregistratie van artsen in hun specialisme. Dat stelt gezondheidswetenschapper Carolin Sehlbach (MUMC+) voor in haar onderzoek naar het herregistratiesysteem voor artsen.
In haar proefschrift vergelijkt Sehlbach de herregistratiesystemen van tien verschillende Europese landen – en stelt vast dat deze onderling aanzienlijk van elkaar verschillen. De doelstellingen van de herregistratie lopen uiteen en ook de procedures en criteria om de deskundigheid van artsen te beoordelen. In haar onderzoek keek de Maastrichtse promovendus, die van oorsprong uit Duitsland komt, met bijzondere aandacht naar de rol van patiëntbeoordelingen in de herregistratiesystemen.
Naar aanleiding van deze vergelijking stelt Sehlbach dat in Nederland (en daarbuiten) de rol van patiënten bij het beoordelen van het functioneren van artsen nog erg beperkt is. Volgens Sehlbach kunnen patiënten hierin juist een belangrijke bijdrage leveren. Zeker als het gaat om competenties als communicatie of professioneel gedrag. De onderzoeker stelt vast dat er een toenemende druk op medisch specialisten bestaat om maatschappelijke verantwoording af te leggen over hun handelen. Daarom zou het wat haar betreft een goed idee zijn om de transparantie van het herregistratieproces te verhogen door patiëntperspectieven mee te nemen in de beoordeling van het functioneren van de arts. ‘We zien nu dat patiënten hier weinig tot geen stem in hebben, er wordt weinig naar de mening van patiënten gekeken’, licht Sehlbach toe. ‘Maar patiënten zijn goed in staat hun mening te geven over een consult met hun arts en vaak willen ze dat ook. Het gaat immers over hén. Een oordeel over het medisch-inhoudelijk handelen is misschien lastig, maar ze kunnen wel feedback geven over de communicatie, de samenwerking en de professionele houding van de arts. Ik vind dat de patiënten daar ook wel recht op hebben.’ Of artsen het zelf ook zien zitten om in het kader van hun herregistratie feedback te vragen heeft Sehlbach niet onderzocht. Zij heeft hier vooral patiënten over geïnterviewd.
Altijd gekleurd
Het vragen van feedback aan patiënten is niet nieuw. Diverse zorgaanbieders werken bijvoorbeeld met PROM’s (patient reported outcome measures), waarin met vragenlijsten wordt onderzocht hoe het gaat met de patiënten en wat zij vinden van de geleverde zorg.
Naast gevráágde feedback is er ook de ongevraagde feedback van patiënten op websites als ZorgkaartNederland. Een ontwikkeling waarmee artsen in Nederland niet onverdeeld gelukkig zijn. Juist naar dit soort onlineplatforms is, volgens de aanbevelingen van Sehlbach, onderzoek nodig, om vast te stellen of ze bruikbaar zijn als bron voor feedback van patiënten als het gaat om de competentieontwikkeling van artsen. Sehlbach: ‘ZorgkaartNederland zou een bron van informele feedback kunnen zijn. Er is in de media veel negatieve aandacht geweest voor deze website: de inhoud van de recensies is moeilijk te controleren en het is onduidelijk wat er aan de uitspraken ten grondslag ligt. Maar de reacties op Zorgkaart zijn niet louter negatief, patiënten zijn vaak ook juist heel positief.
Ik kan me zo voorstellen dat een arts ook al heel veel leert als hij regelmatig patiënten om feedback vraagt. Natuurlijk is die ook sterk afhankelijk van de context. Bepaalde gebeurtenissen kunnen heftige emoties oproepen en feedback van patiënten is daarom altijd gekleurd. Het gaat erom dat de arts erop kan reflecteren. Herkent hij zich in de feedback? Praat hij erover met collega’s en herkennen die de genoemde arts in het geschetste beeld?’
Niet verplicht
Het is in Nederland al mogelijk patiëntenfeedback te betrekken in het herregistratieproces. Sinds 1 januari 2020 is het voor geneeskundig specialisten en profielartsen verplicht elk jaar stil te staan bij het eigen functioneren en dit vast te leggen in een persoonlijk ontwikkelplan. Volgens een woordvoerder van het College Geneeskundige Specialismen zit de ‘suggestie’ om bij de herregistratie het patiëntenperspectief meer te betrekken in die aanpassing van het herregistreren. Artsen kúnnen het perspectief van patiënten betrekken bij de periodieke zelfreflectie. Het is niet verplicht, iedere arts bepaalt volgens het CGS zélf of het nuttig is. De bedoeling is om een mix van mensen met een verschillende achtergrond erbij te betrekken. Soms is het al meegenomen in de evaluatiemethodiek die wordt gebruikt. Het Verenigd Koninkrijk is het enige land waar patiëntenfeedback een formele rol speelt in het herregistratieproces (zie tabel). Wel merkt Sehlbach in haar proefschrift op dat Britse artsen ertoe neigen vooral feedback te vragen aan patiënten (én collega-artsen) van wie ze positieve feedback verwachten, om zo kritiek te vermijden.
Herregistratie in Europa
In haar onderzoek bracht Sehlbach de herregistratiesystemen van tien Europese landen in kaart. Het doel van herregistratie komt in de meeste landen overeen: het waarborgen van kwaliteit van zorg door artsen regelmatig te evalueren en hen te ondersteunen in het levenslang leren. Sehlbach stelt vast dat de systemen veel van elkaar verschillen. Ze geeft geen rangorde aan in welk systeem ‘het best’ is. Ook is nog onduidelijk óf en welke invloed formele herregistratiesystemen hebben op het functioneren van individuele artsen.
Zou Sehlbach het vragen van feedback aan patiënten dan verplicht willen stellen voor de herregistratie? Sehlbach: ‘Ik vind het lastig om te zeggen hoe gróót de rol van patiëntenfeedback precies moet worden. Ik denk niet dat de herregistratie ervan zou moeten afhangen; er spelen nog veel meer factoren mee. Ik ben een onderzoeker, geen beleidsmaker en ook geen arts. Het is dus niet aan mij om te zeggen dat een arts niet geherregistreerd mag worden, als hij weigert patiënten feedback te vragen over zijn handelen. Wel gaan bij mij dan alarmbellen rinkelen. Waarom wil zo’n arts dat niet? In de zorg gaat het om de zorggebruikers. Waarom zou je hen er níét bij betrekken?’
-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
GJ Bonte
Hofnar van het Medisch Contact, Dalfsen
@Mitrasing: Dat boek ga ik kopen. Dank voor de suggestie!
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Dat voorstel van Enes, betweter, dat vind ik wel een goed idee. Ik denk dat ik ook zo’n bureautje ga beginnen.
Rinus Ouwens
Bedrijfs- en verzekeringsarts
Als deze onderzoeker wél met artsen had gesproken had zij kunnen vernemen dat feedback van patienten onderdeel is van visitatie, nodig voor mijn herregistratie. Was denk ik constructiever geweest dan misselijk makende verdachtmakingen als " Wel gaan ...bij mij dan alarmbellen rinkelen. Waarom wil zo’n arts dat niet? "
Dat je op zo'n "onderzoek" kunt promoveren..... Wellicht tijd dat er ook visitatie, certificatie, ontwikkelplannen, toezicht en tuchtcolleges voor dergelijke onderzoekers komen? Met verplichte feedback van degenen die met de gevolgen van het onderzoek geconfronteerd worden?
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, New York
@Bonte: het is niet te laat of te vroeg of wat dan ook. Een bepaalde vorm van denken is nu bezig te veranderen. Dat gaat langzaam maar gestaag door. Dat is niet meteen ook iets negatiefs; we zitten nu wel met de bijwerkingen van die vorm van denken o...pgescheept. Het lijkt me hier niet de plek om daar over uit te wijden; om meer dan één reden. Misschien is het wat om "de idoot" van Nietzsche uit de Vrolijke Wetenschap eerst op je in te laten werken. Dank voor je reactie.
Enes
algemeen betweter, Rotterdam
Fantastisch idee!!!
Het lijkt me wel dat patienten eerst ook gecertificeerd, geaccrediteerd en geherregistreerd moeten worden. Dat kan nu bij mijn Academie voor Patiententraining voor 500 euro per persoon.
Eddy Veldman
oogarts, Enschede
De patiënt heeft al vele jaren een rol in de systematiek van beoordeling van het functioneren van de Nederlandse arts: Met name de vrijheid zaken voor te leggen aan het medisch tuchtcollege. Op basis van de signalen van patiënten wordt door onafh...ankelijke collegae/experts gewikt/gewogen en op basis van hoor en wederhoor een beslissing genomen: heeft de arts op het moment van de klacht(en) redelijkerwijs gehandeld zoals van hem/haar mocht worden verwacht? In uiterste gevallen kan de consequentie zijn: het doorhalen van de registratie. Daar boven bestaat de mogelijkheid tot hoger beroep, van beide partijen bij het Centraal Medisch Tuchtcollege.
Daarnaast bestaat ook de mogelijkheid voor de patiënt om zich te richten tot een lokale klachtencommissie. Tevens hebben directies van instellingen de mogelijkheid om vermeend disfunctioneren te melden bij IGZ, hetgeen uiteindelijk ook kan leiden tot doorhaling van registratie.
Het voorstel van mevr. Sehlbach heeft mijns inziens geen toegevoegde waarde. Sterker nog: het is strijdig met ons streven: ontregel de zorg. De "Sehlbach-variant" brengt mijns inziens vooral verwarring in de uitvoering, extra kosten en veel zweet op de rug, zonder aanvullende waarde . Gaat haar variant ook gelden voor de radioloog, die sporadisch contact heeft met de patiënt? En gaan de boeven en verdachten de forensisch arts beoordelen?
Mijn advies is helder: geen "Sehlbach-variant", maar wel de huidige mogelijkheden en structuren van meningen en klachten van patiënten over artsen koesteren. De ondergrens van registratie is in Nederland reeds glashelder aangegeven.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
@Mitrasing: Ik wilde eerst respectvol zwijgen bij deze uitspraak van Foucoult maar dat ligt mij blijkbaar niet zo goed.
Die ene uitspraak is echter precies, maar dan ook precies wat er mis is in onze maatschappij en dus ook in de geneeskunde!
...Laat alle IFMS-bejubelaars, accreditatie-bewonderaars, visitatie-verslaafden, bestuurders van ziektekostenverzekeraars, en politici die zich met de zorg bemoeien, en verder ook het nog immer groeiende leger aan communicatiewetenschappers, gezondheidspychologen, pedagogen en onderwijsonkundigen deze uitspraak eens heel goed, maar dan ook heel goed op zich laten inwerken.
Of is het al te laat? Veel te laat?
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, New York
Panopticism is one of the characteristic traits of our society
It’s a type of power that is applied to individuals in the form of continuous individual supervision, in the form of control, punishment and compensation, and in the form of correction..., that is, the molding and transformation of individuals in terms of certain norms. This threefold aspect of panopticism – supervision, control, correction – seems to be a fundamental and characteristic dimension of the power relations that exist in our society.
Michel Foucault
A. Pfaff
Anesthesioloog niet praktiserend , Maastricht
Wat een onzin dit proefschrift. Was weer eens de financiële prikkel voor de universiteit doorslaggevend bij de goedkeuring?
Drs. R. Koster
oogarts , Veenendaal
in de WV NOG is het zeker al 15 jaar gangbaar, dat een vooraanstaande positie bestaat voor de ‘patiënt-enquête’ tijdens de 5-jaarlijkse visitatie, dus is althans in de Oogheelkunde al voorzien in de behoefte om patiënten aan het woord te laten…zodoen...de een beetje een ‘open-deur’ deze dissertatie. m.i.
Arjen Göbel
Huisarts, Amstelveen
@Kees Geelen:
Het feit dat feedback leerzaam is, is niet hetzelfde als dat een ander dat mag gebruiken om mij te beoordelen.
Ik vind feedback van mijn kinderen over mijn vaderschap ook fijn, maar ik ga sommige dingen daardoor niet veranderen. Alle ...feedback in het leven is leerzaam: op je functioneren als ouder, als mens, als vriend, als partner en dus ook als dokter.
Maar ik durf te stellen dat ik inmiddels met ruime ervaring een vak beheers en dat ik dat - zeker gezien de vele wisselende situaties met vele heel verschillende mensen waarin je als dokter terecht komt - naar behoren doe.
Ik besteed veel tijd aan patiënten, ik luister, ik voer een tweerichtinggesprek, ik pas shared decision making toe, ik hanteer een adequaat diagnose- en behandelproces, ik ben zo correct en vriendelijk mogelijk en ben in staat mijn verontschuldigingen welgemeend aan te bieden als er iets niet naar wens is verlopen. En TOCH, zullen er altijd mensen zijn die op een bepaalde manier feedback geven - zowel positief als negatief - waar ik slechts om kan glimlachen omdat ik weet wat er op dat moment in de spreekkamer gebeurde, omdat ik weet hoe iemand is, omdat ik weet hoe mensen soms regelrecht aan de haal gaan met hun uit de hand gelopen mening over iets kleins - zowel negatief als positief! Mensen kunnen dankbaar zijn voor een verwijzing maar net zo makkelijk boos als ze die niet 'krijgen'.
Bij de 140.000 consulten die ik gedaan heb was niemand aanwezig behalve ikzelf en de patiënt. Geen mensen van zorgkaart Nederland, geen gedragswetenschappers, geen visiteurs, NIEMAND. Er is maar één iemand die weet wat de rode draad, de gemene deler van al die consulten is en dat ben ikzelf. Het gaat om die rode draad, niet om een incidentele positieve of negatieve ervaring van iemand die dat presenteert als 'feedback'.
Ik vertrouw inmiddels op mijn zelfkritisch vermogen en ben trots op mijn rode draad. Ik baal ervan dat we die trots kwijtraken en altijd maar te horen krijgen dat het beter kan.
Anoniem
Co-assistent
Onwaarschijnlijk wat een slecht plan. Zoals eerder al terecht opgemerkt komen deze plannen altijd van niet-medici. En men slikt het als zoete koek. Artsen zijn bij definitie schuldig in plaats van andersom. Wie recent zijn coschappen gelopen heeft ka...n beamen dat zelfs feedback van professionals in het vak regelmatig de plank mis slaat.
Laten we patiënten niet de macht over ons leven = herregistratie geven. Dan krijgen we dezelfde toestand als in Amerika, waar alles draait om patient satisfaction. De patiënt mag geen pijn hebben, anders krijgt het ziekenhuis een slechte rating (of jij als arts persoonlijk), geef deze patiënt dan nog maar wat OxyContin.
Zoals een Amerikaanse arts laatst op internet terecht opmerkte (en ik vrees dat die stelling ook steeds meer op NL van toepassing is) dat de PR van ons vak onwaarschijnlijk slecht is geworden, en we ons moeten afvragen hoe we op dit niveau zijn belandt.
Tot slot; laten we ervoor zorgen dat artsen niet veroordeeld worden dat zij bij voorbaat slechte zorg te leveren en dus feedback nodig hebben van patiënten. Laten we een systeem bedenken waar slechte zorg aangekaart kan worden waar door professionals naar gekeken wordt... o wacht die is er al
Kees Geelen
Bedrijfsarts, Cochrane (AB)
Een goed overzichtsartikel roept veel emotie op. Het artikel geeft een overzicht van ons en onze buurlanden. De discussie gaat over wie over wie mag oordelen en wat een (negatief) oordeel kan betekenen.
IK zou de politici de eerste oproep om er na...ar te kijken maar laten negeren. Deze discussie kunnen wij beter binnen de KNMG voeren. Het is onze verantwoordelijkheid om zelf een voorstel te doen over de mate/ waarde/ plaatsbepaling van patiënten (cliënten) feedback voor ons handelen.
Zelf zie ik in het kader van de visitatie per 5 jaar een enquête over mijn functioneren. Ik stuur dit altijd at random uit, dus zonder te kijken wie er positief en wie er negatief zou kunnen zijn. Ik vind tot nu toe het commentaar leerzaam.
Meer feedback zou ik op prijs stellen. Het helpt de kwaliteit van handelen en het versterkt waarschijnlijk het effect van je adviezen. In de psychologie is dit effect al eens aangetoond.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
@Göbel: Godallemachtig. Maar: zo is het! Niets aan toe te voegen.
Dames Bussemaker, Smeets en Evers: lezen jullie even mee met de reactie van deze huisarts? Krijgen jullie niet het schaamrood op de kaken?
Amen!
Wim Jacobs
Huisarts, Ottersum
Collega van den Doel heeft gelijk. In de herregistratie van huisartsen zit al een enquete voor 40 patiënten.
Zorgkaart Nederland kan een (a) sociaal medium zijn om genoegen en ongenoegen van patiënten te uiten. Niet geschikt voor herregistratie.
...Uit herregistratie NHG :
De vormgeving en uitvoering van visitatie als herregistratie-eis is in handen van het Nederlands Huisartsen Genoot- schap (NHG). We zijn de afgelopen jaren bezig geweest met de invulling ervan, vertelt Rob Dijkstra, huisarts en bestuursvoorzitter NHG. De visitatie
– of: evaluatie van het individueel functioneren – bestaat uit een vragenlijst voor de huisarts zelf, een vragenlijst voor collega’s en een vragenlijst voor patiënten. Op basis van de uitkomsten van die drie volgt een gesprek met een ‘erkend gespreksleider’.
Arjen Göbel
Huisarts, Amstelveen
Er kwam toen een moment dat ik dacht: maar ík ben toch degene die 160.000 consulten heeft gedaan, 11.000 visites, 100.000 telefoontjes, 35 euthanasieën, 1000 ANW-diensten, 400 nascholingen, 144 terugkomdagen en 180 FTO's en DTO's?
En dat allemaal ná... 12 jaar wetenschappelijke opleiding?
Zou ik dan van de mening van een 'selecte groep' anderen moeten laten afhangen of ik het goed doe en zelfs of ik me mag herregistreren of niet?
Vanuit mijn ervaring zou ik juist goed aan een ander kunnen uitleggen 'hoe het moet'. Maar wat er gebeurt is het omgekeerde, namelijk dat ik van allerlei gedragswetenschappers, journalisten, keuringsinstanties en andere goedbedoelende buitenstaanders te horen krijg dat het goed zou zijn als ik wat meer zou 'reflecteren' op 'wat mensen van mij vinden'.
We weten heel goed wat patiënten van ons vinden, maar zoals Bart Bruijn al terecht opmerkt hangt dat vaak sterk af van of mensen hun zin krijgen. Goede communicatie voorkomt een hoop ellende, maar helaas niet alles, en daarom is er altijd wel iets te mopperen op de dokter hoe goed die ook zijn best doet, tot tuchtzaken aan toe.
Nee, wordt er dan gezegd, maar er valt altijd wat te leren en te verbeteren. Akkoord, maar ik práát met mijn patiënten, ik hoef ze niet een enquête te laten invullen om te weten te komen wat ze van me vinden. Bovendien is het niet zo belangrijk wat ze van me vinden, als ik mijn werk maar goed doe! En dat gaat veel verder dan wat iemand er van 'vindt', hoe fijn ik het overigens ook vind om aardig gevonden te worden en goed en uitgebreid met mijn patiënten te communiceren, simpelweg omdat ik dat belangrijk en leuk vind.
Overigens: bij mijn laatste herregistratie werd ik gevisiteerd door een nog niet zo lang geleden afgestudeerde huisarts die toevallig een paar jaar daarvoor bij mij had gewerkt als HIDHA en die nu visitatiemedewerker was geworden. We vonden het allebei enerzijds amusant en anderzijds licht gênant.
Tekenend voor de stand van zaken...
Thomas Müller
Uroloog, Drachten
Wat collega van Veen zegt. Het grootste podium voor mensen van zij.
Ik hoor eigenlijk alleen nog maar “verplicht” en “moet” in het artsennieuws. “Moet de meldcode invoeren”, “verplicht donorregister ster raadplegen”, “moet het reanimatiebeleid, de... allergieën , de actuele medicatie enz. actualiseren”. en wel heel vaak door niet-medici. Ik voldoe nu al dagelijks niet meer aan wat ik allemaal “moet” afvinken, “verplicht” had moeten vragen - daar kan een meer ook nog wel bij. Zoals in het artikel staat leidt het net als in GB alleen maar tot wenselijke antwoord, alles andere betekend licentie weg. Topsysteem.
Arjen Göbel
Huisarts, Amstelveen
Het past in het plaatje dat tegenwoordig alles beoordeeld wordt. Als je je nieuwe kapsel op facebook zet krijg je commentaren variërend van 'leuk' tot 'waauw' en 'wat een rotkop'. Liedjes zingen op televisie kan alleen in wedstrijdformaat. De leukste... reclame krijgt een gouden Loekie, de beste film een Oscar, en de auto van het jaar en de medewerker van de maand kennen we ook allemaal. Ook positief oordelen is oordelen.
Maar als oordelen de bedoeling heeft om kaf van koren te scheiden zoals bij het patiëntenoordeel bij herregistratie van een arts, wordt het een onzalig idee.
Ik ben nu 23 jaar huisarts en loop soms met mijn ziel onder mijn arm bij het besef dat ik in mijn moeilijkste momenten eigenlijk totaal alleen sta. Bij emotionele gesprekken in de spreekkamer, bij slechtnieuwsgesprekken, bij euthanasie, bij diagnostische dilemma's, bij tuchtzaken, of als ik na 15 uur werken om 12 uur 's avonds op de bank plof. Ik had vorig jaar een verschrikkelijke tuchtzaak over iets niet-medisch waarbij de klager me beschuldigde van allerlei zaken die pertinent onwaar waren. Zó onwaar dat je niet eens kan uitleggen hoe erg. Toch regionaal berispt. Later Centraal teruggedraaid naar waarschuwing omdat ik iets niet zorgvuldig geformuleerd had in het dossier. Anderhalf jaar ellende, twijfel, woede. In kleine kring verwerkt.
Wat me toen duidelijk is geworden is dat áls een patiënt kwaad wil, je als arts echt enorm de pineut kan zijn. Slachtoffer van kwade wil die veel verder gaat dan 'teleurstelling en emotie bij de patiënt'. Klagers kunnen grof zijn, vals, en je met kwade bedoelingen aan de paal nagelen omdat ze ergens hun zin niet kregen. De meeste mensen zijn hartstikke aardig, maar die hoor je vaak niet of die geven aan de balie hun complimenten.
Na de tuchtzaak kwam een moment dat ik iets te laat was met herregistreren (door de stress een jaar niks aan gedaan alhoewel eigenlijk zo'n tuchtzaak alleen al 250 nascholingspunten zou moeten opleveren).
Wordt vervolgd
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
Het lijkt me geen criterium voor de herregistratie. Feedback van de patiënt is interessant om te weten, het kan je als arts richting geven in je verbetertrajecten of Personal Ontwikkelings Plan, of hoe we het nu ook noemen. Als je de herregistratie e...r afhankelijk van maakt, dat lijkt me een heel slecht idee.
Rick van den Doel
Huisarts, Amsterdam
Kansloos plan. De individuele evaluatie zoals deze op dit moment vanuit het NHG gefaciliteerd wordt voorziet al in verplichte feedback van patiënten. De mensen die deze module hebben moeten doorlopen in mijn omgeving ervaren vooral erg veel stress va...nwege weer een extra verplichting. De leerpunten die ze uit deze evaluatie halen wegen voor de meesten niet op tegen de ondervonden rompslomp en kosten.
En zorgkaart Nederland als goed hulpmiddel om van te leren? Dat klinkt als een slechte grap. De gemiddelde zorgverlener heeft op deze website gemiddeld 3 maal feedback ontvangen en deze feedback komt over het algemeen voort uit frustratie die patiënten voelen omdat ze niet altijd hun zin kunnen krijgen. Niet erg representatief dus.
Ik begrijp niet zo goed waarom de verplichte intervisie en FTO bijeenkomsten plus de urenregistratie niet voldoende zijn en waarom we denken dat we met weer een extra tijdrovend instrument de kwaliteit van individuele zorgverleners (die gemiddeld genomen in Nederland al vrij hoog is) kunnen verbeteren.
Bart Bruijn
Apotheekhoudend huisarts, Streefkerk
Van welke patiënt moet de mening worden gebruikt? Van degene die ik zojuist heb verteld dat de eenvoudige oplossing (verdovende en verslavende pillen) voor de psychische problemen niet via mij te verkrijgen valt, maar de moeizame, maar wel goed weg v...ia de psychotherapie wel? Of van degene die ik zojuist heb verteld dat ik geen euthanasie verleen omdat hij zijn leven voltooid vindt en er verder geen criteria zijn volgens welke ik aan zijn wens kan voldoen, maar dat er wel andere hulp mogelijk is, maar die wil hij weer niet? Of aan degene die enkele dagen moet wachten omdat het bij mij in de praktijk bijzonder druk is en ik iedereen die mijn aandacht harder nodig is, voor laat gaan? Of ... etc. Allemaal boze en ontevreden patiënten omdat hun opvatting van mijn taak niet mijn taak weerspiegelt.
Kijk maar eens op die vermaledijde zorgkaart en zie wat er gebeurt als je als arts gewoon je werk doet.
Dit idee komt steeds terug en steeds moet er worden duidelijk gemaakt aan de leken die dit opperen, dat een arts niet werkt voor populariteit, maar in het belang van zijn patiënten. Ook als diegenen het daar niet mee eens zijn.
En toch loopt mijn praktijk niet leeg. Integendeel.
Waarom moet er dan nog getest?
Els van Veen
huisarts, Dalfsen
Waarom komen dit soort adviezen altijd van mensen die totaal geen kennis hebben van het vak van arts?! Waarom krijgt dit soort mensen meteen zo'n podium?
Bij huisartsen is het wel verplicht om patiëntenfeedback te vragen. Hetzij via de accreditatie,... hetzij via rechtstreekse enquêtes rond je vijfjaarlijkse herregistratie. En ik heb de ervaring dat het helemaal niets toevoegt.
En het geeft wel extra stress. Net als dat afschuwelijke ZorgkaartNederland.