Extramurale zorg ouderen en verstandelijk gehandicapten in Zvw

Er moet een duidelijke omschrijving komen in de Zorgverzekeringswet van de zorg die een specialist ouderengeneeskunde biedt. Dat stelt Verenso, de vereniging van specialisten ouderengeneeskunde, in een reactie op een Kamerbrief van minister Edith Schippers en staatssecretaris Martin van Rijn over extramurale zorg door artsen verstandelijk gehandicapten en specialisten ouderengeneeskunde.

De brief van Schippers en Van Rijn is een reactie op een rapport van het Zorginstituut over de extramurale zorg. De minister en staatssecretaris staan positief tegenover het advies de extramurale zorg op te nemen in de Zorgverzekeringswet. De kwetsbare mensen waar het om gaat, voldoen qua zorgbehoefte niet aan de criteria van de Wet langdurige zorg, maar hebben wel behoefte aan gespecialiseerde geneeskundige zorg. Huisartsen geven nu vaak aan te weinig tijd en expertise te hebben voor de zorg voor ouderen en verstandelijk gehandicapten met complexe zorgvragen.

Tot 1 januari 2019 wordt de extramurale zorg nog bekostigd uit een tijdelijke subsidieregeling, waarvoor in 2017 65 miljoen euro wordt uitgetrokken. Voordat de extramurale zorg door de specialisten ouderengeneeskunde en de artsen verstandelijk gehandicapten in de Zorgverzekeringswet kan worden ondergebracht, moet er nog veel werk worden verzet, stellen Schippers en Van Rijn. Er moeten zorgprogramma’s worden ontwikkeld, waarin omschrijvingen staan van de multidisciplinaire zorg per aandoening, noodzakelijk voor een ‘uniforme, goede zorgverlening’. Dit soort zorgprogramma’s zijn nu meestal slechts per instelling beschreven. Ook moet de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) zich in 2017 buigen over de bekostiging van de extramurale zorg door specialisten ouderengeneeskunde en de artsen verstandelijk gehandicapten. Een definitief besluit laten Schippers en Van Rijn over aan een nieuw kabinet.

Verenso toont zich verheugd over de plannen van Schippers en Van Rijn om de specialist ouderengeneeskunde in de Zorgverzekeringswet op te nemen. Daarmee krijgt de patiënt de juiste medische zorg ongeacht waar hij woont. Wel heeft Verenso kritiek op een zinsnede uit het advies van het Zorginstituut dat de specialist ouderengeneeskunde en de arts verstandelijk gehandicapten weliswaar geen deel uitmaken van de fysieke huisartsenpraktijk, maar wel zorg leveren die inhoudelijk overeenkomt met de zorg die een huisarts pleegt te bieden. Het Zorginstituut schreef dit in het advies in een pleidooi om de zorg door de specialist ouderengeneeskunde en de arts verstandelijk gehandicapten buiten het eigen risico te laten vallen, net zoals van de huisarts. ‘Dat lijkt ons logisch’, schrijft het Zorginstituut. Verenso vindt het onjuist en verwarrend om te spreken van ‘zorg zoals de huisarts pleegt te bieden’, omdat huisartsen en specialisten ouderengeneeskunde verschillen in werkwijze en expertise. Schippers en Van Rijn delen deze bezwaren overigens, zo schrijven zij in hun brief.